ทดลองอ่าน ขอสักที… จะดีเพื่อเธอ ชุด ขอได้ไหม… บทที่ 5

“งั้นก็อย่ามาเหวี่ยงใส่พี่เหมือนจงใจกลบเกลื่อนความผิด เพราะถ้าไม่อธิบายให้ชัดเจนพี่จะรายงานคุณป้าเรื่องนี้แน่นอน”

“แล้วทำไมต้องฟ้อง ผมอาจจะยอมรับคนของคุณป้ามาเป็นคนดูแล แต่พอมาทำงานให้ผมแล้วก็ควรจะเป็นคนของผมจริงๆ ไม่ใช่คอยเป็นสายให้คุณป้าไม่เลิก แล้วอย่ามาบอกว่าผมทำความผิดจนต้องกลบเกลื่อน ผมอยากทำอะไรผมก็จะทำ พี่ไม่ต้องมาตัดสินว่าผิดไม่ผิด!”

“ผิดไม่ผิดพี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆ สิ่งที่คุณรันทำอยู่ตอนนี้มันน่าเป็นห่วงมาก คุณรันไม่ควรไปสร้างความผูกพันกับใครโดยไม่จำเป็น โดยเฉพาะกับผู้หญิง ถ้าไม่เหลือบ่ากว่าแรงจริงๆ พี่ก็จะไม่ฟ้องคุณป้าหรอก คุณรันก็รู้ว่านี่พี่ตามใจคุณรันสุดๆ แล้ว” เจนขวัญพูดด้วยความโมโหและรู้สึกลำบากใจเต็มที

ถึงใครต่อใครจะพากันชื่นชมยินดีว่ารัญชน์รวิชญ์เป็นคนแสนดีแสนเพอร์เฟ็กต์อย่างนั้นอย่างนี้ แต่คนที่ต้องคอยดูแลเขาแทบทุกอย่างเหมือนเธอ…มักจะถูกเขาทำให้หัวปั่นเสมอ บางครั้งก็รู้สึกเสียสุขภาพจิตจนอยากจะลาออกให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

“แต่ลักษณะแบบนี้ของคุณรันมันเป็นอาการติดผู้หญิงจริงๆ คุณรันเองก็คงรู้ตัวดีแต่แกล้งทำเป็นเฉไฉ แล้วผู้หญิงคนนั้น…สวยก็ไม่สวย โพรไฟล์ก็ไม่เข้าขั้น ไม่มีคุณสมบัติอะไรผ่านเกณฑ์เลยสักอย่าง…”

“อย่าพูดจาแย่ๆ แบบนั้นออกมาได้ไหม ถึงจะห้ามความคิดตัวเองไม่ได้แต่ก็ไม่ควรแสดงทัศนคติเลวๆ แบบนั้นออกมาตรงๆ การดูถูกใครด้วยคำพูดพวกนี้มันน่าขยะแขยง”

เจนขวัญมองเขาด้วยสีหน้าอ่อนใจ ก่อนจะกลอกตาพลางระบายลมหายใจออกมาแรงๆ “แต่คุณรันน่าจะรู้ดีว่าถ้าคุณป้าทั้งสองรู้ว่าคุณรันไปยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงที่ไม่คู่ควรเข้าล่ะก็ จะต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่”

“ก็อย่าเพิ่งรีบให้รู้สิ เงียบไว้”

“แต่คุณรันยังไม่ควรคบใครตอนนี้จริงๆ เราเพิ่งได้งานละครมาสองเรื่อง สัญญาพรีเซ็นเตอร์อีกสองตัว”

“แล้วเขามีห้ามในสัญญาหรือว่าไม่ให้มีแฟน”

“เขาไม่ได้ห้ามเรา แต่ถ้ารู้ว่าอะไรเป็นอะไรเราก็ควรห้ามตัวเองไว้ก่อน ที่สำคัญคุณก็เพิ่งโดนซาแซงก่อกวนมาหยกๆ ก็น่าจะรู้ว่าถ้าขืนตัวเองมีแฟนเอาตอนนี้ ใครสักคนคงโดนแฟนคลับประเภทนั้นคุกคามตามทำร้ายเอาแน่ๆ ไม่ตัวคุณรันเองก็คงเป็นผู้หญิงที่คุณรันไปยุ่งกับเขา”

รัญชน์รวิชญ์พลันหน้าเครียดขึ้นมาทันที ก่อนจะถอนหายใจฟึดฟัดใส่คู่สนทนาอย่างหงุดหงิดเพราะเถียงไม่ออก

“เอาเป็นว่าถ้าบอกแล้วไม่ฟัง พี่ฟ้องคุณป้าแน่นอน”

“เอาสิ อยากฟ้องก็ฟ้อง”

“พี่อยากเตือนอะไรไว้อีกอย่างนะคะว่าถ้าจริงๆ แล้วคุณรันไม่ได้รู้สึกอะไรกับเขาในฐานะคนพิเศษ ก็ไม่ควรไปใส่ใจหรือวุ่นวายกับเขามากเกินธรรมดาจนเขาเข้าใจผิด เพราะมันจะเป็นการให้ความหวังเขาอย่างไม่ถูกต้อง ถ้าไม่อยากทำร้ายเขาก็อย่าทำอะไรที่คิดน้อย”

คนฟังรับรู้ด้วยอาการเบะปากนิดๆ อย่างดื้อดึง และมีสีหน้าเย็นชาโดยไม่ใช้คำพูดตอบโต้

“อย่าทำให้เรื่องธรรมดาสำหรับคุณรันกลายเป็นความพิเศษของใครบางคนอย่างไม่ตั้งใจ การล้อเล่นกับความรู้สึกคนอื่นไม่ใช่เรื่องดี คุณรันอาจจะนึกสนุกขึ้นมาชั่ววูบ แต่ถ้าอีกฝ่ายเผลอคิดจริงจังขึ้นมามันจะกลายเป็นปัญหาสำหรับเขา”

แต่ถึงแม้ว่ารัญชน์รวิชญ์จะทำทีเสมือนมิได้แยแสคำเตือนของเจนขวัญแม้แต่น้อย ทว่าแท้จริงแล้วเขาก็เริ่มไม่สบายใจขึ้นมาเหมือนกัน…

ทั้งที่เชื่อว่าเจนขวัญคิดมากไปเอง เพราะว่าเขายังไม่ทันได้มีอะไรเกินเลยกับแพรภัทรมากไปกว่าการพูดคุยกับเธอในฐานะเพื่อนใหม่ หรืออย่างน้อยๆ ตอนนี้เขาก็เป็นแค่ลูกค้าคนหนึ่งของเธอเท่านั้น แต่ว่าคำพูดสะกิดเตือนของเจนขวัญกลับรบกวนจิตใจจนเขาเป็นกังวลได้อย่างไม่น่าเชื่อ