ทดลองอ่าน ชายาประดุจอาหารเลิศรส บทนำ-บทที่ 1

“ข้ามาอยู่ที่นี่ได้สองปีแล้ว โจรสลัดสักคนก็ยังไม่เห็น” ลู่ไป่จวิ้นนับว่าโชคดียิ่ง เพราะหากที่นี่มีโจรสลัดขึ้นมาเกรงว่ากิจการของหอจ้วนเซียนคงไม่รุ่งเรืองถึงเพียงนี้

“หลายปีมานี้แคว้นวอ ไม่มีจลาจลภายใน โจรสลัดเร้นกายไร้ข่าวคราวย่อมเป็นเรื่องปกติ”

“นี่ก็เป็นเหตุให้ฝ่าบาททรงเชื่อว่าโจรสลัดเมื่อสี่ปีก่อนคือองครักษ์ประตูมังกรอย่างนั้นหรือ”

“นี่นับเป็นเหตุผลหนึ่ง ถึงจะพูดว่าแคว้นวอไม่มีจลาจลภายใน แต่ก็มีภัยทางธรรมชาติไม่น้อย ชาวบ้านตกยากจะกลายเป็นโจรสลัดก็ใช่จะเป็นไปไม่ได้”

ลู่ไป่จวิ้นส่ายหน้าเอ่ย “การตามหาองครักษ์ประตูมังกรให้พบนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย”

“เดิมทีก็ไม่ง่ายหรอก แต่ก่อนอดีตฮ่องเต้สวรรคตทรงพบกล่องกลไกที่อยู่ในครอบครองของฉีอ๋องซื่อจื่อ เข้าเสียก่อน กล่าวกันว่าด้านในใส่ตราพยัคฆ์ที่สามารถสั่งการองครักษ์ประตูมังกรได้ ทั้งยังเก็บสมุดรายชื่อองครักษ์ประตูมังกรเอาไว้ด้วย”

ลู่ไป่จวิ้นเลิกคิ้วอย่างตกใจ “อดีตฮ่องเต้หาตัวฉีอ๋องซื่อจื่อพบแล้ว?!”

“หลังอดีตฮ่องเต้ขึ้นครองบัลลังก์ก็ทรงพบตัวฉีอ๋องซื่อจื่อแล้ว ทว่าพระองค์กลับไม่มีแรงใจจัดการปัญหาเรื่องฉีอ๋องซื่อจื่อนี้เสียที จวบจนประชวรหนักถึงได้ส่งองครักษ์เสื้อแพรลอบพาฉีอ๋องซื่อจื่อและครอบครัวกลับมายังเมืองหลวง ฉีอ๋องซื่อจื่อจึงใช้กล่องกลไกที่ฉีอ๋องทิ้งไว้แลกกับชีวิตคนทั้งครอบครัว”

ลู่ไป่จวิ้นได้ฟังก็ขมวดคิ้วมุ่น “องครักษ์ประตูมังกรไม่ได้อยู่ในมือฉีอ๋องซื่อจื่อ?”

“อดีตฮ่องเต้ก็ทรงกังขาต่อเรื่องนี้เช่นกัน คิดว่าฉีอ๋องจงใจใช้แผนลวง ทว่าฝ่าบาทกลับทรงเชื่อ พอฉีอ๋องแกล้งตายหนีไปจากต้าโจวแล้ว เขาย่อมเลี้ยงดูกองทัพเรือไม่ไหวแน่นอน อีกอย่างในเมื่อฉีอ๋องตัดสินใจไปจากราชสำนักแล้วก็ไม่มีความจำเป็นต้องพากำลังทหารยิ่งใหญ่เพียงนั้นติดตามไปด้วย เพราะมีแต่จะทำให้ผู้คนสงสัยว่าเขามีเจตนาแอบแฝงและอาจเป็นภัยร้ายต่อบัลลังก์ในภายภาคหน้าอีก มิสู้จ้างคนสร้างกล่องกลไกเก็บตราพยัคฆ์กับสมุดรายชื่อเอาไว้ ยามคับขันค่อยใช้เป็นสิ่งของแลกเปลี่ยนเอาชีวิตรอด” ในสายตาเซียวอวี้นั้นฉีอ๋องหาได้ฉลาดปราดเปรื่องไม่ ถึงอย่างนั้นเขาก็ถือเป็นคนที่ตรงไปตรงมาแต่กำเนิด ซ้ำยังรู้จักปล่อยวางลงได้

ลู่ไป่จวิ้นยกมือขึ้นคล้ายฉุกคิดอะไรได้ “ช้าก่อน ไม่ถูกต้อง หากตราพยัคฆ์ซ่อนอยู่ในกล่องกลไกมาตลอด สี่ปีก่อนองครักษ์ประตูมังกรที่ปรากฏตัวในคราบโจรสลัดที่เซียงโจวจะอธิบายว่าอย่างไร”

“ฝ่าบาททรงสงสัยว่าหากไม่ใช่ตราพยัคฆ์ถูกขโมยไป ก็ต้องมีตราพยัคฆ์อีกชิ้นหนึ่ง ซ้ำยังเป็นตราพยัคฆ์ปลอม แต่หากตราพยัคฆ์ถูกขโมยไปตั้งแต่แรก เมื่อไม่มีรหัสมาเปิดกล่องกลไก ก็ย่อมไม่มีทางเปิดกล่องกลไกได้เลย”

“ฉีอ๋องคงไม่ได้ไม่รู้รหัสเปิดกล่องกลไกหรอกนะ”

“ฉีอ๋องรู้ แต่เขาไม่มีวันบอกฉีอ๋องซื่อจื่อหรอก เพราะกังวลว่าฉีอ๋องซื่อจื่อจะเกิดความคิดที่ไม่สมควรมีจนทำลายความตั้งใจที่จะรักษาชีวิตคนในครอบครัวของเขาไป” เซียวอวี้นับถือฉีอ๋องอย่างมาก การวางอำนาจลงได้นั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าแผ่นดินต้าโจวครึ่งหนึ่งถือเป็นของเขาด้วยแล้ว