“ลู่หงต๋าเป็นศัตรูที่อยู่ร่วมโลกกันไม่ได้ของผม ผมจะใช้ความกล้าบ้าบิ่นหาโอกาสลอบฆ่าเขาเองก็ย่อมได้ แต่อาศัยกำลังของผมคนเดียวไม่สามารถกำจัดอิทธิพลของเขาให้สิ้นซาก ก่อนผมจะลงมือ ผมยังต้องคำนึงถึงว่าญาติพี่น้องของผมจะโดนแก้แค้นไหม ผู้ใต้บังคับบัญชาที่ซื่อสัตย์ต่อผมจะพลอยเดือดร้อนไปด้วยหรือเปล่า ดังนั้นการแก้แค้นของผมจำเป็นต้องกวาดล้างทั้งลู่หงต๋าและอิทธิพลของเขาแบบตัดรากถอนโค่น แล้วผมจะพึ่งพาใครได้อีกนอกจากท่านประธานาธิบดี เหตุผลนี้เพียงพอไหมครับ เหตุใดต้องทำเรื่องที่เกินความจำเป็นอย่างเช่นแต่งงานด้วยล่ะครับ”
ท่านประธานาธิบดีมองเขานิ่งๆ อึดใจหนึ่งแล้วเปล่งเสียงหัวเราะโดยฉับพลัน “ใจกล้า มีความทะนงตนดี! สมเป็นคนหนุ่มแบบที่ผมชื่นชม คำโบราณว่าไว้ว่าคนที่ภักดีใช่ว่าต้องใกล้ชิด คนใกล้ชิดใช่ว่าจะภักดี เหตุผลข้อนี้ผมย่อมจะเข้าใจแน่นอน…”
ท่านลุกจากเก้าอี้ย่ำเท้าวนไปวนมาอย่างใช้ความคิดเป็นคำรบที่สอง ชั่วครู่ต่อมาถึงเอ่ยต่อว่า “แต่คุณก็รู้ว่าถ้าตอนนี้คุณแต่งงานกับหลานสาวผม ลู่หงต๋าอาจจะทนอยู่เฉยไม่ไหวแล้ว ขอเพียงเขาเคลื่อนไหว ผมถึงมีโอกาสหาช่องโหว่ของเขาได้ สิ่งที่ผมต้องการก็คือผลที่ออกมาในรูปนี้”
ท่านแค่นเสียงเยาะ “คนแซ่ลู่เป็นพวกจิ้งจอกเฒ่า มีความอดทนอดกลั้นเป็นที่หนึ่ง เวลานี้หวังเซี่ยวคุนถอนตัวไปแล้ว ผมไม่เอาไม้แหย่สักนิด เขาจะทำหางโผล่ให้ผมจับได้อย่างไรกัน ในกลุ่มบริวารพรรคพวกของเขา มีเฉินกงสือกับไต้ซูหงเป็นหัวหน้า มักไปรวมตัวสังสรรค์กันที่คฤหาสน์สกุลเฉินในตรอกอี้หวังบ่อยๆ อ้างว่าเป็นสโมสรบังหน้า แต่แอบเตรียมการเล่นงานผมในการลงคะแนนเสียงตอนกลางปีอยู่ลับๆ นึกว่าผมไม่รู้รึ คืนนี้พวกนั้นก็นัดพบกันอีก ผมจะปล่อยเขาไว้ถึงกลางปีให้มาโจมตีผมไม่ได้”
เฮ่อฮั่นจู่พูดขึ้น “ถ้าท่านประธานาธิบดีอยากกดดันลู่หงต๋า บีบให้เขาเคลื่อนไหวก่อน ผมมีวิธีที่ง่ายกว่าและเห็นผลทันที ผมแค่อยากถามท่านคำเดียว ตอนนี้ท่านพร้อมจะเปิดศึกได้ทุกเมื่อหรือยังครับ”
ท่านประธานาธิบดีจ้องเขาตาเขม็ง “คุณมีวิธีอะไร”
เฮ่อฮั่นจู่หยักยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือขวาไปทางเอวด้านหลัง ชักปืนพกกึ่งอัตโนมัติยี่ห้อโคลต์ของอเมริกาจากซองที่เหน็บไว้ตรงนั้น ยกขึ้นจ่อแขนซ้ายตนเองแล้วเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเลใจแม้แต่นิดเดียว
ปัง!
เสียงยิงปืนนัดหนึ่งดังขึ้น ลูกกระสุนก็เจาะทะลุท่อนแขนชายหนุ่ม
เลือดสีแดงสดพุ่งทะลักออกมาจนแขนเสื้อเปียกชุ่มอย่างรวดเร็ว จากนั้นไหลไปตามแขนหยดเป็นสายลงบนพื้นข้างเท้าเขา
“เยียนเฉียว!” ท่านประธานาธิบดีสะกดความตื่นตกใจแกมตะลึงพรึงเพริดในใจไว้ไม่อยู่ ตะเบ็งเสียงเรียกคำหนึ่งแล้วถลันเข้าไป
ถึงท่านจะผ่านร้อนผ่านหนาวมาถึงขั้นที่ภูเขาถล่มลงมาตรงหน้าก็หน้าไม่เปลี่ยนสีได้มานานแล้ว ทว่าเสี้ยววินาทีนี้ท่านก็ไม่นึกไม่ฝันสักนิดว่าเฮ่อฮั่นจู่จะคิดวิธีการนี้ออกมาและลงมือกับตนเองได้แบบนี้
ชายหนุ่มมีเหงื่อผุดซึมทั่วหน้าผาก ถึงกระนั้นสีหน้าเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลงยามที่สอดปืนเก็บเข้าที่เดิม “นี่ก็คือวิธีที่ผมบอก ประเดี๋ยวผมจะไปผ่ากระสุนออกที่โรงพยาบาล หลังจากผมไปแล้วท่านประธานาธิบดีสามารถออกคำสั่งจับกุมคนได้เลย ถามลู่หงต๋าว่าเพราะอะไรถึงส่งคนมาลอบฆ่าผม”
เขาพูดอย่างชัดถ้อยชัดคำ สายตาสงบนิ่งแน่วแน่ระคนอดกลั้น ทั้งยังแฝงไว้ด้วยแววอำมหิตชวนให้หนาวยะเยือกจับใจ