ทดลองอ่าน คล้องหัวใจไว้ด้วย (ปั๊ก) รัก บทที่ 2

คำพูดของเฉิงจยาโหย่วแฝงนัยบางอย่างเอาไว้ การที่เขาพูดออกมาได้อย่างเป็นธรรมชาติเช่นนี้ทำให้สวีเจ้าอิ่งรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา บางทีนี่อาจจะเป็นความรู้สึกของหนุ่มสาวที่พ้นวัยรุ่นมาแล้วมั้ง แม้จะไม่มีการแสดงออกอย่างร้อนแรง แต่แค่คำพูดแบบกำกวมก็มากพอที่จะได้ยินว่าเป็นคำรักได้

สวีเจ้าอิ่งเห็นพีพีไม่ร่าเริงขึ้นเลย อีกทั้งตัวเธอก็ไม่เก่งเรื่องการมีปฏิสัมพันธ์กับผู้คนด้วยจึงเตรียมตัวจะพาพีพีกลับก่อน เฉิงจยาโหย่วถูกพวกแขกที่มาขอข้อมูลล้อมเอาไว้ ทำให้สาวสวยคนที่ต้อนรับเธอตรงทางเข้าต้องเป็นคนมาส่งสวีเจ้าอิ่งตอนที่เธอจะกลับ

“พี่สะใภ้ค่อยๆ เดินนะคะ”

สาวสวยยิ้มหวานให้ สวีเจ้าอิ่งจึงยิ้มตอบกลับไป “คุณรีบกลับไปทำงานเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงฉัน”

“ฉันเพิ่งมาอยู่ธนาคารฮุ่ยต๋าได้ครึ่งปี ไม่ทันได้ไปร่วมงานแต่งงานของพี่เฉิง ได้ยินมาว่าพี่สะใภ้สวยมาก มาเจอวันนี้ถึงได้รู้ว่าเป็นเรื่องจริง พี่สะใภ้คะ…ฉันเป็นผู้จัดการด้านการเงินของลูกค้าวีไอพี วันไหนพี่มาที่ธนาคารเรา ฉันจะดูแลพี่ด้วยตัวเองเลยค่ะ”

สวีเจ้าอิ่งผงกศีรษะรับ ตามองตามสาวสวยที่วิ่งเหยาะๆ กลับเข้าโรงแรมไป หลังปิดประตูรถแล้วรอยยิ้มของหญิงสาวก็แข็งค้างอยู่บนใบหน้า ในรถมีเพียงเสียงร้องครางเบาๆ ของพีพี ซึ่งเสียงร้องนี้ยิ่งทำให้บรรยากาศรอบตัวแย่ยิ่งกว่าเดิม

เฉิงจยาโหย่วมีเรื่องปิดเธออยู่จริงๆ

สวีเจ้าอิ่งคาดเข็มขัดนิรภัย ตลอดทางที่ขับรถออกไปนั้นใจเธอไม่อยู่กับเนื้อกับตัวจนเกือบฝ่าไฟแดงไปหลายครั้ง และครั้งหนึ่งเธอเกือบชนท้ายรถคันหน้าด้วยซ้ำ หญิงสาวว้าวุ่นใจจนต้องจอดรถไว้ข้างทางและกดปุ่มต่อสายอัตโนมัติภายในรถยนต์หาเมิ่งเทียนเทียน

แม้ตอนนี้จะสายมากแล้ว แต่เธอก็เดาได้ว่าเมิ่งเทียนเทียนยังไม่ตื่นจึงไม่มีคนรับสาย แต่สวีเจ้าอิ่งก็ยังไม่ละความพยายาม เฝ้าโทรออกไปติดๆ กันถึงห้าครั้ง ในที่สุดปลายสายก็ตอบรับ เสียงงัวเงียปนรำคาญของเมิ่งเทียนเทียนดังลั่นรถ “เธอบ้าไปแล้วเหรอ?! ยังเช้าอยู่แท้ๆ ปล่อยให้คนเขานอนดีๆ ไม่ได้หรือไง”

“เลิกนอนได้แล้วน่า ฉันมีเรื่องอยากจะถาม”

“ถามอะไรกัน ทำไมถึงรีบขนาดนี้”

หลังความเงียบเข้าปกคลุมพักหนึ่ง สวีเจ้าอิ่งก็เอ่ยถามออกไป “เฉิงจยาโหย่วแต่งงานแล้วเหรอ”

“ใช่ แต่งแล้ว”

สวีเจ้าอิ่งกัดริมฝีปาก กลั้นหายใจจนหน้าแดงก่ำ มือขวาที่จับเกียร์อยู่สั่นระริก นี่เป็นเรื่องน่าขำที่สุดที่เธอได้ยินในวันนี้

“แต่เขาหย่าตั้งแต่เมื่อครึ่งปีก่อน หลังแต่งงานได้แค่ปีเดียวและไม่มีลูก อย่ามองว่าเขาเคยหย่ามาแล้วสิ เขาน่ะยังเป็นหนุ่มโสดเนื้อทองเด่นเด้งอยู่นะ”

สวีเจ้าอิ่งอ้าปากเตรียมจะด่าเมิ่งเทียนเทียน แต่กลับต้องหอบหายใจหนักๆ เธอไม่ได้รู้สึกสบายใจขึ้นเลยสักนิด “ทำไมเธอถึงไม่บอกฉันแต่แรกล่ะ”

“ก็เธอไม่ถามนี่ เจ้าอิ่ง…หรือว่าเธอชอบเขาเข้าแล้วจริงๆ”

สวีเจ้าอิ่งเงียบไป

“ต่อให้เธอชอบเขาจริงก็ไม่เห็นต้องเดือดอะไรนี่ เพราะยังไงตอนนี้เขาก็โสดและไม่มีลูก เรื่องที่เคยแต่งงานมันเป็นอดีตไปแล้วน่า”

สวีเจ้าอิ่งพยายามกล้ำกลืนไฟโทสะให้กลับลงไปก่อนจะพูดด้วยเสียงเบาๆ “เธอนอนไปเถอะ”