ระหว่างที่รถม้าโยกคลอนไปมา หลีซูซูฝัน
นางฝันถึงตนเองในวัยเยาว์
นางถือกำเนิดในอีกห้าร้อยปีให้หลัง เป็นบุตรีของเจ้าสำนักเซียนอันดับหนึ่ง
เดิมทีเป็นบุคคลฐานะสูงส่งผู้หนึ่ง ทว่าหลีซูซูออกจะโชคร้ายอยู่บ้าง
เรื่องนี้เล่าแล้วยาวนัก ในยุคสมัยของนางเป็นช่วงเวลาที่มารร้ายครองใต้หล้า
พูดง่ายๆ ก็คือ มารปีศาจเรืองอำนาจ ผู้บำเพ็ญเพียรกับมนุษย์ธรรมดากลับเป็นสิ่งมีชีวิตที่ต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ
ไม่มีผู้ใดรู้ว่าสิ่งชั่วร้ายตนนั้นถือกำเนิดขึ้นเมื่อใดกันแน่ ทว่าตั้งแต่เขามาเยือนโลกนี้ วิธีการที่ใช้ก็เหี้ยมโหด สำนักเซียนถูกทำร้ายจนพ่ายแพ้อย่างต่อเนื่อง
แรกเริ่มยังมีสำนักที่ไม่ยอมจำนน พยายามล้อมสังหารเขา ภายหลังผู้บำเพ็ญเพียรกลุ่มนี้ถูกฝังอยู่ใน ‘สุสานหมื่นเซียน’ อย่างอำมหิต ดวงจิตแตกซ่านวิญญาณสูญสลาย
เซียนนับไม่ถ้วนแตกดับ สุดท้ายสำนักที่เหลืออยู่ได้แต่ใช้ชีวิตอย่างหลบซ่อนไปวันๆ
ด้วยเหตุนี้เอง ยามเอ่ยถึงเขา จึงมีเพียงความรู้สึกหนาวยะเยือก
ท้องนภาเป็นสีเทาหม่น ไอมารบดบังปราณวิเศษ ทำให้มิอาจฝึกบำเพ็ญได้ โรคระบาดแพร่กระจายในโลกมนุษย์ ศพนอนเกลื่อนทุกหนทุกแห่ง
หลีซูซูเติบโตขึ้นมาในโลกเช่นนี้เอง
ยามนี้ร่างของมนุษย์ธรรมดาเหนื่อยล้าถึงขีดสุด หลีซูซูฝันถึงวัยเยาว์ของนาง ฝันร้ายที่ไม่ได้คิดถึงมานานมากแล้ว
ในยามนั้นนางเพิ่งจะกลายรูป ยังเป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ ผู้หนึ่ง กลางหน้าผากมีจุดสีแดงเพลิงจุดหนึ่งดุจแต้มด้วยชาด
ท่านพ่อเจ้าสำนักบอกว่า “ห้ามออกจากประตูสำนัก หาไม่แล้วหากถูกมารปีศาจจับตัวได้ จะส่งเจ้าไปให้จอมมาร”
ท่านเซียนในอาภรณ์สีฟ้าครามชี้ป้ายวิญญาณอันแรก
“เห็นหรือไม่ นี่คืออาจารย์อาใหญ่ของเจ้า ถูกจอมมารสังหาร”
จากนั้นชี้ป้ายวิญญาณอันที่สอง
“นี่อาจารย์อาห้าของเจ้า ถูกจอมมารสังหาร วิญญาณแตกสลาย”
มือเลื่อนไปยังป้ายวิญญาณอันที่สาม เด็กน้อยหลีซูซูผงกศีรษะอย่างจริงจังและเอ่ยขึ้น “ข้าทราบ นี่คืออาจารย์ลุงรอง เขาก็ถูกจอมมารสังหารเช่นกัน ตอนเสียชีวิตแม้กระทั่งวัตถุเวทคู่กายยังถูกบีบทำลายจนแตกละเอียดด้วย วันหน้าเมื่อซูซูเติบใหญ่ จะต้องแก้แค้นแทนอาจารย์อาและอาจารย์ลุงทั้งหลายแน่นอน”
เจ้าสำนักมองเด็กน้อยที่ผิวพรรณขาวผ่องน่าเอ็นดู ท่วงทีผ่าเผยเปี่ยมคุณธรรม แล้วผงกศีรษะอย่างวางใจ
กระนั้นถึงอย่างไรก็ยังเป็นเด็ก ผ่านไปไม่นานหลีซูซูกลับถูกคนทรยศในสำนักหลอกให้ออกไปนอกสำนัก
พริบตาถัดมา นางก็ถูกมารปีศาจจับตัวไป
เหล่ามารปีศาจล้อมนางไว้ ชมศิษย์ทรยศผู้นั้นว่า “เจ้าทำได้ไม่เลว ดวงจิตของเด็กผู้นี้บริสุทธิ์ยิ่ง ศิลาวิญญาณสว่างแล้วด้วย ท่านจอมมารต้องตกรางวัลให้อย่างงามแน่!”
