ทดลองอ่าน จันทราอัสดง บทที่ 8

นางเดินออกไป พบว่าข้างนอกหิมะกำลังตก

สี่สี่บ่นว่า “ฤดูหนาวปีนี้ ไฉนหิมะจึงตกทุกวันเลยนะ”

ชุนเถารีบเอาชุดคลุมกันลมคลุมให้หลีซูซูพลางพยักหน้าเห็นด้วย

หลีซูซูเดินออกจากประตูมาก็เห็นหน้าจวนแม่ทัพมีเงาร่างผ่ายผอมสูงโปร่งของคนผู้หนึ่งยืนอยู่ เด็กหนุ่มสวมชุดสีน้ำเงินอมเขียว ยืนอยู่กลางหิมะที่ตกหนัก

เสื้อผ้าบนร่างเขากลับเหมือนชุดฤดูสารท เนื้อผ้าบางจนขับเน้นให้เห็นเรือนร่างที่ผอมจนเห็นกระดูกของเขา

เกล็ดหิมะตกลงบนขนตาดำสนิท ความประณีตงดงามเฉพาะตัวของเด็กหนุ่ม ทำให้ชุนเถากับสี่สี่ต่างอดมองเขามากขึ้นมิได้

ชุนเถาเหม่อลอยเล็กน้อย จื้อจื่อช่างงามแท้ๆ หากให้นางพูด เทียบกับเซวียนอ๋องแล้วมิได้ด้อยกว่าแม้แต่น้อย

ด้านแม่ทัพใหญ่เยี่ยไม่ชอบการนั่งรถม้า จึงขี่อาชานำอยู่ข้างหน้า

นี่เป็นครั้งแรกที่ถานไถจิ้นเห็นคุณหนูสามสกุลเยี่ยสวมเสื้อบุนวมอย่างจริงจังออกจากบ้านในฤดูหนาว บางทีอาจเพราะอบอุ่น พวงแก้มของเด็กสาวจึงเจือสีแดงระเรื่อ

เวลานางเดินมากับพวกชุนเถา เนตรขนงแลดูอ่อนโยน เจือด้วยรอยยิ้ม สะท้อนแววไร้เดียงสาที่เข้ากับวัยอย่างหาได้ยาก

ถานไถจิ้นยื่นมือไปให้หลีซูซู

หลีซูซูเหลือบมองมือเรียวยาวขาวซีดข้างนั้น รอยยิ้มมุมปากจางลงหลายส่วน ไม่สนใจเขาและก้าวขึ้นรถม้าด้วยตนเอง

ชุนเถาชำเลืองมองจื้อจื่ออย่างรวดเร็ว

เด็กหนุ่มหดมือกลับ หลุบตาลง ยอมรับสภาพเหมือนเช่นที่เป็นมา ก่อนจะขึ้นรถม้าตามคุณหนูสามไป

ตลอดทางน่าเบื่อยิ่ง หลีซูซูจ้องถานไถจิ้น

สิ่งชั่วร้ายช่างมหัศจรรย์นัก บอกว่าเขาแข็งแกร่ง เอะอะเขาก็ทำท่าใกล้ตาย บอกว่าเขาอ่อนแอ เขากลับเหมือนวัชพืชในทุ่งร้าง ฟื้นฟูกลับมาอย่างรวดเร็ว นางกอดเตาอุ่นที่เต็มไปด้วยขนปุกปุย

มือของถานไถจิ้นวางอยู่บนหัวเข่า หลีซูซูเหลือบมองข้อนิ้วเขาที่แดงไปหมด

ในใจนางคิดแต่อยากทำความเข้าใจอดีตของสิ่งชั่วร้ายตนนี้ ดังนั้นจึงถามอย่างไม่เต็มใจ “มือเจ้าเป็นอะไร”

ถานไถจิ้นแปลกใจมาก เด็กสาวถึงขั้นเป็นฝ่ายชวนเขาคุย เขาเม้มมุมปากที่แตกระแหงเล็กน้อยพลางตอบว่า “แผลจากความเย็นจัด”

หลังจากนั้นเขาเห็นว่าดวงตาของเด็กสาวฉายรอยยิ้มสะใจในคราเคราะห์ของผู้อื่นประปราย

นางตระหนักอย่างรวดเร็วว่าการทำเช่นนี้ไม่ดี จึงเก็บความรู้สึกอย่างโมโหตนเอง

หลีซูซูปั้นหน้าขรึม “เจ้าแต่งตัวเช่นนี้โดยไม่กลัวความหนาว เพื่อไปพบคนในดวงใจหรือ”

ช่างทุ่มเทในการไปพบเยี่ยปิงฉางจริงๆ

* ลมพัดยอดหญ้าไหว เป็นสำนวน หมายถึงการเปลี่ยนแปลงเพียงเล็กน้อย

* มีเงินก็จ้างผีโม่แป้งได้ เป็นสำนวน อุปมาถึงอำนาจของเงินตราว่าสามารถบันดาลได้ทุกสิ่ง

* ฮวาเตี้ยน เป็นการประดับใบหน้าของสตรีจีนสมัยโบราณด้วยการวาดลายหรือติดแผ่นบนหน้าผากตรงกลางหว่างคิ้ว มีทั้งสีแดง เขียว และเหลือง แต่นิยมสีแดงมากที่สุด ส่วนใหญ่วาดเป็นลายดอกไม้ นกหรือปลา แต่ก็มีบ้างที่ทำจากเงินหรือทอง

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 8 ต.ค. 65  เวลา 12.00 น.