ทดลองอ่าน จุดจอดหัวใจปักหมุดไว้ที่เธอ บทที่ 5-6

มีหลายคนถอนหายใจ ถ้าหากความทะเยอทะยานของหร่วนซือเสียนน้อยลงกว่านี้สักหน่อย หากัปตันหนุ่มๆ ที่มีรายได้หนึ่งล้านต่อปี เวลาปกติก็ยังสามารถบินไปกับเที่ยวบินของแฟนตัวเองได้ เมื่อเทียบกับคนธรรมดาแล้วถือว่าดีกว่ามาก ย่อมมีคนมากมายอิจฉาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ ทำไมต้องเอาแต่จ้องตำแหน่งคุณผู้หญิงของตระกูลร่ำรวยและมีอิทธิพลด้วย

แต่การวิพากษ์วิจารณ์อย่างไรเสียก็เป็นแค่การวิพากษ์วิจารณ์ ปกติงานยุ่งกันขนาดนี้ ทุกคนล้วนวุ่นอยู่กับการทำมาหากินทั้งนั้น ผ่านไปไม่กี่สัปดาห์ก็เหลือเพียงพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินแผนกที่สี่เท่านั้นที่พูดคุยเรื่องนี้กันเป็นครั้งคราว

ผ่านไปอีกไม่กี่สัปดาห์มีเพียงคนที่ค่อนข้างคุ้นเคยกับหร่วนซือเสียนเท่านั้นที่พูดถึงเรื่องนี้

ต่อมา…ชื่อ ‘หร่วนซือเสียน’ ก็มีอยู่แค่ในห้องข้อมูลของสายการบินเหิงซื่อซึ่งเป็นที่เก็บนิตยสารเก่าๆ เท่านั้น

ปีแล้วปีเล่านาข้าวที่อยู่ข้างสนามบินก็สุกไปแล้วสามครั้ง ทุ่งนาหนึ่งผืนใหญ่ถูกแผ้วถางและขยายออกเป็นทางวิ่งเครื่องบิน

พนักงานของสายการบินเหิงซื่อใหม่เก่าสับเปลี่ยนแทนที่กัน บางครั้งเมื่อหัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินและกัปตันพูดคุยกันก็จะเอ่ยถึง ‘หร่วนซือเสียน’ สามคำนี้ขึ้นมา ทำให้พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินตำแหน่งระดับล่างต่างทำหน้างุนงงเหมือนกับกำลังบอกว่าพวกเขาพูดถึงใคร

หลังจากนั้นผ่านไปสามปี แม้แต่หัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็ไม่พูดถึงหร่วนซือเสียนกันแล้ว

หร่วนซือเสียนจากไปตอนที่เธอกำลังรุ่งที่สุด แต่กลับคิดไม่ถึงว่าชื่อเสียงและความดีงามจะเหมือนกับฟองอากาศที่ไม่นานก็มลายหายไปในเกลียวคลื่น

ช่วงสามปีมานี้ ภายในสายการบินเหิงซื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงมากมาย ประธานคณะกรรมการบริหารค่อยๆ กระจายอำนาจ ปัจจุบันเพียงแต่ควบคุมกิจการของบริษัทการเงินและการเช่าเครื่องบินเท่านั้น สำหรับลูกชายทั้งสอง คนโตควบคุมส่วนธุรกิจ ในขณะเดียวกันก็ร่วมธุรกิจกับต่างประเทศ ส่วนคนเล็กอย่างรองประธานฟู่ หรือฟู่หมิงอวี่ก็ค่อยๆ ก้าวเข้ามามีบทบาทมากขึ้น ตอนแรกประธานคณะกรรมการบริหารส่งผู้ช่วยพิเศษหูที่ได้รับเงินเดือนเทียบเท่ารองประธานไปช่วยฟู่หมิงอวี่โดยเฉพาะ แต่ตอนนี้ไม่จำเป็นแล้ว ผู้ช่วยพิเศษหูกลับมาทำตำแหน่งเดิม แล้วยกให้ฟู่หมิงอวี่ควบคุมทุกๆ กิจการ ประคับประคองหน่วยแต่เพียงผู้เดียว ตอนนี้เขาจึงเป็นผู้อำนวยการฝ่ายปฏิบัติการ

