ทดลองอ่าน คล้องหัวใจไว้ด้วย (ปั๊ก) รัก บทที่ 1

สวีเจ้าอิ่งรู้สึกยี้กับการพบเจอฉู่จิงหงพอๆ กับการกลืนแมลงวัน หญิงสาววางสายอย่างจนใจ พยายามกล้ำกลืนเพลิงโทสะในท้องเอาไว้ หากผู้ชายบนโลกนี้ไม่มีตัวให้เปรียบเทียบเลย เธอก็คงไม่รู้สึกอะไร แต่พอได้ลองเปรียบเทียบแล้วจะเห็นเลยว่าใครสูงใครต่ำ โลกนี้มีผู้ชายอ่อนโยนน่าใกล้ชิดอย่างเฉิงจยาโหย่ว แต่ในขณะเดียวกันก็มีคนอย่างฉู่จิงหงที่ให้ความรู้สึกเหลืออดเหลือทนอยู่ด้วย

หลังเลิกงานแล้วสวีเจ้าอิ่งก็ตั้งใจว่าจะแวะไปที่ร้านบ้านฟาร์ม กิจการของบ้านฟาร์มนั้นดำเนินไปได้ด้วยดี ร้านได้รับเสียงชื่นชมจากผู้คนจำนวนมาก ที่บริเวณด้านนอกร้านมีลูกค้ามารอโต๊ะมากมาย แต่ตัวฉู่จิงหงกลับไม่อยู่ในร้าน

“เจ้านายของพวกคุณไปไหน”

“กลับไปทำธุระที่บ้านเกิดครับ อีกสองสามวันถึงจะกลับ คุณมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ” ผู้จัดการร้านเห็นสวีเจ้าอิ่งแล้วก็อดแสดงสีหน้าหวาดๆ ออกมาไม่ได้ ถึงจะเคยพบกันแค่ครั้งเดียว แต่สิ่งที่สวีเจ้าอิ่งฝากไว้ในสมองของพนักงานบ้านฟาร์มทุกคนก็คือการที่เธอเกือบสร้างปัญหาใหญ่ให้ในครั้งก่อน นั่นคือการทำให้เจ้านายของพวกเขาโกรธจัด

“ฉันไม่ได้มีธุระด่วนอะไรค่ะ แต่จะขอยืมใช้โทรศัพท์ของพวกคุณหน่อยได้ไหมคะ”

ผู้จัดการร้านเลื่อนโทรศัพท์ของร้านไปตรงหน้าสวีเจ้าอิ่งทันที สวีเจ้าอิ่งกดหาเบอร์โทรศัพท์ในบันทึกการโทรจนเจอแล้วจึงต่อสายไป

เวลานี้เธอแน่ใจแล้วว่าฉู่จิงหงจงใจไม่รับสาย เพราะพอเป็นเบอร์ของบ้านฟาร์มโทรไป เสียงรอสายดังอยู่แค่สองครั้งเขาก็รับทันที

ฉู่จิงหงที่อยู่ปลายสายถามด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้เพราะความเมา “มีอะไร”

“ฉันเอง”

“ใคร…ใครเหรอ” ดูท่าฉู่จิงหงจะดื่มไปไม่น้อย เวลานี้เลยพูดไม่คล่อง

“คู่แค้นคุณไง”

ฉู่จิงหงเงียบไปหลายวินาที “คน…ที่รู้จักกับผม ฉู่จิงหงมีแต่…พี่น้อง ส่วน…คู่แค้นถูกเก็บเรียบหมดแล้ว”

สวีเจ้าอิ่งไม่คิดจะต่อปากต่อคำกับเขา “คุณจะกลับมาเมื่อไหร่ เราหาครอบครัวอุปถัมภ์ให้พีพีได้แล้วนะ เหลือแค่คุณมาเซ็นเอกสารสละสิทธิ์การเลี้ยงดูเท่านั้น”

ฉู่จิงหงร้องอ๋อออกมาเพราะนึกได้แล้วว่าปลายสายคือคู่แค้นคนไหน “ผมมาทำธุระที่บ้านเกิดนิดหน่อย คงยังกลับไม่ได้…ชั่วคราว แต่คุณสบายใจได้ คนอย่างผม…พูดคำไหนคำนั้น คุณเอา…หมาให้เขาไปได้เลย ไว้ผม…กลับไปแล้ว…จะไปหาคุณทันที”

สวีเจ้าอิ่งแค่นเสียง “มามุกนี้อีกแล้วสินะ”

ฉู่จิงหงทำเสียงจิ๊จ๊ะก่อนจะพูดออกมาเสียงอ้อแอ้ “เด็กดี…ว่าง่ายๆ นะ! อย่าดื้อ”

จากนั้นสายก็ถูกตัดไป สวีเจ้าอิ่งถือหูค้างได้ยินเสียงตู๊ดๆ ดังอยู่ในสายทำเอาของขึ้น เขาพูดจาแบบนี้มันหมายความว่ายังไงกัน เธอคิดว่าตัวเองทนโต้คารมกับตาผีขี้เมานี่มามากเกินพอแล้ว