ทดลองอ่าน จอมอหังการผู้นี้คือสามีข้า บทที่ 1-บทที่ 2

จ่างซุนซิ่นพอได้ฟังก็นิ่งเงียบไป พูดในใจว่า ปากพาซวยแล้ว เหตุใดถึงได้ขุดเรื่องเดิมนี้ขึ้นมาอีก จึงรีบเปลี่ยนเรื่องทันที “ให้ตงไหลไปสำรวจก่อน พวกเราเข้าไปรอในเมือง”

พูดจบเขาก็เห็นจ่างซุนเสินหรงเหมือนเอนร่างไม่สะดวก จึงสั่งจื่อรุ่ยให้รีบหยิบเบาะรองนุ่มๆ มาอีกสองใบทันที จะได้ให้นางเข้าเมืองไปอย่างสะดวกสบาย

จ่างซุนเสินหรงไม่พูดอะไรออกมาอีก

ดังนั้นถึงแม้ท่านบรรพชนน้อยจะไม่เคยเรียกร้องสิ่งใดเองก่อนสักครั้ง แต่ขอเพียงมีความสามารถกระทำได้ ทุกคนก็ล้วนเต็มใจจะปรนนิบัตินาง

โยวโจวเป็นที่รู้จักกันว่าเป็นสถานที่เริ่มต้นของแม่น้ำอันทรงพลัง แม้ไม่อาจเทียบกับตะวันออกตะวันตกสองเมืองหลวง* ที่เจริญรุ่งเรืองได้ แต่ก็ไม่ได้ห่างไกลความเจริญเหมือนกับหัวเมืองใหญ่ของชายแดนทุกเมืองพวกนั้น เนื่องจากที่นี่เป็นจุดรวมของเส้นทางมาแต่โบราณ และเป็นจุดยุทธศาสตร์สำคัญในการป้องกันเส้นทางสายหลักของหัวเมืองโดยรอบ ยิ่งกว่านั้นยังเป็นศูนย์กลางการค้าแห่งหนึ่งทางตอนเหนืออีกด้วย

เมื่อเทียบกับความเปลี่ยวร้างที่นอกกำแพงเมือง ในเมืองกลับค่อนข้างอึกทึก ภายในจุดพักม้า** หัวหน้าจุดพักม้ากำลังยุ่งง่วนอยู่ ครั้นได้ยินเสียงรถม้าดังวุ่นวายอยู่บนถนนข้างนอกจึงยื่นหน้าออกไปดู ก็เห็นชาวบ้านจำนวนไม่น้อยหลีกไปอยู่ข้างทาง ยืดคอไปทางถนนใหญ่มองเป็นตาเดียวกัน

ตรงจุดที่มองไปนั้น ขบวนองครักษ์ที่ขี่ม้าสูงใหญ่นำหน้ารถม้าหรูหราคันใหญ่ค่อยๆ เคลื่อนมา คนที่ขี่ม้านำอยู่หน้าสุดเป็นคุณชายสูงศักดิ์ที่ยังหนุ่มแน่นผู้หนึ่ง สวมชุดแพรท่วงท่านุ่มนวลสง่างาม เขากำลังครุ่นคิดอยู่ว่า นี่เป็นผู้สูงศักดิ์จากที่ใดกันหรือ ก็ได้ยินใครไม่รู้รายงาน “รองเสนาบดีกรมโยธามาถึงแล้ว”

เขาตกใจจนรีบวิ่งออกไปข้างนอกทันที

รถม้าเพิ่งจะหยุดลง หัวหน้าจุดพักม้ารีบพุ่งตัวเข้าไปด้านหน้าแล้วคารวะต้อนรับ เจ้าหน้าที่ทุกคนที่ได้ทราบข่าวก็เคลื่อนไหวแล้วเช่นกัน สถานการณ์โดยรอบสับสนวุ่นวายไปหมด เพียงเพราะกลัวจะละเลยขุนนางคนสำคัญที่มาจากเมืองหลวง

จ่างซุนซิ่นเผชิญกับสถานการณ์อย่างสงบนิ่ง เขาลงจากม้าก้าวเข้าไปในที่ทำการจุดพักม้า หลังจากมองซ้ายมองขวาแล้วรอบหนึ่งก็พูดว่า “พวกเราจะพักอยู่ที่นี่ชั่วคราวแค่ไม่กี่วัน พวกท่านไม่ต้องวุ่นวายไป ขอเพียงให้น้องสาวข้าพักผ่อนที่นี่ได้อย่างสะดวกสบาย ไม่ถูกรบกวนเป็นพอ”