เรื่องซุบซิบเล็กๆ น้อยๆ ก็มีเช่นกัน อย่างเช่นข่าวที่ว่าสัญญาหมั้นหมายระหว่างคู่หมั้นกับรองประธานฟู่ ลูกชายคนโตของประธานคณะกรรมการบริหารถูกยกเลิกไปแล้ว

ส่วนเลขาฯ ของฟู่หมิงอวี่กลายเป็นผู้จัดการทั่วไปฝ่ายธุรกิจในแอฟริกาเหนืออย่างก้าวกระโดด และทางด้านนี้ก็มีเลขาฯ หนุ่มหล่อเข้ามาใหม่

ขณะที่เจียงจื่อเยวี่ย หัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินที่กำลังคบกับกัปตันเยวี่ยก็ย้ายฐานกลับมาที่เมืองเจียงเฉิงแล้ว ทั้งสองหวานกันหยาดเยิ้มดุจน้ำผึ้งทุกวัน

แผนกพนักงานต้อนรับบนเครื่องบินก็มีคนใหม่เข้ามาทีละคน ทุกคนหน้าตางดงามเหมือนดอกไม้ และแล้วก็มี ‘ดอกไม้’ คนใหม่ของสายการบินเหิงซื่ออีกครั้ง อาศัยความงดงามที่ไม่ธรรมดาขึ้นปกนิตยสารภายใน พอผู้โดยสารพลิกอ่านผ่านตาก็ไม่ลืม ส่วนพนักงานชายในบริษัทต่างกระเหี้ยนกระหือรือ

ดูเหมือนจะไม่มีใครจำหร่วนซือเสียนคนนี้ได้อีกแล้ว

หลังจากนั้นหนึ่งปีชื่อหร่วนซือเสียนได้ถูกเอ่ยถึงอีกครั้ง เมื่อมีคนเห็น ‘ดอกไม้’ คนใหม่ของสายการบินเหิงซื่อก็พูดขึ้นมาหนึ่งประโยค

“ฉันรู้สึกว่าหนีถงคนนี้ค่อนข้างคล้ายกับหร่วนซือเสียนนะ”

แต่มีคนไม่เห็นด้วย “คล้ายอะไรกัน ยังไงก็ด้อยกว่าหร่วนซือเสียนอยู่ดี”

หลังจากหนีถงรู้เข้าก็เสียใจมาก เธอจึงวิ่งไปถามเจียงจื่อเยวี่ย

“อาจารย์ หร่วนซือเสียนคือใครเหรอคะ”

“เธอเหรอ…” หางคิ้วเจียงจื่อเยวี่ยยกสูง ส่งเสียงหึเบาๆ แต่ไม่ได้กล่าวอะไรต่อ

หนีถงรบเร้าถามเธอ “อดีตเพื่อนร่วมงานเหรอคะ” เมื่อเจียงจื่อเยวี่ยตอบว่าใช่ หนีถงจึงกล่าวต่อไป “หลายคนพูดกันว่าฉันค่อนข้างคล้ายเธอ มีรูปไหมคะ ฉันอยากดูสักหน่อย”

ก็แค่อยากดูสักหน่อยว่าอาศัยอะไรถึงมาบอกว่าฉันด้อยกว่า

เจียงจื่อเยวี่ยกล่าว “คล้ายตรงไหนกัน เธอสวยกว่าเสียอีก”

หนีถงฟังแล้วก็ยังคงไม่พอใจ เพราะคนที่พูดว่าเธอ ‘ด้อยกว่าหร่วนซือเสียน’ เป็นถึงกัปตัน และเธอค่อนข้างให้ความสำคัญกับการประเมินของผู้ชาย

