“เนี่ยสือเอ๋อร์ขอรับ”
“เนี่ยอะไรนะ”
กงวั่นชิวชักรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าอะไรกันแน่ที่ประหลาด ทำได้เพียงตอบคำถามอย่างระแวดระวังมากยิ่งขึ้น “เนี่ยสือเอ๋อร์”
เสียงฉับดังขึ้น เนี่ยซื่อหุบพัดพลางแย้มยิ้มแล้วว่า “ขออภัยที่เสียมารยาท ข้าเห็นจะไปดื่มสุรามงคลของสือเอ๋อร์ไม่ได้แล้วกระมัง”
กงวั่นชิวเตรียมตัวมาดี เมื่อเห็นเนี่ยซื่อบ่ายเบี่ยงก็เอื้อมมือหมายจะคว้าตัวอีกฝ่ายไว้ แต่ทันทีที่เขาขยับ ก็มีเสียงดังขึ้นจากข้างหลัง
“ระวัง!”
กงวั่นชิวหันกลับมามองแล้วก็ต้องใจเสีย เมื่อคนที่ออกปากเตือนคือซีเหมินเซี่ยว…ไหนว่าเป็นศัตรูกันอย่างไรเล่า
ฝูงชนแตกฮือถอยกรูดไปไกลลิบ เนี่ยซื่อเองก็ถอยหลังหลายก้าวเพื่อหลบจากวงแห่งการต่อสู้
“นายน้อยสี่เกิดเหตุอันใดขึ้นหรือ”
“เรื่องเล็กน้อยน่ะ สือเอ๋อร์คงไปเกี้ยวสาวจนได้เรื่อง คนของสาวเจ้ามาตามหาถึงถิ่น ช่างน่าสมน้ำหน้ายิ่งนัก” สองตายังจับจ้องไปยังเงาร่างที่พะบู๊กันอยู่ตรงหน้า
“นายน้อยสิบสองน่ะหรือขอรับ” ต้าอู่ประหลาดใจมาก และยิ่งงงหนักเมื่อเห็นนายน้อยของเขาแย้มยิ้มยินดี เขานึกมาตลอดว่าหากนายน้อยสิบสองมีนางในดวงใจ นายน้อยสี่คงไม่…รู้สึกยินดี ทว่านี่ทำหน้าอย่างกับอยากจะร่วมงานวิวาห์เสียเดี๋ยวนี้อย่างไรอย่างนั้น
เนี่ยซื่อมองหน้าบ่าวอย่างมีเลศนัยพลางเอ่ยวาจาชัดถ้อยชัดคำ “สือเอ๋อร์ ไม่ใช่สือเอ้อร์ ข้าพูดไม่ชัดตรงไหนกันรึ”
“ที่แท้ก็นายน้อยสิบนี่เอง…” มิน่านายน้อยสี่ถึงได้ดีใจ
แน่ล่ะว่าประโยคนี้เขาเองก็ไม่กล้าพูด…และไม่อาจพูด
สิบสองพี่น้องสกุลเนี่ย ยกเว้นเนี่ยสือเอ้อร์เพียงคนเดียว ต่างมีผู้อารักขาประจำกาย ต้าอู่เป็นผู้อารักขาพิทักษ์นายน้อยสี่จึงพบเจอเรื่องราวมามาก และเข้าใจสิ่งต่างๆ เป็นอย่างดี เพียงแต่ว่าเขาพูดไม่ได้ และไม่กล้าพูดมันออกมา
“ต้าอู่ เจ้าว่าผู้ใดจะเป็นฝ่ายชนะ”
ต้าอู่มองประเมินการต่อสู้ระหว่างคนสองคน พลางกล่าวอย่างมั่นอกมั่นใจ
“วรยุทธ์ท่านซีเหมินหาได้อ่อนหัดไม่”
“เช่นนั้นเราก็ไม่ต้องกังวล เฮ้อ…เจ้าบ้าสือเอ๋อร์ ไปก่อเรื่องนอกบ้าน แต่ดันขอให้พี่ๆ ช่วยกู้สถานการณ์เสียอย่างนั้น” เนี่ยซื่อถอนหายใจ
จำได้ว่าสามสี่ปีก่อน สือเอ๋อร์ซึ่งรู้ดีว่านิสัยตรงๆ ของตนอาจนำมาซึ่งเคราะห์ร้าย ได้ฝากฝังเอาไว้ว่า วันใดมีคนรู้ความลับตน ย่อมแสดงว่าคนผู้นั้นเป็นว่าที่ภรรยาที่ตนถูกตาต้องใจ แต่ถ้าอีกฝ่ายไม่รู้ความลับ นั่นก็หมายความว่าตัวเขาตกอยู่ในอันตราย ‘ขอพี่สี่โปรดช่วยชีวิตด้วย!’
เวลานั้น เนี่ยซื่อยังนึกว่าสือเอ๋อร์คนหลงตัวเองเพียงแค่คุย ไม่นึกเลยว่าเขาจะได้ใช้ประโยชน์จากกลอุบายนี้จริงๆ
ยามนั้นเอง จู่ๆ ต้าอู่ก็ร้องขึ้นกะทันหัน “ซีเหมินเซี่ยว! คนผู้นี้เล่นไม่ซื่อ ระวังด้วย!” ว่าพลางพุ่งตรงเข้าหา เมื่อรับลูกดอกพิษด้วยมือไม่ทันก็ตัดสินใจเอาตัวเข้ารับแทน
ในเมื่อซีเหมินเซี่ยวยินดีออกโรงปกป้องนายน้อยสี่ของเขา ก็สมควรแล้วที่ผู้อารักขาอย่างเขาจะเอาตัวเข้ารับอาวุธลับแทน!