หัวหน้าจุดพักม้าโค้งกายขานรับทันทีพลางโบกไม้โบกมือไปที่ด้านหลังอย่างกระตือรือร้น สั่งให้เจ้าหน้าที่ไปช่วยขนสัมภาระลงจากรถและไปดูแลม้า

อันที่จริงไยต้องให้พวกเขาทำอะไรกันอีก เนื่องจากคนที่ติดตามอยู่ด้านหลังจ่างซุนซิ่นแต่ละคนต่างกำลังเคลื่อนไหวทำหน้าที่อยู่ก่อนแล้ว ถึงขั้นมีบางคนเข้าไปข้างในและควบคุมดูแลห้องครัวในจุดพักม้าเอาไว้เรียบร้อยแล้วด้วยซ้ำไป

ข้าวของเครื่องใช้และอาหารการกินทั้งหมดล้วนต้องให้คนของสกุลจ่างซุนจัดการดูแลด้วยตนเองทั้งสิ้น นี่เป็นการเดินทางออกจากบ้านด้วยระยะทางที่ไกลแสนไกลของบุตรสาวสุดที่รักของท่านจ้าวกั๋วกงสองสามีภรรยา ด้วยกลัวว่านางจะไม่คุ้นชินจึงจัดเตรียมมาเป็นพิเศษ

แน่นอนว่าจ่างซุนซิ่นย่อมต้องกระทำตามด้วย ดังนั้นตลอดทางมานี้จึงจัดการเช่นนี้มาตลอด พยายามทำให้การเดินทางครั้งนี้ถึงแม้ตัวจะอยู่ในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ แต่ก็เหมือนว่ายังอยู่ในเมืองหลวงดังเช่นที่เคยเป็นมา ถึงเวลาตอนที่กลับไปจะให้น้องสาวของเขาผ่ายผอมลงแม้แต่เพียงนิดไม่ได้

ท่ามกลางความเร่งรีบวุ่นวายจ่างซุนเสินหรงลงมาจากรถม้าแล้ว จ่างซุนซิ่นก้าวไปข้างหน้าและเข้าไปข้างในพร้อมกับนาง

หัวหน้าจุดพักม้าเพียงชำเลืองมองเงาร่างสตรีที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมกันลมเดินเยื้องย่างไปอย่างแช่มช้าภายใต้การคุ้มกัน เขาก็รู้แล้วว่ารองเสนาบดีกรมโยธาผู้นี้ไม่ได้กล่าวโอ้อวดเกินจริงแต่อย่างใด ตนเองจึงไม่กล้าเกียจคร้านละเลยแม้แต่นิด จากนั้นก็พลันนึกขึ้นได้ว่าในเรือนพักยังมีคนอื่นๆ อยู่อีก จึงรีบเข้าไปจัดการอย่างเร่งด่วน เพื่อจะได้ให้บริเวณโดยรอบของที่พักสตรีผู้สูงศักดิ์ท่านนี้มีเพียงความเงียบสงบ

หลังจากยุ่งวุ่นวายกับเรื่องเข้าพักจนเสร็จเรียบร้อยก็เป็นช่วงบ่ายแล้ว

จ่างซุนเสินหรงที่เร่งรีบเดินทางมารู้สึกเหนื่อยแล้วจริงๆ นางกินอาหารอันประณีตอยู่ภายในห้องพัก มีน้ำแกงข้นกับชาหอมๆ พอรู้สึกว่าร่างกายเหนื่อยล้าเต็มทีจึงนอนลงไปทั้งเสื้อผ้าเช่นนี้ พักผ่อนสักครู่หนึ่ง

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเพียงไร ด้านนอกมีเสียงดังเอะอะ นางพลิกตัวตื่นขึ้นมา ได้ยินเสียงแหบห้าวของบุรุษพูดว่า “เป็นผู้สูงศักดิ์บ้าคนใดกัน ช่างเกะกะเสียจริง แล้วยังจะให้พวกเรายกพื้นที่ให้พวกเขาอีก?!”

“โอย สวรรค์โปรด ระวังๆ หน่อยสิ นั่นมาจากฉางอันเชียวนะ!” นี่เป็นเสียงของหัวหน้าจุดพักม้า

“ประหลาดแท้ บนพื้นที่โยวโจวนี่ พวกข้าทั้งหลายเพียงยอมรับท่านผู้บัญชาการเท่านั้น คนอื่นๆ ล้วนไสหัวไปหิ้วรองเท้าที่ชายแดนให้หมด!”

“พอแล้วๆ เร็วเข้า อย่าได้มัวมาอยู่ที่นี่เลย!”

