ทดลองอ่าน กล่อมเกลาปราชญ์หญิง บทที่ 5

เว่ยฉีตายแล้ว?

กงซีอู๋วางม้วนหนังสือไม้ไผ่ในมือลง คิดไม่ถึงจริงๆ ยังนึกว่าหนีไปแคว้นฉู่สำเร็จแล้วเสียอีก ซิ่นหลิงจวินยังรีบเดินทางไปแคว้นเว่ยเพื่อการนี้ ปรากฏว่าเว่ยฉีกลับฆ่าตัวตาย

ตัวชนวนสงครามมาตายไปเสียแล้ว คราวนี้ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ถอนทัพ และหวนเจ๋อก็จะรักษาชีวิตไว้ได้

แต่ที่นางขอเดินทางไปแคว้นจ้าวเองครั้งนี้ เกรงว่าจะมีจุดประสงค์อื่น

ในจวนจุดตะเกียงแล้ว เด็กรับใช้เข้ามาขอให้กงซีอู๋เปลี่ยนเสื้อผ้าไปกินอาหาร พร้อมนำข่าวทางจวนตัวประกันมาให้

กงซีอู๋รับถุงแพรมาดึงม้วนหนังสือไม้ไผ่ออก กวาดตาอ่านได้แวบเดียวก็ลุกขึ้นยืน ไม่ผิดจากที่คาดไว้จริงๆ

ที่จวนตัวประกัน อี้เจียงเก็บสัมภาระเรียบร้อย เตรียมตัวเดินทางไปแคว้นจ้าว

แน่นอนว่าจ้าวจ้งเจียวต้องถามอย่างงุนงง “เกิดอะไรขึ้น เจ้าจะไปที่ใด”

นางตอบ “ข้าจะกลับแคว้นจ้าว นายท่านโปรดวางใจ อีกไม่นานข้าจะมารับท่านกลับไปแน่นอน”

ดวงตารูปกลีบท้อของจ้าวจ้งเจียวเบิกกว้างขึ้นเป็นสองเท่า “เจ้าไม่สบายหรือไม่”

อี้เจียงกลอกตาทีหนึ่ง ก่อนจะหันหลังเดินออกไป

จ้าวจ้งเจียวมองนางเดินออกจากจวน ได้แต่หันไปถามตันคุย แต่มือกระบี่ก็กำลังรีบร้อนตามนางไป ตอบอะไรเขาไม่ได้เช่นกัน

จวบจนทั้งคู่ขึ้นม้าไปแล้ว เขาถึงเพิ่งนึกเรื่องสำคัญได้ จึงวิ่งตามออกไปตะโกนโหวกเหวกตรงหน้าประตู “เจ้าจงใจทิ้งข้าแล้วหนีไปเองชัดๆ!”

แต่ทั้งคู่ควบม้าไปไกลแล้ว ใครจะมาตอบเขาเล่า

อี้เจียงทำตัวราวกับหนีจริงๆ นางควบม้าด้วยความเร็วสูงตลอดทางโดยไม่หยุดพัก

พอออกมาถึงถนนใหญ่ นางก็ต้องรีบดึงม้าให้หยุด แต่ทักษะยังไม่ชำนาญพอจึงเกือบจะพลัดตกจากหลังม้า

ทหารฉีกองหนึ่งขี่ม้ามาขวางถนนเอาไว้ ในมือชูคบเพลิง ใครบางคนขี่ม้าออกมาจากด้านหลังสุด ผ้าคลุมโบกสะบัดตามลม ห้อยกระบี่ยาวตรงเอว แสงไฟส่องกระทบใบหน้าด้านข้าง นอกจากกงซีอู๋แล้วยังจะเป็นใครได้อีก

“ศิษย์น้องจะได้รับแต่งตั้งเป็นขุนนางต่างแคว้นอยู่แล้ว จะรีบร้อนเดินทางไปที่ใดกัน”

อี้เจียงหันไปส่งสายตาให้ตันคุย แล้วกระตุกบังเหียนม้าโดยแรงให้มันวิ่งไปทางขวา

ท่ามกลางความสลัวที่มีแต่แสงคบไฟ ตันคุยตอบสนองช้ากว่าปกติเล็กน้อย ก่อนจะรีบควบม้าตามไป

กงซีอู๋ชูนิ้วสองนิ้ววาดไปข้างหน้าเบาๆ “ตาม”

ทหารฉีพุ่งทะยานออกมาราวเสือร้ายกระโจนลงเขา

เลยกำหนดเวลากลับที่พักไปแล้ว ถนนใหญ่จึงเงียบสงัด อี้เจียงรู้ว่าจะออกจากเมืองตอนนี้ย่อมเป็นไปไม่ได้แน่นอน นางจึงเปลี่ยนทิศทางมุ่งหน้าไปแม่น้ำจือสุ่ยแทน

ดวงจันทร์ครึ่งเสี้ยวส่องสว่าง นางหยุดม้าตรงริมแม่น้ำ บอกตันคุยให้ลงเรือเล็กที่จอดอยู่ริมตลิ่ง แล้วสั่งให้เขารีบพายออกมา

“แม่นางไปหาเรือมาจากที่ใด” มือกระบี่พายเรือพลางถามด้วยความฉงน

“พระพันปีจ้าวสั่งให้คนเตรียมไว้ให้” อี้เจียงทอดสายตามองไปไกล คบไฟของทหารฉีใกล้เข้ามาทางนี้แล้ว