ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง
ทดลองอ่าน ข้ามเวลามาเป็นแพทย์ทหารหญิง บทที่ 74-76
ที่โรงแรมเทียนเฉิง งานเลี้ยงฉลองดำเนินไปได้ครึ่งทาง บรรยากาศการฉลองเทศกาลคริสต์มาสในคืนนี้ก็เข้าสู่ช่วงสนุกครึกครื้นที่สุด
“ผู้บัญชาการเฮ่อเพื่อนยาก! ดูซิว่าผมพาใครมา”
ท่ามกลางเสียงไชโยโห่ร้องคละเคล้าเสียงบรรเลงเพลงของวงดนตรีที่ดังอึกทึก เฮ่อฮั่นจู่ได้ยินคนพูดขึ้นด้วยสำเนียงแปร่งๆ อยู่ข้างหลัง เขาหันหน้าไปเห็นมาร์ตันกงสุลอังกฤษเดินมาหา
เขาเห็นคนจีนที่ติดตามอยู่ด้านหลังตั้งแต่แวบแรก
นั่นไม่ใช่ใครอื่น คนคนนี้คือเลี่ยวโซ่วกวง ญาติพี่น้องของเลี่ยวโซ่วหลินที่เคยชักปืนขู่เขาตอนไปงานศพที่บ้านสกุลเลี่ยว
“ผู้บัญชาการเฮ่อ ผมได้ยินว่าพักก่อนมิสเตอร์เลี่ยวเคยล่วงเกินคุณโดยไม่ตั้งใจ เขาอยากขอขมาคุณ หวังว่าคุณจะไม่ถือโทษ เขามาหาผม อยากให้ผมเป็นคนกลางช่วยมาบอกต่ออีกที ผมบอกปัดไม่ได้เลยใช้โอกาสคืนนี้มาลองดู ชาวจีนมีภาษิตที่ว่าท้องของเสนาบดีบรรจุเรือได้ ไม่ทราบว่าผู้บัญชาการเฮ่อจะเห็นแก่หน้าผมสักนิด อะไรที่เคยผิดใจกันก่อนหน้านี้ก็ให้มันแล้วกันไปได้ไหมครับ”
เลี่ยวโซ่วกวงสาวเท้าเข้ามาพูดขอขมาลาโทษซ้ำๆ บอกว่าแต่ก่อนตนเองหลงเชื่อคำพูดยุแยง โดนคนหลอกลวง ตอนนี้สำนึกผิดและเสียใจอย่างยิ่ง หวังว่าเฮ่อฮั่นจู่จะใจกว้างไม่ถือสาหาความตนเอง
ชายหนุ่มพูดยิ้มๆ “พลตรีเลี่ยวเกรงใจไปแล้วครับ ผมควรเป็นฝ่ายขออภัยคุณถึงจะถูก เดิมทีทุกคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันทั้งนั้น มีเรื่องอะไรก็พูดกันดีๆ ได้ ผมต่างหากที่ถูกอบรมมาไม่ดีพอ พลั้งมือทำให้คุณบาดเจ็บ จริงสิ บาดแผลของคุณคงไม่เป็นอะไรมากนะครับ”
เลี่ยวโซ่วกวงลูบหน้าผากที่ยังมีรอยแผลตกสะเก็ดอยู่พลางเปล่งเสียงหัวเราะร่า “หายดีตั้งนานแล้วครับ ผมว่านะโชคดีที่วันนั้นโดนผู้บัญชาการเฮ่อเคาะหัวไปทีหนึ่ง ไม่อย่างนั้นผมจะได้สติหรือครับ”
เฮ่อฮั่นจู่หัวเราะตามไปด้วย เขาหันหน้าไปพูดกับท่านกงสุลชาวอังกฤษ “ไม่นึกว่าพลตรีเลี่ยวจะมีอารมณ์ขันแบบนี้ เมื่อก่อนผมประมาทเขาไปแล้วครับ”
ท่านกงสุลตบมือ “ดีครับๆ หัวเราะให้กันแล้วลืมความแค้นไปเสีย ได้แบบนี้ก็ดีครับ วันหลังทุกคนร่วมมือกันสร้างอนาคตที่สวยงามให้แก่เมืองเทียนร่วมกัน”
พวกเขาพูดคุยแย้มยิ้มกันต่ออีกหลายคำเหมือนไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นจริงๆ ผ่านไปครู่หนึ่งเฮ่อฮั่นจู่เห็นชายชาวญี่ปุ่นชื่อคิมูระคนนั้นเดินมาหาพร้อมกับมองมาทางเขา ก็ผงกหัวให้ท่านกงสุลนิดหนึ่งก่อนผละออกมา
ผู้อำนวยการคิมูระมาขอบคุณเขา บอกว่าเพิ่งได้รู้ข่าวดีจากทางซุนเมิ่งเซียน โรงพยาบาลของตนเองน่าจะได้รับการตรวจประเมินใหม่อีกครั้งในเร็ววันนี้
“เรื่องหนนี้ได้ผู้บัญชาการเฮ่อช่วยเปิดทางสะดวกให้ ผมรู้สึกซาบซึ้งใจเหลือเกินครับ”
