ทดลองอ่าน ชายาประดุจอาหารเลิศรส บทที่ 3

เกาฉีอ้าปากคิดจะเปล่งวาจาเตือนเจ้านาย แต่พอคำพูดแล่นมาถึงลิ้น วนเวียนในปากรอบหนึ่งเขาก็ยังคงกลืนลงไป

ลู่ไป่จวิ้นตะลึงในทีแรก ก่อนจะคลี่ยิ้มราวกับนึกอะไรขึ้นได้ เขาออกแรงพยักหน้าอย่างเห็นพ้อง “แน่นอนว่าต้องยอมรับสิ หออีผิ่นของข้าจะตั้งที่เมืองหลวงได้หรือไม่นั้นต้องพึ่งเจ้าแล้ว”

จู่ๆ เซียวอวี้ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา ในที่สุดเขาก็มีเหตุผลให้รับงานแต่งครั้งนี้แล้ว “สี่ส่วน”

“อะไรนะ!” ลู่ไป่จวิ้นแทบจะเรียกสติตนเองกลับมาไม่ทัน

“หากนางเป็นภรรยาที่ยังไม่แต่งเข้าของข้า ข้าจะให้นางเสียเปรียบได้อย่างไร”

ลู่ไป่จวิ้นเบิกตาโตอย่างไม่อยากเชื่อ “เจ้ายืดแขนมาเกี่ยวเร็วเกินไปแล้วกระมัง”

“เดิมข้าก็เป็นคนชอบปกป้องพวกพ้อง อีกอย่างเจ้าใจกว้างกับนาง นางมิใช่จะยิ่งตั้งใจช่วยเจ้าหรือ นอกจากสูตรอาหารข้าเชื่อว่ายังมีอีกหลายอย่างที่นางช่วยเจ้าได้” วันนั้นหลังจากอิ่มหนำอาหารหนึ่งมื้อที่ร้านอาหารสกุลจางแล้ว เขากับเถ้าแก่ก็พูดคุยเรื่องทั่วไปสองสามประโยค จึงได้รู้ว่าอีกฝ่ายได้รับการชี้แนะจากแม่นางฉู่ว่ายามที่ตกปลาให้ดื่มสุราเล็กน้อยจึงจะดี และด้วยการชี้แนะนี้การค้าของร้านอาหารสกุลจางจึงพลิกขึ้นมาดีขึ้นกว่าเดิมหลายเท่า ภายหลังมีคนแย่งกันเลียนแบบ ร้านอาหารริมทะเลสาบรื่อหมิงจึงผุดขึ้นราวกับหน่อไม้หลังฝนพรำในฤดูใบไม้ผลิ แต่ทั้งหมดล้วนอร่อยไม่เท่าอาหารของร้านอาหารสกุลจาง โดยเฉพาะหัวปลาหม้อดิน สุดท้ายจึงได้แต่ทยอยเก็บแผงไม่ก็เปลี่ยนไปทำอาหารอย่างอื่นแทน

ลู่ไป่จวิ้นกัดฟันกรอดอย่างคับแค้น “ถึงเจ้าจะปกป้องนาง แต่จะเอาเปรียบข้าเช่นนี้ไม่ได้นะ”

“ข้าขอสองส่วน เงินออกสี่ส่วน”

“อ้อ! เจ้าช่างใจกว้างเหลือเกิน!” ลู่ไป่จวิ้นเกือบคิดตามไม่ทัน หนนี้ขอยอมแพ้แต่โดยดี!

“เจ้ายกให้สองส่วน ข้ายกให้สองส่วน ต่อไปเจ้าจะได้ไม่รู้สึกว่าถูกข้าเอาเปรียบอยู่เรื่อย”

“นี่ก็ถูกต้อง แต่อย่างไรก็ต้องให้นางพยักหน้ายินยอมก่อน” ลู่ไป่จวิ้นอดกลอกตาไม่ได้ คนต้นเรื่องยังไม่พูดอะไร พวกเขาสองคนกลับรีบต่อรองราคาแล้ว นี่มิใช่น่าขันยิ่งรึ!

“ไม่รีบร้อน เรื่องนี้ค่อยเป็นค่อยไปได้”

เห็นเซียวอวี้มีท่าทางมั่นอกมั่นใจ ลู่ไป่จวิ้นก็นึกสนใจขึ้นมา “เจ้ามีวิธี?”

“ข้าบอกว่าไม่รีบมิใช่รึ วางใจเถอะ ถึงตอนที่เจ้าต้องออกหน้า ต่อให้เจ้าอยากหนีไปเป็นผู้ชมก็ไม่ได้แล้ว” เรื่องที่เขาตั้งใจทำนั้นแต่ไรมาไม่เคยไม่สำเร็จ

“ได้ ไม่รีบ ข้าจะรอข่าวดีจากเจ้า” แม้ไม่แน่ชัดว่าเซียวอวี้ไปต้องใจแม่นางฉู่ได้อย่างไร แต่ตราบที่มีสหายคอยช่วยเหลือเขาก็รู้สึกฮึกเหิมขึ้นมาแล้ว

ลู่ไป่จวิ้นประหนึ่งได้กินยาสงบใจ เรื่องกลุ้มใจพลันมลายสิ้น

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 28 พ.ย. 62