ศิษย์ทรยศค้อมเอวพยักหน้า ปลื้มปีติยินดียิ่งนัก
พวกเขาส่งตัวหลีซูซูให้กับจอมมาร
วังของจอมมารเต็มไปด้วยโลหิตไหลนอง มืดทึมน่ากลัว หลีซูซูเพิ่งเคยพบเจอเหตุการณ์เช่นนี้เป็นครั้งแรก เหล่าปีศาจรอบด้านหยอกเย้านาง นางสู้อย่างไรก็ไม่ชนะและมิอาจหนีออกไปได้
สุดท้ายเด็กหญิงร้อนใจจนคืนสู่ร่างเดิม ใช้ปีกปกปิดใบหน้า ร้องไห้กระซิกไม่หยุด
หลังจากนั้นนางได้พบจอมมารเป็นครั้งแรก บุรุษที่สังหารอาจารย์อาและอาจารย์ลุงของนางไปมากมาย
เขาสูงอย่างมาก นั่งอยู่บนบัลลังก์ รอบกายมีไอดำวนเวียน
ชุดคลุมกันลมสีดำห่อหุ้มร่างกายเขา เผยให้เห็นเพียงนัยน์ตาปราศจากความรู้สึกคู่นั้น
ผิวกายของจอมมารขาวซีด เขาเท้าคาง หลุบตาลงมองนาง
แสงไฟในวังมารส่งเสียงดังเปรี๊ยะปร๊ะ
เด็กน้อยหลีซูซูถูกหลอกมาที่รังมาร ทั้งโศกเศร้าและเสียใจภายหลัง ร้องไห้สะอึกสะอื้นไม่หยุด
“ข้าตั้งใจมาสวามิภักดิ์ท่านจอมมาร นี่เป็นของกำนัลที่ข้ามอบให้ท่านจอมมาร” ศิษย์ทรยศชี้ไปยังหลีซูซูพลางยิ้มประจบ
ทว่าอึดใจต่อมา ศิษย์ทรยศกลับเบิกตาถลน ลำคอเปล่งเสียง “อึกๆ” โลหิตไหลลงมาจากมุมปาก
เขาตายไปอย่างง่ายดายเช่นนี้เอง
จอมมารยื่นนิ้วมือขาวซีดออกมาหิ้วตัวนาง
ดวงตาคู่โตของหลีซูซูมีน้ำตาหยดใหญ่เอ่อคลออยู่ แต่กลับไม่ยอมปล่อยให้มันไหลรินออกมาอย่างดื้อรั้น “ข้าไม่กลัวเจ้าหรอก!”
นางคิดว่าอึดใจถัดไปคงเป็นคราวของนางเสียแล้ว
แต่จอมมารกลับยกมือขึ้นกะทันหัน โยนนางกลับไปยังสำนักเหิงหยาง
ไม่มีใครรู้ว่าเหตุใดจอมมารจึงไม่ฆ่าหลีซูซู แม้แต่หลีซูซูเองก็ไม่เข้าใจ
หลายปีให้หลัง เหล่าผู้อาวุโสเสี่ยงทายและตัดสินใจคัดเลือกคนผู้หนึ่ง ส่งกลับไปเมื่อห้าร้อยปีก่อน เพื่อจะได้ทำความเข้าใจความเป็นมาของจอมมาร หยุดยั้งมิให้เขาฟื้นตื่น และช่วยเหลือสรรพชีวิต
ผลการทำนายหมุนวนไปมา สุดท้ายชี้มาที่หลีซูซู
“…” หลีซูซูอึ้งงัน ฉับพลันความรับผิดชอบอันยิ่งใหญ่เหมือนตนเองกำลังมุ่งสู่มหามรรคาก็เพิ่มมากขึ้น
