ทดลองอ่าน กลับมารักกันอีกครั้ง บทที่ 3

เขาเองก็นึกไม่ถึงว่าจะหน้าแตกเร็วขนาดนี้ ช่างเถอะ เดิมทีเขาก็เป็นนกสองหัวอยู่แล้ว ชายหนุ่มปลอบใจตัวเองตามประสาคนคิดน้อย จากนั้นก็ค่อยรู้สึกสบายใจขึ้นมาหน่อย แต่อาจเป็นเพราะกรรมตามสนอง จู่ๆ เกาเหลิ่งก็จามออกมา

เขารู้สึกว่าตัวเองจะเป็นหวัดเสียแล้ว

เซี่ยงหยวนไม่แปลกใจเลย เธอดึงทิชชูมาแผ่นหนึ่งแล้วยื่นให้เขา จากนั้นก็เปิดหน้าต่างออกทั้งหมดแล้วพูดกับหลินชิงชิงที่อยู่ข้างๆ

‘ท้ายรถมีกล่องยาสีขาวอยู่ ในนั้นมียาแก้หวัด คุณเอาออกมาให้เขาหน่อย’

เกาเหลิ่งซาบซึ้งจนน้ำมูกไหล

‘ทางที่ดีคุณควรภาวนาขอให้คืนนี้อย่าเป็นไข้ ไม่งั้นไม่มีใครช่วยคุณจริงๆ นะ’ เซี่ยงหยวนหยิบเสื้อกันหนาวตัวหนึ่งออกมาจากท้ายรถแล้วโยนให้เขา ‘ถอดเสื้อนอกออกซะแล้วใส่ตัวนี้แทน หวังว่าคุณจะรอดกลับไปได้นะ’

โชคดีที่เกาเหลิ่งตัวเล็กและผอม จึงใส่เสื้อกันหนาวของมงแคลร์ทรงโอเวอร์ไซส์ของเซี่ยงหยวนได้พอดี สิ่งเดียวที่ดูไม่ค่อยเข้ากันก็คือขนเฟอร์สีดำที่ประดับอยู่ทั้งสองข้างของแขนเสื้อ ดูแวบเดียวก็รู้ว่าเป็นเสื้อผ้าของผู้หญิง

เสื้อกันหนาวตัวนี้ถูกใส่ไว้ในถุงและวางไว้บนรถมาตลอด แทบจะไม่ได้หยิบออกมาใส่เลย เพราะฉะนั้นตอนที่หลินชิงชิงขึ้นรถมา พอเห็นเกาเหลิ่งจึงชะงักงันไปชั่วขณะ

‘ทำไมนายถึง…’

เกาเหลิ่งถ่ายรูปเซลฟี่เสร็จก็ก้มหน้าโพสต์สเตตัสสุดท้ายในโมเมนต์ก่อนที่จะเข้าทะเลทราย แล้วตอบโดยไม่ได้เงยหน้าขึ้น

‘ของหัวหน้าน่ะ’

หลินชิงชิงดูก็รู้ว่านี่คือเสื้อรุ่นเอแฟรของมงแคลร์ ราคาในเว็บไซต์ทางการอยู่ที่หนึ่งหมื่นห้าพันหยวน เพราะเธอเองก็มีเสื้อแบบเดียวกันนี้อยู่ตัวหนึ่ง เพียงแต่ของเธอเป็นของก๊อปเกรดเอ ราคาสี่พันหยวนเท่ากับเงินเดือนเกือบทั้งเดือนของเธอ

แต่เจ้าโง่เกาเหลิ่งไม่รู้อะไรเลย เขาถ่ายเซลฟี่โดยทำมือในท่าร็อก เพราะต้องการแสดงให้เห็นถึงความไม่เข้ากันระหว่างตัวเขากับขนเฟอร์แล้วใส่แคปชั่น

‘เป็นหวัดก็เลยใส่เสื้อกันหนาวของหัวหน้า พวกนายว่าฉันเจ๋งหรือเปล่า’

ซือเทียนโย่ว : ไม่ดู

จางจวิ้น : ไม่ดู

หลี่ฉือ : ไม่ดู

โหยวจื้อ : ไม่ดู

และคอมเมนต์สุดท้ายตอบโดยสวีเยี่ยนสือ ‘งั้นๆ’

เกาเหลิ่งโกรธจนแทบกระอักเลือด แต่ดูเหมือนจะชินเสียแล้ว เขากดปิดมือถือแล้วสอดเข้าไปในซอกเบาะหลัง จากนั้นก็ดึงเสื้อกันหนาวของเซี่ยงหยวนให้กระชับร่างพลางถอนขนเฟอร์ประดับแขนเสื้อไปทีละกระจุก แต่หารู้ไม่ว่าการดึงแต่ละทีเท่ากับเสียไปหลายร้อยหยวน

หลินชิงชิงทำท่าจะห้ามเขา แต่ก็ไม่รู้จะพูดอย่างไร

เกาเหลิ่งทำหน้าห่อเหี่ยว ‘ขนาดลูกพี่ยังรังแกผมเลย’

