ทดลองอ่าน คู่นิรันดร์พันภพ บทที่ 5 – บทที่ 6

ที่นี่แม้จะไม่มีคน แต่กลับได้รับการดูแลอย่างเป็นระเบียบและสะอาดสะอ้าน ไม่มีฝุ่นจับแม้แต่นิดเดียว

คนแซ่ซ่งหยิบแท่นวางโคมไฟและเดินกลับมาข้างกายนาง ทำเหมือนหลายคืนก่อนหน้านี้ อาศัยแสงไฟถอนเข็มเงินหลายเล่มออกมาจากจุดชีพจรของนาง

นางไม่ได้กระโดดผลุงขึ้นมาจู่โจมเขาทันที เพียงบังคับให้ตัวเองนอนต่อ หลับตาปล่อยให้เขาถอดเสื้อผ้า

นางรู้ว่าคนผู้นี้กำลังทำอะไรและจะทำอะไร หลายคืนมานี้เขาล้วนเปลื้องเสื้อผ้านางออกเช่นนี้ ตรวจดูร่างกายของนาง ตรวจดูบาดแผลของนาง เพื่อไม่ให้นางมีแรงหนีไปอีก เขาไม่ได้มอบยาและการรักษาที่ไม่จำเป็นให้นาง

เวลาผ่านไปสิบกว่าวัน จนยี่สิบวัน บาดแผลบนร่างกายนางค่อยๆ หายดี มือขวาที่ถูกกัดขาดมีฝ่ามือกับนิ้วมืองอกออกมาใหม่ เหลือเพียงนิ้วก้อยที่ยังไม่สมบูรณ์ เจ้าสารเลวผู้นี้สำรวจนางอย่างละเอียดเช่นนี้ทุกวัน ทำให้นางอยากปิดบังก็มิอาจทำได้

เขาตระหนักตั้งนานแล้ว รู้ว่านางจะหายดี หายได้ด้วยตัวเอง

เพื่อไม่ให้นางมีแรงหนี หลายวันมานี้เขาจึงไม่ให้นางกินยาอีก ให้แต่อาหารที่จำเป็นเท่านั้น จากนั้นสังเกตและบันทึกการฟื้นฟูของบาดแผล จดลงไปอย่างละเอียด

นี่เป็นอีกเรื่องที่ทำให้นางโกรธแค้นและเดือดดาลกว่าเดิม

หญิงสาวฝืนข่มความรู้สึกอยากจะควักลูกตาเขาออกและนอนต่อ รอให้เขาตรวจดูบาดแผลของนางเสร็จ หยิบพู่กันมาจดบันทึก หาช่วงจังหวะที่เขาคลายความระแวดระวัง

หลังผ่านบทเรียนก่อนหน้านี้มา นางรู้ว่าชายผู้นี้หาได้ไร้พิษภัยเหมือนที่แสดงออกภายนอก คืนนั้นที่เขาใช้กระบี่โจมตีปีศาจงูที่โผล่ออกมาจากน้ำจนถอยไปก็ไม่ใช่ความบังเอิญ วรยุทธ์ของเขาดีมาก เป็นยอดฝีมือที่ไม่เปิดเผยความสามารถ หากนางคิดจะเป็นฝ่ายควบคุมเขา ต้องฉวยโอกาสตอนเขาเผลอ ดังนั้นสองวันนี้นางจึงสงบเสงี่ยมมาก มักแสร้งทำเป็นอ่อนเพลียและหลับสนิท

เป็นเช่นที่นางคาดเดา เขาเปลื้องเสื้อผ้านางแล้วสำรวจบาดแผลใหญ่น้อยของนางใต้แสงไฟ ตรวจวินิจฉัยและจับชีพจรให้นาง แต่ที่นางคิดไม่ถึงคือวันนี้หลังจากตรวจดูบาดแผลของนางแล้ว เขาไม่ได้หันไปหยิบพู่กัน แต่กลับหยิบยาสมุนไพรหลายอย่างออกมาจากตู้ยา เริ่มหั่นยาบนโต๊ะเตี้ย หยิบเตาดินเผาสีแดงใบเล็กออกมาจุดไฟ ใส่ยาที่หั่นแล้วลงไปในกาเหล็ก วางลงบนเตาดินเผาสีแดงและต้มยา

หลังจากนั้นเขาก็ยื่นมือมาทาบหน้าอกนาง

ขณะสงสัยว่าเขาทำอะไร ทันใดนั้นนางพลันรู้สึกถึงไอร้อนขุมหนึ่งที่แผ่มาจากฝ่ามือเขา

ชั่วขณะหนึ่งนางยังคิดว่าเขาจะทำร้ายนาง กำลังจะลุกขึ้นโจมตี แต่ต่อมานางกลับพบว่าไอร้อนขุมนั้นแผ่มาจากหัวใจ กระจายไปทั่วแขนขาทั้งสี่ของตนอย่างรวดเร็ว

เขากำลังถ่ายพลังให้นาง

ไอร้อนขุมนั้นถูกส่งเข้ามาอย่างต่อเนื่อง ทำให้ร่างกายที่เดิมทีเย็นเฉียบอบอุ่นขึ้น

ทำอะไรของเขา

นางอึ้งไป ไม่อยากเชื่อว่าเขาจะถ่ายพลังของตัวเองให้นาง ที่ทำให้นางตกตะลึงยิ่งกว่าคือพลังในร่างกายเขาเปี่ยมล้นถึงเพียงนี้ เหมือนกระแสน้ำในแม่น้ำและท้องทะเล

ไอเย็นในร่างกายถูกเขาขับออกไปในชั่วพริบตา แม้แต่นิ้วมือที่เย็นเป็นน้ำแข็งยังอุ่นร้อน

นางตกใจระคนสงสัย ไม่รู้ว่าคนผู้นี้คิดจะทำอะไรกันแน่

เวลานี้เองเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก ซ่งอิ้งเทียนได้ยินจึงเก็บพลังช้าๆ

ผู้มาเดินมาถึงหน้าประตูและเคาะประตู ซ่งอิ้งเทียนเอาผ้าห่มผ้าไหมคลุมร่างนางไว้ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู

พอเขาจากไป นางก็ผุดลุกขึ้นจากฟูกนุ่มทันที