ทดลองอ่าน คู่นิรันดร์พันภพ บทที่ 3 – บทที่ 4

หญิงสาวผู้นั้นจ้องมองเด็กชาย เลือดสีดำหยดหนึ่งถูกลมพัดจนหยดลงจากเคียว

ลมพัดต้นหญ้าจนดูเหมือนคลื่นน้ำที่ปั่นป่วน

พริบตาถัดมานางก็ลดมือลง อ้าปากเอ่ยอะไรบางอย่างกับเด็กคนนั้น

เด็กน้อยที่เดิมทีตกใจกลัวจนปัสสาวะอุจจาระราด ทว่าตอนนี้ร่างกายกลับหยุดสั่นอย่างน่าแปลก ผงกศีรษะด้วยท่าทางเหม่อลอย

ซ่งอิ้งเทียนเห็นแล้วอึ้งไป เห็นเพียงนางอ้าปากอีกครั้งและเอ่ยคำพูดออกมา

ครานี้ลมกลางคืนพัดเอาเสียงของนางมาด้วย

“นี่ไม่ใช่เรื่องจริง เจ้ากำลังฝันไป”

เด็กชายมองนางอย่างนิ่งงัน อ้าปากทวนคำ

“นี่ไม่ใช่เรื่องจริง ข้ากำลังฝันไป”

นางเอ่ยปากอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“ตอนนี้เช็ดก้นให้เรียบร้อย สวมกางเกงให้ดี แล้วกลับไปนอนบนเตียง”

เด็กชายลุกขึ้นจากพื้นหญ้า ใช้ใบไม้เช็ดก้น ดึงกางเกงขึ้นมาและผูกสายให้ดี ใบหน้าของเขาไม่มีความหวาดหวั่น ไม่มีความตื่นกลัว รูม่านตาแข็งทื่อเล็กน้อย จากนั้นหันหลังเดินไปตามทางเล็กๆ กลับบ้านของตัวเอง

หญิงสาวผู้นั้นมองเด็กชาย ร่างกายที่อาบย้อมไปด้วยโลหิตยังคงดูน่าสยดสยอง แต่กลับไม่เหมือนสัตว์ป่าอีก

นางหันหลัง ทันใดนั้นงูยักษ์ที่ตัวใหญ่กว่ารถม้าก็พลันพุ่งออกมาจากในแม่น้ำ อ้าปากกว้างโจมตีนาง

นางหลบไม่ทันเพราะถูกเด็กชายคนนั้นเบี่ยงเบนความสนใจ ทว่าเขาไม่

ในช่วงเวลาคับขัน ซ่งอิ้งเทียนปราดออกไปอย่างรวดเร็วปานลูกธนู ดึงนางออกจากปากกว้างนั้นได้ทัน กระบี่ยาวในมือแทงไปยังก้อนเนื้อสีแดงที่นูนออกมาตรงกลางหว่างคิ้วของมัน ก้อนเนื้อระเบิดออกทันที สัตว์ประหลาดล้มลงกับพื้น ร่างกายเปียกลื่นขดงอด้วยความเจ็บปวด มันกลิ้งกลับลงไปในน้ำ ดิ้นรนกระเสือกกระสนก่อนจะไหลไปตามกระแสน้ำ

นางหอบหายใจอยู่ในอ้อมกอดเขา ร่างกายยังคงสั่นเทา

“แสดงว่าเลือดของเจ้าดึงดูดปีศาจ?” เขาเอ่ยปากถาม

หญิงสาวเงยหน้ามองเขา ริมฝีปากที่ไร้สีเลือดเม้มเข้าด้วยกันไม่ตอบคำ ทว่าหางตากระตุกทีหนึ่ง

“ในเมื่อมีตัวประหลาดไล่ตามเจ้ามากมายถึงเพียงนั้น ข้าเดาว่าพวกเราน่าจะไปจากที่นี่กระมัง”

นางยังคงเงียบ เขายิ้ม สะบัดเลือดที่ติดอยู่บนกระบี่และเก็บกระบี่ อุ้มนางหันหลัง เท้าเพียงสะกิดพื้นก็เหินตัวข้ามทุ่งนาไปจากหมู่บ้านแห่งนี้

ทั่วร่างนางเต็มไปด้วยเลือดสีดำสกปรกของปีศาจ เขาถอดเสื้อคลุมตัวนอกของตัวเองห่อตัวนางไว้ พาไปยังเมืองเล็กๆ อีกเมือง มาที่โรงเตี๊ยมแห่งหนึ่ง

นางเหนื่อยจนไม่มีเรี่ยวแรงจะขัดขืน อีกทั้งตอนนี้ท้องฟ้ายังไม่สว่าง เสี่ยวเอ้อร์คงจะสนใจพวกเขาหรอก

ไหนเลยจะคิดว่าเขาไม่ได้ไปเคาะประตูเรียกคนด้วยซ้ำ แต่ปีนกำแพงเข้าไปในลานด้านหลัง ใช้เท้าข้างหนึ่งสะกิดพื้นและเหินตัวขึ้นไปบนหอ ก่อนจะทิ้งตัวลงหน้าห้องพักแขกห้องหนึ่งบนชั้นสอง ผลักประตูและเดินเข้าไป วางนางลงบนเก้าอี้แล้วค่อยจุดตะเกียง

เมืองแห่งนี้ไม่เล็ก ห้องพักแขกกว้างใหญ่มาก ทั้งยังมีฉากกั้นแบ่งพื้นที่ในห้อง ได้รับการดูแลอย่างสะอาดสะอ้าน ไม่มีฝุ่นผงแม้แต่นิดเดียว

ไม่นานเสี่ยวเอ้อร์คนหนึ่งเห็นไฟสว่างขึ้นจึงรีบร้อนมาดู

เดิมทีนางคิดว่าจะเกิดการโต้เถียงด่าทอ คิดไม่ถึงว่าเขาจะหยิบป้ายสำริดอันหนึ่งให้เสี่ยวเอ้อร์ดู เสี่ยวเอ้อร์เห็นดังนั้นก็มีท่าทางเคารพนบนอบทันที รับคำสั่งจากเขาและรีบเรียกผู้ช่วยอีกหลายคนที่ท่าทางงัวเงียเข้ามา ยกน้ำร้อน ถังอาบน้ำ และเม็ดสบู่สำหรับชำระล้างร่างกายเข้ามาในห้อง ทั้งยังนำผ้าแห้งและเสื้อผ้าอาภรณ์มาให้