เฮ่อฮั่นจู่เหลือบตามองซุนเมิ่งเซียนที่ดื่มเหล้าสรวลเสเฮฮากับคนอื่นอยู่ไม่ไกลแล้วพูดขึ้น “ผมทำตามหน้าที่เท่านั้นเองครับ คุณคิมูระไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้ โรงพยาบาลชิงเหอเป็นหนึ่งในโรงพยาบาลแผนปัจจุบันที่มีเครื่องไม้เครื่องมือดีที่สุดในเมืองเทียน ช่วยรักษาโรคภัยไข้เจ็บให้ประชาชน ผมได้ยินมาว่าคุณเป็นคุณหมอใจบุญฝีมือดี ผมรู้สึกนับถือคุณมากครับ”
ผู้อำนวยการคิมูระเป็นคนอ่อนน้อมไม่โอ้อวดตน เขาโค้งตัวพูดถ่อมตัวทันที
หลังโอภาปราศรัยกันเล็กน้อย เฮ่อฮั่นจู่ก็ถามขึ้นอย่างสบายๆ “ได้ยินว่าคุณคิมูระกับคุณฟู่เป็นเพื่อนต่างวัยกันหรือครับ”
ผู้อำนวยการคิมูระโบกมือไปมายิ้มๆ “ผมไม่กล้าทึกทักเอาเองแบบนี้หรอกครับ ก็แค่รู้จักกันผิวเผินสมัยที่คุณฟู่ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น ต่อมาผมย้ายมาอยู่ประเทศของคุณ โชคดีที่คุณฟู่ไม่รังเกียจผม ยังจดจำมิตรภาพในเวลานั้นได้อยู่ครับ”
เฮ่อฮั่นจู่อมยิ้มพลางเหลียวมองไปรอบๆ “ทำไมคืนนี้ไม่เห็นคุณฟู่เลยครับ”
ผู้อำนวยการคิมูระก็มองไปกลางกลุ่มคนด้วยสีหน้าฉงน “นั่นสิครับ เมื่อครู่ผมมองหาคุณฟู่อยู่เหมือนกัน เขาเป็นคนบอกผมว่าคืนนี้อธิบดีซุนอยู่ที่นี่ และชวนผมมาด้วยกัน เพื่อจะได้สอบถามเขาเรื่องการตรวจประเมินโรงพยาบาลครับ”
ตอนนี้เองผู้จัดการตรงโถงใหญ่ของโรงแรมเดินเข้ามาบอกผู้อำนวยการคิมูระ “คุณคิมูระ! เมื่อครู่นี้คุณฟู่โทรศัพท์มาครับ บอกว่าตอนนี้เขาอยู่ที่โรงพยาบาลชิงเหอ มีเด็กผู้หญิงชื่อว่าโจวเสี่ยวอวี้บาดเจ็บ เลือดออกไม่หยุด เขาเรียกให้คุณกลับโรงพยาบาลโดยเร็วที่สุดครับ”
ผู้อำนวยการคิมูระตกใจยกหนึ่ง ใบหน้าฉายแววร้อนรนขึ้นทันควัน เขาหันไปทางเฮ่อฮั่นจู่ โค้งตัวเอ่ยขอโทษชายหนุ่ม บอกว่าตนเองจำเป็นต้องกลับเดี๋ยวนี้ ต้องขออภัยด้วย
เฮ่อฮั่นจู่มองตามแผ่นหลังของผู้อำนวยการคิมูระที่เบียดฝ่าพวกแขกเหรื่อออกไปอย่างรีบเร่งโดยไม่คำนึงถึงมารยาทอีก เขายืนอยู่ที่เดิมอึดใจหนึ่งถึงหมุนตัวเดินไป
ครึ่งชั่วโมงต่อมาภายในห้องเล่นบริดจ์ของแขกคนสำคัญบนชั้นสองของโรงแรมที่ปกคลุมด้วยม่านควัน
เฮ่อฮั่นจู่เล่นไพ่แพ้อีกตาหนึ่ง เหรียญชิปตรงหน้าร่อยหรอลงเรื่อยๆ
คนร่วมโต๊ะมองเขาบ่อยๆ ด้วยความประหลาดใจอยู่บ้าง
เฮ่อฮั่นจู่เป็นเซียนไพ่บริดจ์ ไม่เคยเล่นแพ้มาก่อน เรื่องนี้รู้กันทั่วในหมู่ขาไพ่ของวงสังคมเมืองเทียน
คนที่อยู่ซ้ายมือเขาเป็นน้องชายของภรรยาผู้ว่าฯ โจว เขาชนะเงินได้ก็หัวเราะเสียงดังอย่างเบิกบานใจ “ผู้บัญชาการเฮ่อ คืนนี้คุณเป็นอะไรไปครับ ถึงกับเอาเงินมาแจกให้…อะ…ผมรู้แล้ว!”
เขามองพวกพ้องแล้วจงใจหยุดเว้นจังหวะเป็นปริศนานิดหนึ่งค่อยพูดต่อ “ที่เรียกกันว่าโชคดีในสนามรัก มักอับโชคในวงไพ่ ผู้บัญชาการเฮ่อก็คือตัวอย่างที่เห็นอยู่ตรงหน้าแล้วไม่ใช่หรือครับ”
สิ้นเสียงของเขา ทุกคนต่างกระจ่างแจ้งในบัดดล พากันมองไปทางเฮ่อฮั่นจู่พร้อมกับหัวเราะเสียงดังครื้นเครง
เฮ่อฮั่นจู่ผลักเหรียญชิปที่เหลืออยู่ตรงหน้าทั้งหมดออก ลุกขึ้นเรียกคนที่ดูอยู่ด้านข้างมาเล่นแทนตนเอง จากนั้นเดินออกไปหลบมุมอยู่ตรงระเบียงข้างห้องเล่นไพ่บริดจ์
พอก้าวออกไป อากาศแห้งและเย็นเฉียบก็พรั่งพรูเข้าสู่ทางเดินหายใจของเขาทันใด
Comments
