ทดลองอ่าน จันทราอัสดง เล่ม 4 บทที่ 103-104

บทที่ 104

หลีซูซูเห็นสีหน้าเขาไม่สบอารมณ์จึงรีบเอ่ยว่า “ข้าเข้าไปในเตาหลอมโอสถแล้วจริงๆ เพียงแต่ภายหลังกลัวท่านจะลืม แต่ก็มิกล้ารบกวนท่าน จึงได้ออกมาก่อน” นางมีแก่นวิญญาณธาตุไฟ ในเตาหลอมโอสถแม้จะร้อนไปหน่อย แต่สำหรับนางกลับมิได้มีอันตรายใดๆ

หญิงสาวเกาะอยู่บนตั่งที่เขานั่งฝึกบำเพ็ญ สีหน้าจริงใจ

ชังจิ่วหมินเอ่ยด้วยสีหน้าเย็นชา “ลงไปเสีย”

หลีซูซูทำตามอย่างว่าง่าย อึดใจต่อมาก็ปรากฏกายอีกครั้งห่างจากชังจิ่วหมินไปหลายฉื่อ

หลีซูซูมองเขาตาปริบๆ “ท่านเป็นศิษย์คนโตของเผิงไหล ท่านเป็นผู้ใหญ่ย่อมไม่ถือสาผู้น้อย อภัยให้ข้าเถอะนะเจ้าคะ”

ชังจิ่วหมินคลี่ยิ้มเย็นชา อสนีหลายสายฟาดลงตรงหน้านาง นางถูกอสนีสีน้ำเงินไล่ออกจากประตูไป

ประตูตำหนักปิดลงดังปังตรงหน้านาง

หลีซูซูท้อใจอยู่บ้าง เดิมทีนางอยากจะเกาะประตูพยายามต่อไปอีกนิด ใครจะรู้ว่าพอแตะมือจับประตู ความรู้สึกเจ็บจี๊ดจะแล่นเข้ามา หลีซูซูรีบปล่อยมือทันที

บนประตูเซียนมีสายอสนีเล็กๆ ที่เปล่งประกายแวบวับแผ่กระจายอยู่คล้ายเส้นผม น้ำเสียงเย็นเยียบลอยมาจากข้างใน “ถอยออกไปไกลๆ หน่อย”

หลีซูซูยกเท้าขึ้นถีบบานประตูตรงหน้า ไม่รอให้ชังจิ่วหมินบันดาลโทสะก็บังคับกระบี่เหาะหนีไปไกลแล้ว

ชังจิ่วหมินที่อยู่ข้างในได้ยินเสียงดังโครม คิ้วตาพลันคมกริบ ฝ่ามือส่งอสนีออกไป แน่นอนว่าย่อมพบเจอแต่ความว่างเปล่า หญิงสาวที่เหมือนจิ้งจอกน้อยเจ้าเล่ห์หนีไปไกลเสียแล้ว

เดิมทีชังจิ่วหมินคิดว่าคงไม่ได้เห็นหลีซูซูอีกพักใหญ่ ใครจะคิดว่าวันต่อมาเมื่อผลักประตูออกไป ดอกซิ่งโปรยปรายลงมาดุจสายฝน ขยับเองแม้ไม่มีลม รวมตัวอยู่ข้างกายเขา กลางอากาศปรากฏตัวอักษรหลายตัว…

‘ศิษย์พี่จิ่วหมินจิตใจกว้างขวาง รูปงามเป็นหนึ่งในหกพิภพ’

พอเห็นคำว่า ‘จิตใจกว้างขวาง’ เขาเกือบจะคิดว่าคนผู้นั้นกำลังเสียดสีเขา เมื่อคำว่า ‘รูปงามเป็นหนึ่งในหกพิภพ’ ปรากฏออกมา เขาชะงักเล็กน้อย ก่อนจะยกมือขึ้นโบกวูบ ดอกซิ่งก็โปรยปรายเต็มพื้น

ชังจิ่วหมินวิจารณ์เสียงเย็น “ดีแต่ประจบประแจง สอพลอเอาใจ”

หลีซูซูคงรู้ว่าเขามีนิสัยเย็นชาเข้มงวด จึงไม่มาปรากฏตัวต่อหน้าเขา กล้าเพียงใช้วิธีการเช่นนี้ขอให้เขายกโทษให้

ชังจิ่วหมินตั้งใจจะทำเป็นมองไม่เห็นนาง อีกเพียงครึ่งปีเป็นอย่างมากการหลอมอาวุธของอาจารย์ก็จะเสร็จสิ้น หลีซูซูเป็นเพียงเซียนจื่อของสำนักเหิงหยางที่เพิ่งโตเป็นผู้ใหญ่ จะก่อคลื่นลมอะไรในเผิงไหลได้ ถึงอย่างไรจะไปหรือจะอยู่ รออาจารย์ออกมาก่อนแล้วค่อยตัดสินใจ

เขาสงบใจฝึกบำเพ็ญ

แดนเผิงไหลอยู่อย่างสงบมาแต่ไหนแต่ไร น้อยครั้งที่จะเกิดความขัดแย้ง เว้นแต่จะมีเรื่อง จึงจะมีคนมาขอคำชี้แนะจากเขา

กระนั้นเพิ่งกลับถึงตำหนัก กลับมีคนวิ่งเข้ามา

“อาจารย์อาจิ่วหมิน เกิดเรื่องใหญ่แล้ว หลีเซียนจื่อกับศิษย์น้องหญิงไฉ่ซวงตกลงไปในบ่อโยวปิงด้วยกัน”

“อะไรนะ!” เขาขมวดคิ้ว

บ่อโยวปิงเป็นสถานที่ที่หนาวเย็นที่สุดในแดนเผิงไหล ใช้เป็นสถานที่ลงโทษลูกศิษย์ที่กระทำผิด หากตกลงไป ดีหน่อยคือพลังตบะได้รับความเสียหาย ร้ายหน่อยอาจเป็นอันตรายถึงชีวิต

เพียงครู่เดียวเงาร่างของชังจิ่วหมินประหนึ่งสายลมรุดไปยังบ่อโยวปิงทันใด