ทว่าแม้สวีเจ้าอิ่งจะมองออก แต่พิธีกรหญิงนั้นมองไม่ออก เธอแสดงสีหน้าชื่นชมชายหนุ่ม “คุณฉู่เป็นคนรักสัตว์ด้วยหรือคะ”
ฉู่จิงหงลูบเส้นผมเงางามของตัวเอง “ผมสงสารพวกสัตว์ตัวเล็กๆ มากเลยครับ”
ทนจนทนไม่ไหวแล้ว! ถ้าหากวันนี้ฉันไม่ออกหน้า คนแซ่ฉู่คนนี้จะต้องได้ใจ! สวีเจ้าอิ่งเลิกคิดมาก ก้าวฉับๆ เข้าไปด้านในทันที การที่สวีเจ้าอิ่งบุกเข้าไปอย่างกะทันหันแบบนี้ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องทำอะไรไม่ถูก
ภายใต้แสงไฟจัดจ้า สวีเจ้าอิ่งมองฉู่จิงหงที่อยู่ตรงหน้าแล้วเห็นภาพซ้อนขึ้นมา
“คุณฉู่คะ ฉันมาจากโรงพยาบาลสัตว์ป๋อจยา ไม่ทราบว่าคุณจะเซ็นเอกสารสละสิทธิ์การเลี้ยงดูสุนัขได้เมื่อไหร่หรือคะ?!”
สถานการณ์นี้ค่อนข้างประดักประเดิด ทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้นต่างมีสีหน้าแตกตื่น แต่ฉู่จิงหงมีปฏิกิริยาว่องไว พุ่งตัวมาตรงหน้าสวีเจ้าอิ่งเหมือนลูกธนู แล้วคว้าตัวหญิงสาวหมับเหมือนจับลูกโป่งผูกเชือก ทำให้เธอถูกเหวี่ยงออกไปด้านนอกอย่างง่ายดาย
“หายไปไหนกันหมด?!” ฉู่จิงหงตะโกนอยู่ตรงทางเดิน เสียงที่ดังเหมือนตีระฆังของเขาทำให้ผู้จัดการร้านอาหารกับพนักงานสามสี่คนต้องรีบเข้ามาดู ฉู่จิงหงชี้มือไปที่สวีเจ้าอิ่ง “ลูกค้ามาจากไหน”
บริกรคนเมื่อกี้มองปราดเดียวก็จำสวีเจ้าอิ่งได้ “ลูกค้าจากห้องไซซั่งอี้ฉิงครับ”
ฉู่จิงหงกระซิบเสียงดุใส่ผู้จัดการ “ให้คูปองสองร้อยหยวนไปสองใบ มีผลใช้ได้วันนี้ กับเพิ่มน้ำแกงทะเลให้หนึ่งหม้อ”
สวีเจ้าอิ่งจ้องมองฉู่จิงหงโดยไม่เอ่ยคำใด เพราะท่าทางของชายหนุ่มตอนนี้ดูน่ากลัวจริงๆ
ฉู่จิงหงก้มตัวมาหาสวีเจ้าอิ่งที่ตัวเตี้ยกว่าเขาถึงสองช่วงศีรษะ ก่อนจะพูดด้วยเสียงที่เบาลง “หุบปากแล้วกินข้าวของคุณไปเงียบๆ เถอะ”
เห็นสวีเจ้าอิ่งถูกพาตัวเดินห่างออกไปเรียบร้อยฉู่จิงหงก็ปรับสีหน้าที่เคร่งเครียดของตัวเองขณะหมุนตัวกลับเข้าไปในห้อง เขายิ้มน้อยๆ พลางกล่าวขออภัยทุกคนที่นั่งประจำที่อยู่ “มีคนเมาแล้วอาละวาด ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ขอโทษนะครับ มีผลอะไรต่อการถ่ายทอดสดหรือเปล่าครับ”
พิธีกรหญิงยังมีสีหน้าสบายๆ “เมื่อกี้มีโฆษณาแทรกเข้ามาค่ะ ไม่มีเรื่องใหญ่โตอะไร”
ฉู่จิงหงได้ยินแล้วหัวใจที่แขวนห้อยอยู่กลางอากาศในทีแรกก็ค่อยๆ ร่วงกลับเข้าไปในท้องอีกครั้ง
เรียกได้ว่าสวีเจ้าอิ่งเมาแล้วจริงๆ เพราะเธอจำไม่ได้เลยว่าตัวเองถูกคนพาตัวกลับมาที่ห้องรับประทานอาหารแบบส่วนตัวได้ยังไง ดูเหมือนเธอจะดื่มเบียร์ไปอีกหลายกระป๋องก่อนที่หัวจะปักลงบนโต๊ะเอาดื้อๆ พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งก็พบว่าอยู่บนเตียงของตัวเอง ไม่รู้ว่าใครพาเธอกลับมาส่ง
ในฐานะสาวโสด หลังเรียนจบมาสวีเจ้าอิ่งก็ดื่มเหล้าน้อยมาก นี่เรียกได้ว่าเป็นครั้งแรกที่เธอคุมตัวเองไม่ได้ขนาดนี้ มานึกๆ ดูแล้วเมื่อคืนนอกจากถูกจับกรอกเหล้าแบบมึนๆ งงๆ ไปเธอก็ไม่ค่อยได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันเท่าไหร่ ทำให้ตอนนี้เธอรู้สึกร้อนกระเพาะทรมานแบบสุดๆ แถมหัวก็เหมือนจะแตกเป็นเสี่ยงอีก
หญิงสาวตะเกียกตะกายลุกไปอาบน้ำ ภายในห้องน้ำที่เต็มไปด้วยไอร้อน เธอนึกขึ้นได้รางๆ ว่าเมื่อคืนเหมือนตนจะมีเรื่องกับใครสักคน สวีเจ้าอิ่งพยายามแต่ก็นึกไม่ออกว่าเกิดเรื่องอะไร