ทดลองอ่าน กระวานน้อยแรกรัก บทที่ 6

“อี๋เหนียงชมเกินไปแล้ว ข้าว่าบัดนี้พี่สามเองก็ดู…ไม่ค่อยเหมือนกับหญิงสาวที่อาศัยอยู่ในเมืองหลวงมานานอย่างพวกข้าสักเท่าไร”

หมิงถานตอบรับคำชมของหลิ่วอี๋เหนียง ทว่ามิได้หันไปมองหลิ่วอี๋เหนียงแม้แต่น้อย แต่กลับมองสำรวจหมิงฉู่ตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเชื่องช้าเหมือนอย่างที่หมิงฉู่มองดูเสิ่นฮว่าเมื่อครู่นี้

หมิงฉู่เพิ่งจะรู้สึกตัว “เจ้า!”

“เจ้าอันใดของท่านกัน พี่สาม ที่นี่คือเมืองหลวง การชี้นิ้วใส่ผู้อื่นยามพูดจาดูไม่งามยิ่ง” หมิงถานใช้พัดกดนิ้วของหมิงฉู่ลงอย่างแช่มช้า “พี่สามไม่ได้กลับมาเมืองหลวงเสียนาน คงจะลืมกฎระเบียบไปไม่น้อย ยกตัวอย่างในวันนี้ที่ท่านไม่รู้ว่า ‘ท่านแม่’ อยู่ที่ใด ไม่เคารพญาติพี่น้องที่มาจากแดนไกล ทั้งยังยกนิ้วชี้หน้าใส่ ไม่ทะนุถนอมน้องสาวเยาว์วัย หากไปทำเรื่องเช่นนี้ข้างนอกเพียงแค่อย่างใดอย่างหนึ่งก็พอให้คนหัวเราะเยาะไปครึ่งปีแล้ว คนที่ควรจะสงบเสงี่ยมเจียมตัวคือพี่สามต่างหาก”

“…”

หมิงฉู่ถูกคำพูดของตนเองก่อนหน้านี้ตอกกลับมาทีละประโยค จึงเดือดดาลเป็นฟืนเป็นไฟ จ้องมองหมิงถานเขม็งจนดวงตาแทบจะพ่นไฟออกมาอยู่รอมร่อ!

ครั้นเห็นว่าหมิงฉู่ทำท่าจะชักแส้อ่อนตรงข้างเอวออกมาเล่นงานคน หลิ่วอี๋เหนียงก็รีบเดินเข้าไปกดมือนางเอาไว้ ร้องเรียกเสียงต่ำ “ฉูฉู่!”

หมิงฉู่จ้องมองเด็กสาวตรงหน้าตาเขม็ง คำว่า ‘นางสารเลว’ มาถึงตรงริมฝีปากแล้วด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้เหตุไฉนสุดท้ายนางก็กลืนกลับลงท้องไป

มารดาของนางพูดถูก ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องอดทนรอให้การหมั้นหมายเรียบร้อยก่อนค่อยว่ากัน เผยซื่อเป็นมารดาใหญ่ของนาง หากถูกอีกฝ่ายจับผิดทำให้เป็นเรื่องใหญ่ ฉวยโอกาสขัดขวางตอนนางหาคู่แต่งงานคงจะไม่คุ้มกัน!

เชิงอรรถ

* จวิ้นจู่ เป็นบรรดาศักดิ์ของเชื้อพระวงศ์หญิงในจีนสมัยโบราณ โดยทั่วไปมักแต่งตั้งให้แก่บุตรสาวในชายาเอกของชินอ๋อง

** ตั่งกุ้ยเฟย หรือตั่งเซียงเฟย คือตั่งยาวที่มีเท้าแขนข้างหนึ่งให้เอนนอนได้ สตรีสูงศักดิ์ในวังเช่น อัครชายา (กุ้ยเฟย) และราชชายา (เซียงเฟย) นิยมใช้เอนกายพักผ่อนอิริยาบถ ตั่งคนงาม พนักคนงามก็เรียก

* ซ่อนเข็มไว้ในผ้าแพร เป็นสำนวน หมายถึงภายนอกดูสุภาพเป็นมิตร แต่จริงๆ แล้วภายในใจโหดเหี้ยมชั่วร้าย คล้ายกับสำนวนไทยว่าหน้าเนื้อใจเสือ

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 14 มี.ค. 66 เวลา 12.00 น.