ทดลองอ่าน ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง บทที่ 2

ในตอนเย็น เยี่ยหรู่ชวนลืมตาตื่นขึ้น หลังจากเขาดื่มยาหมดในไม่กี่คำก็อ้าปากบอกให้คนไปตามน้องสาวมา

เยี่ยอวิ๋นจิ่นมาถึงอย่างรวดเร็ว ครั้นเห็นพี่ชายจะลุกขึ้น เธอก็เร่งฝีเท้าเข้าไปห้ามไว้

“ไม่เป็นไร พี่ดวงแข็ง ไม่ถึงตายหรอก…” เยี่ยหรู่ชวนกัดฟันลุกขึ้นนั่งตัวตรงช้าๆ โดยให้น้องสาวช่วยพยุง

เยี่ยอวิ๋นจิ่นบอกเขาว่าต้มน้ำแกงกระดูกหมูไว้ จะเรียกคนไปยกมาให้เดี๋ยวนี้เลย

“กินไม่ลง! พี่กลับมาคราวนี้มีเรื่องหนึ่งจะปรึกษากับเธอ”

“มีเรื่องอะไรรอให้ดีขึ้นแล้วค่อยว่ากันอีกทีเถอะ…”

“รอไม่ได้” เขาโบกมือไปมา

ตัวเยี่ยอวิ๋นจิ่นเป็นคนใจร้อน ส่วนพี่ชายนั้นมีนิสัยตรงกันข้ามกับเธอ เขาเป็นคนอารมณ์เย็น พูดอะไรสักคำก็ต้องเผื่อทางหนีทีไล่ไว้เสมอ ทว่าหนนี้กลับเป็นฝ่ายร้อนรนขนาดนี้…

เธอทรุดตัวลงนั่ง “เรื่องอะไร”

เยี่ยหรู่ชวนลูบผ้าพันแผลตรงหน้าผากของตนเองที่เนื้อแหว่งหายไปจุดหนึ่งอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ระหว่างที่ท่านหัวหน้าใหญ่สกุลเจิ้งพาพี่มาส่ง พูดเตือนว่าโจรที่ดักปล้นกลุ่มนี้เป็นพวกหน้าใหม่ เขาดูไม่ออกเหมือนกันว่ามาจากไหน แต่ไม่ได้อยู่ในอาณาเขตเมืองซวี่แน่นอน เขาเลยบอกพี่ว่าวันหลังให้ระวังตัวมากขึ้น แต่ถึงท่านหัวหน้าใหญ่สกุลเจิ้งไม่พูด พี่ก็รู้ดีแก่ใจ นอกจากสวินต้าโซ่วแล้วจะมีใครอยากให้พี่ตาย ต้องโทษพี่เองที่ชะล่าใจ คิดไม่ถึงว่ามันจะถือว่าตนเองตอนนี้มีคนหนุนหลังอยู่ ถึงกับกล้าลงมือกำจัดพี่!”

สกุลสวินเป็นผู้ค้ารายใหญ่ในกิจการค้ายาสมุนไพรของเขตแดนนี้เช่นกัน สวินต้าโซ่วอยากนั่งตำแหน่งประธานสมาคมการค้ามาแต่ไหนแต่ไร แต่เมื่อก่อนไม่ว่าเป็นชื่อเสียงบารมีหรือความสามารถ เขาล้วนตกเป็นรองเยี่ยหรู่ชวนเสมอ หลายปีก่อนสวินต้าโซ่วเลยจำต้องหดหัวอยู่แต่ในกระดอง

บัดนี้ลมเปลี่ยนทิศแล้ว ปีก่อนสวินต้าโซ่วมีโอกาสได้ผูกสัมพันธ์กับคนใหญ่คนโตอย่างลู่หงต๋า อดีตเจ้าเมืองในสมัยราชวงศ์ชิงที่รู้จักเล่นเล่ห์ปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยที่เปลี่ยนไป และกลายเป็นรัฐมนตรีแล้วในตอนนี้ สถานการณ์จึงพลิกเปลี่ยนทันใด

สวินต้าโซ่วบีบคั้นเขาทุกทางรวมถึงใช้ลูกไม้กลั่นแกล้งลับหลัง แต่อย่างไรเยี่ยหรู่ชวนก็สร้างรากฐานอยู่ในเมืองเฉิงตูมานานหลายปี แม้จะไม่มีข้าราชการใหญ่หนุนหลัง แต่มีพรรคพวกเพื่อนฝูงอยู่ในทุกแวดวงอาชีพ กอปรกับเขาเป็นคนมีคุณธรรมน้ำใจ จะทำอะไรก็คำนึงถึงพวกกิจการขนาดเล็กและขนาดกลางด้วย เป็นธรรมดาที่ใครต่อใครจะไม่เต็มใจให้สวินต้าโซ่วซึ่งขึ้นชื่อว่าเป็นคนโลภมากเห็นแก่ตัวมาโดยตลอดได้นั่งในตำแหน่งนี้ ดังนั้นทุกคนจึงร่วมแรงร่วมใจกัน ถึงแม้ในการเลือกตั้งประธานสมาคมการค้าคนใหม่เมื่อตอนต้นปีจะมีอธิบดีกรมสาธารณสุขคนใหม่ออกหน้า แต่สวินต้าโซ่วก็ยังไม่ได้สมใจหวังอยู่ดี

พอเล่นงานซึ่งๆ หน้าไม่ได้ เขาก็ใช้วิธีลอบกัด