ทดลองอ่าน ข้าผู้นี้… วาสนาดีเกินใคร บทที่ 3

บทที่ 3

 เมื่อครู่นี้สาวใช้สกุลซ่งผู้นั้นซ่อนตัวอยู่ใกล้ๆ ในมุมอับสายตา ย่อมได้ยินบทสนทนาของสองแม่ลูกอย่างชัดเจนตั้งแต่แรก รีบลอบกลับไปเล่าให้เยี่ยหมัวมัวฟังทันที เยี่ยหมัวมัวนิ่งเงียบไปสักพักก็คาดเดาเรื่องราวได้ เอ่ยเสียงเย็น “ช่างเป็นเด็กที่เจ้าเล่ห์นัก ยามอยู่ต่อหน้าข้าไม่แสดงออกสักนิด ที่แท้ในใจก็มีความคิดจะคลอดลูกมานานแล้ว! ช่างหน้าไม่อายจริงๆ นี่ยังไม่ทันได้แต่งเข้าไปก็ใคร่ครวญถึงเรื่องนี้ขึ้นมาแล้ว! นางบอกให้แม่นางพาขึ้นเกาะ วันพรุ่งนี้ย่อมไม่เรียกพวกเราไปด้วย รอดูได้เลย”

วันต่อมาเรือของสกุลเจินก็จอดที่เกาะฝูหมิงดังคาด บอกว่าขึ้นฝั่งไปเติมเสบียงบางส่วน เยี่ยหมัวมัวสั่งให้บ่าวชายที่มีไหวพริบของสกุลตนเองผู้หนึ่งไปลอบจับตาดูสองแม่ลูกสกุลเจิน ดูทิศทางที่พวกนางไป หลังกลับมาแล้วจะต้องเล่าให้ตนเองทราบถึงทุกการกระทำ บ่าวชายรับคำสั่ง ลอบติดตามกลุ่มเมิ่งซื่อลงเรือไปเงียบๆ

เมิ่งซื่อมีใจคิดอยากจะไหว้พระจริงๆ นางพาบุตรสาวไปยังอุโบสถใหญ่กวนอิน ขอพรอย่างเคารพเลื่อมใส บริจาคเงินค่าธูปจำนวนมากเพื่อแลกยันต์ที่ผ่านการปลุกเสกมาแล้วแผ่นหนึ่ง นำมาใส่ไว้ในเหอเปาของบุตรสาวอย่างตั้งใจ กำชับให้นางพกติดตัวเอาไว้ แล้วถึงได้ออกจากอุโบสถใหญ่กลับมาที่เรือ ก่อนออกเดินทางต่อไป

บ่าวชายกลับมายังเรือ นำทุกเรื่องที่เห็นมาบอกกล่าวต่อเยี่ยหมัวมัวอย่างไม่มีตกหล่น “บ่าวเห็นพวกนางเข้าไปในอุโบสถกวนอิน ขอยันต์มีบุตรมาอันหนึ่ง จากนั้นก็กลับมาแล้วขอรับ”

ในใจเยี่ยหมัวมัวกระจ่างชัดนานแล้ว ให้รางวัลบ่าวชายไปหลายเหรียญทองแดงแล้วไล่ออกไป ก่อนเบ้ปากเอ่ยกับบ่าวหญิงอาวุโสที่ร่วมเดินทางมาอีกคน “ดูสิ ในที่สุดหางจิ้งจอกของสกุลเจินก็โผล่ออกมา โชคดีที่ข้ารู้ตัวล่วงหน้า มิฉะนั้นก็เกือบถูกหญิงสาวผู้นี้หลอกเข้าแล้ว!”

บ่าวหญิงอาวุโสผู้นั้นเอ่ยประจบสอพลอ เยี่ยหมัวมัวรู้สึกได้ใจ ทั้งยังหายจากอาการเมาเรือแล้ว สภาพจิตใจฮึกเหิมเป็นพิเศษ “พวกเราจะต้องรีบบอกให้ฮูหยินรับรู้ หญิงสาวสกุลเจินผู้นี้มองดูเหมือนจิตใจดี แต่แท้จริงแล้วเป็นนางจิ้งจอก เต็มไปด้วยอุบาย หากเฉวียนเกอเอ๋อร์ตกอยู่ในเงื้อมมือนางยังจะดีได้อีกหรือ”

วันต่อมาเมิ่งซื่อพาเจินจยาฝูมาเยี่ยมอาการหมัวมัวอีกครั้ง ภายนอกเยี่ยหมัวมัวไม่เปิดเผยความรู้สึกนึกคิดจริงๆ ออกมาแม้แต่น้อย ขณะเดียวกันก็ลอบสังเกตบุตรสาวสกุลเจินมากขึ้น ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่าทุกการกระทำของนางไม่มีที่ไม่ใช่อุบาย แต่ก็ไม่เปิดโปงออกมา กลับกันยังยิ่งปรองดองมากกว่าแต่ก่อน เกรงอกเกรงใจ ในใจมีแต่คาดหวังให้ถึงเมืองหลวงในเร็ววันกว่านี้จึงจะดี

เมิ่งซื่อไม่รับรู้สิ่งใดทั้งสิ้น ไม่ได้รู้ถึงอุบายที่ซ่อนอยู่แม้แต่น้อย เห็นเพียงเยี่ยหมัวมัวปฏิบัติต่อบุตรสาวเป็นอย่างดี ยังหลงคิดว่านางหวั่นไหวเพราะบุตรสาวมาเฝ้าดูอาการอย่างขยันขันแข็ง ในใจเมิ่งซื่อรู้สึกวางใจไม่น้อย

เจินจยาฝูไม่แสดงพิรุธ มีแต่ยิ่งปากหวานกับเยี่ยหมัวมัวมากขึ้น ด้วยเหตุนี้ตลอดการเดินทางจึงสงบสุขไร้ปัญหา

ในที่สุดวันนี้ก็เดินทางมาถึงที่หมายอย่างราบรื่น พรุ่งนี้ก็สามารถขึ้นฝั่งได้แล้ว