เซี่ยงหยวนได้สติกลับมาแล้วถามขึ้น ‘เป็นอะไรไปเหรอ’

‘คุณดูโมเมนต์เอาเองแล้วกัน’

เซี่ยงหยวนจึงเปิดเครื่องอีกครั้ง จากนั้นก็เห็นคอมเมนต์ที่สั้นกระชับได้ใจความแต่ทิ่มแทงใจ ทว่าสิ่งที่ทิ่มแทงใจยิ่งกว่าคือเขาตอบโมเมนต์ของเกาเหลิ่ง แต่ไม่ยอมตอบแชตของเธอ

ฮึ! เธอกดปิดเครื่องแล้วสตาร์ตรถเหยียบคันเร่งบึ่งออกไปทันที ไม่ให้โอกาสเกาเหลิ่งที่กำลังนั่งทำหน้าหดหู่อยู่ข้างหลังได้ตั้งตัวเลย เกาเหลิ่งจึงล้มลงไปทับร่างของหลินชิงชิงเข้าอย่างจัง

ขณะนั้นหลินชิงชิงเองก็กำลังนั่งเหม่ออยู่ ทั้งสองคนจึงหกคะเมนล้มใส่กันอย่างไม่ทันตั้งตัว ทำให้ใบหน้าเข้ามาใกล้กันจนรู้สึกได้ถึงลมหายใจของอีกฝ่าย อีกแค่หนึ่งเซนติเมตรก็จะจูบกันแล้ว

เกาเหลิ่งทั้งเขินและเคือง ได้แต่สะกดความโกรธไว้ในใจไม่กล้าระเบิดออกมา เงอะๆ งะๆ ดึงเสื้อกันหนาวมาคลุมร่างให้แน่นแล้วเอาตัวแนบติดกับประตูรถ

หลินชิงชิงเห็นเขาทำท่ารังเกียจ จึงเบือนหน้าออกไปอย่างไม่แสดงอารมณ์

ตลอดการเดินทางในทะเลทรายเซี่ยงหยวน เกาเหลิ่ง และหลินชิงชิงไม่ได้โพสต์สเตตัสใหม่ในโมเมนต์เลย เมื่อก้าวเข้าสู่เมืองแห่งทรายสีทองก็เหมือนเลี้ยวเข้าไปในอุโมงค์แห่งกาลเวลาที่ไม่มีที่สิ้นสุด พวกเขาทั้งสามเหมือนหายไปจากโลกมนุษย์

เซี่ยงหยวนพาสมาชิกในทีมทั้งสองหายตัวไปสิบวัน จริงๆ แล้วไปทำอะไรบ้างนั้นหลี่หย่งเปียวก็ไม่รู้เช่นกัน เพราะเขาไม่ใช่ผู้เซ็นอนุมัติให้ลา คนที่เซ็นคือเฉินซานต่างหาก ขั้นตอนการขอลาในโอเอ กว่าจะมาถึงเขาเฉินซานก็เซ็นชื่อไปแล้ว แล้วเขาจะตีกลับได้อย่างไร

เรื่องนี้ทำให้หลานสาวของรองหัวหน้าคนนั้นเกิดไม่พอใจขึ้นมา

หญิงสาวคนนี้ชื่อว่าอิ้งอินอิน เรียกว่าเป็นสาวชนชั้นเล็ก ก็ได้ เธอมีรูปร่างสูงเพรียว หน้าตาโดดเด่น ได้ยินว่าเคยเป็นแอร์โฮสเตสมาก่อน พ่อแม่เป็นผู้บริหารระดับสูงของบริษัทที่ร่วมมือกับสำนักงานใหญ่ เนื่องจากเธอไม่ผ่านการสอบเข้าเป็นพนักงานประจำจึงต้องมาฝึกงานที่ฝ่ายขายของบริษัทลูกก่อน รอให้โควตาเสนอชื่อพนักงานภายในของสำนักงานใหญ่อนุมัติลงมา เธอค่อยกลับไป

คนรู้งานอย่างหลี่หย่งเปียวรู้ว่าเธอคงอยู่ที่นี่ได้ไม่นานจึงไม่กล้ามีเรื่องด้วย ดังนั้นไม่ว่าเธอต้องการอะไรเขาก็ตอบรับทั้งหมด ตราบใดที่ไม่สร้างความวุ่นวายให้กับทางบริษัท เขาก็ทำเป็นปิดตาข้างหนึ่งอยู่เสมอ

แต่คิดไม่ถึงว่าแม่เจ้าประคุณคนนี้จะใจกล้าถึงขนาดไปเค้นถามผู้จัดการแผนกบุคคลในแชตกลุ่มใหญ่ของบริษัทที่มีสมาชิกตั้งหลายร้อยคนอย่างมั่นหน้ารวดเดียวถึงสิบกว่าข้อความ