จ่างซุนเสินหรงลุกขึ้นแล้วลงจากเตียงไปผลักหน้าต่างเปิดออกทันที เห็นที่มุมลานสวนมีเงาร่างหลายสายหายวูบไป

นับว่าพวกเขาหนีได้เร็ว นางหยุดวิพากษ์วิจารณ์ในใจ แล้วเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าที่มีเมฆบางๆ ดวงอาทิตย์ถึงกับคล้อยต่ำแล้ว

ตงไหลไปคราวนี้หลายชั่วยามแล้วกลับยังไม่กลับมาอีก จ่างซุนเสินหรงคิดในใจว่า ไม่น่าจะเป็นเช่นนี้ เขาขี่ม้าดีไปด้วย แล้วก็เพียงไปสำรวจล่วงหน้าเท่านั้น ไยถึงเสียเวลานานปานนี้ได้

ประตูพลันถูกเคาะ จื่อรุ่ยที่อยู่ข้างนอกร้องเรียกอย่างร้อนใจ “ประมุขน้อยเจ้าคะ”

จ่างซุนเสินหรงหันกลับไป “เข้ามา”

จื่อรุ่ยผลักประตูเข้ามา คำนับทีหนึ่งแล้วกล่าว “ตงไหลเกิดเรื่องแล้วเจ้าค่ะ”

“อะไรนะ!”

จื่อรุ่ยรีบเล่าเรื่องราวออกมาว่าเห็นตงไหลยังไม่กลับมาสักที นางจึงส่งคนออกไปช่วยเหลือเหมือนเช่นที่เคยทำมาตามปกติ ถึงได้รู้ว่าเขาถูกทหารกองหนึ่งจับตัวเอาไว้ พูดมาถึงตรงนี้นางก็มีท่าทางลังเล “คนที่จับตัวเขาเอาไว้อยากให้ผู้เป็นเจ้านายไปไถ่ตัวคน แต่คุณชายจัดการที่นี่เสร็จเรียบร้อยก็ไปที่จวนว่าการในเมืองแล้ว เกรงว่าในเวลาอันสั้นนี้คงจะยังกลับมาไม่ได้เจ้าค่ะ”

ในเมื่อจ่างซุนซิ่นถือพระราชโองการมาที่นี่ ก็ย่อมต้องไปแจ้งต่อขุนนางของท้องถิ่น นี่เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ มือข้างหนึ่งของจ่างซุนเสินหรงดึงหน้าต่างปิดลง เดิมก็ไม่คิดจะรอเขาไปจัดการอยู่แล้ว “ข้าจะไปสักเที่ยวหนึ่ง”

เชิงอรรถ

* กั๋วกง เป็นบรรดาศักดิ์ในสมัยโบราณของขุนนางจีน แต่งตั้งให้เชื้อพระวงศ์หรือผู้มีคุณงามความชอบ โดยบรรดาศักดิ์ห้าขั้นรองจากชั้นอ๋องคือกง โหว ป๋อ จื่อ หนาน แต่ละสมัยจะมีคำเรียกและลำดับแยกย่อยต่างกัน กั๋วกงถือเป็นขั้นสูงสุดในลำดับกง

* คิดบัญชีหลังฤดูสารท หมายถึงรอคอยจังหวะที่เหมาะสมเพื่อตีโต้กลับคืนไป หรือเพื่อแก้แค้นเอาคืน

* ชั่วยาม หมายถึงการนับเวลาของจีน 1 ชั่วยาม เท่ากับ 2 ชั่วโมง

* เค่อ เป็นหน่วยนับเวลาของจีนที่มีมาตั้งแต่ในสมัยโบราณ เทียบเวลาประมาณ 15 นาที

* ตะวันออกตะวันตกสองเมืองหลวง หมายถึงเมืองฉางอันที่อยู่ทางตะวันตก และเมืองลั่วหยางที่อยู่ทางตะวันออก

** จุดพักม้า คือสถานที่พักของคนส่งสาร ขุนนางที่เดินทางไปต่างถิ่นใช้เปลี่ยนม้าและให้หญ้าสำหรับม้า เพื่อให้ม้าพร้อมเดินทางต่อ ทำให้การสื่อสารระหว่างชายแดนและเมืองต่างๆ ส่งไปถึงเมืองหลวงได้อย่างรวดเร็ว นอกจากจุดพักม้าจะมีห้องพักและอาหารสำหรับรับรองคนส่งสารหรือขุนนาง ชนชั้นสูงที่มาเข้าพักข้างแรมในระหว่างการเดินทาง โดยจุดพักม้าจะมีการสร้างทุกระยะห่างตามที่แต่ละยุคแต่ละสมัยกำหนดทอดตัวยาวห่างๆ กันไปเรื่อย

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 22 ส.ค. 65  เวลา 12.00 น.