“ให้ฉันดูรูปหน่อยนะคะ ก็แค่ดูๆ เท่านั้น”

เจียงจื่อเยวี่ยจำเป็นต้องเลื่อนดูวีแชตของหร่วนซือเสียนเหมือนเมื่อก่อนที่เธอเคยกดเข้าไปดูอย่างไรอย่างนั้น มีเพียงข้อความ ‘เพื่อนแสดงโมเมนต์^* ของสามวันล่าสุดเท่านั้น’ หนึ่งบรรทัด นอกจากนั้นก็ไม่มีเนื้อหาอะไรอีกเลย

ดังนั้นเธอจึงกล่าวขึ้นมา “จะเอาตัวเองไปเทียบกับเธอทำไม หรือว่าอยากลาออกอย่างน่าเศร้าเหมือนเธอ”

หนีถงกะพริบตาปริบๆ “หมายความว่ายังไงคะ”

เจียงจื่อเยวี่ยส่ายหน้าแล้วเล่าเรื่องในอดีตเมื่อสามปีที่แล้วออกมาด้วยน้ำเสียงทอดถอนใจอย่างยิ่ง เมื่อหนีถงฟังจบก็เกือบจะหัวเราะจนตัวงอ

“จริงหรือโกหกคะเนี่ย ไม่ประมาณกำลังตัวเองเกินไปแล้ว”

เจียงจื่อเยวี่ยเลิกคิ้ว “ใครว่าไม่ใช่ล่ะ”

แต่นี่ก็ไม่อาจทำให้หนีถงคลายกังวลได้ เธอยังคงรู้สึกตะขิดตะขวงใจกับประโยค ‘ด้อยกว่าหร่วนซือเสียน’ เป็นอย่างมาก และคิดว่าถ้าหากตัวเองมาเร็วกว่านี้สามปี จะต้องแข่งกันว่าใครเหนือกว่าด้อยกว่าอย่างแน่นอน น่าเสียดายที่ตอนนี้เธอรู้สึกราวกับว่าไร้กำลัง เหมือนคนรักใหม่ที่ไม่อาจเอาชนะคนรักเก่าที่ตายไปแล้วได้ และเธอเองก็ไม่สามารถเปรียบเทียบตัวเองกับคนที่ไม่ได้อยู่ในบริษัทนี้แล้วได้เช่นกัน

โชคดีที่ไม่นานนักก็ไม่มีใครสนใจคำพูดนี้แล้ว หนีถงได้แหกกฎเลื่อนตำแหน่งเป็นหัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องบิน ได้รับความสำคัญจากเจ้านาย และไม่มีใครเอาคำว่า ‘ด้อยกว่า’ มาพูดอีก

ในเวลานี้สิ่งที่ทุกคนให้ความสนใจมากที่สุดก็คือเครื่องบินโดยสารลำใหม่ ACJ31 ที่กำลังจะส่งมอบ ซึ่งเป็นเครื่องบินโดยสารที่โดดเด่นเหนือใครรุ่นแรกที่ COMAC ศึกษาและพัฒนาขึ้นมาเอง เรียกได้ว่าใบสั่งซื้อสินค้าครอบคลุมทุกบริษัทสายการบินขนาดใหญ่ทั่วประเทศ

นี่แสดงให้เห็นว่าบริษัทผู้ผลิตเครื่องบินชั้นนำอย่างแอร์บัสและโบอิ้งต้องเผชิญหน้ากับความท้าทายอย่างใหญ่หลวง และแสดงให้เห็นว่าอาจมีผู้ประกอบการหน้าใหม่เข้ามาแทนที่เจ้าแห่งวงการในอนาคต

ผู้คนทั้งเบื้องบนและเบื้องล่างของสายการบินเหิงซื่อล้วนเตรียมพร้อมแล้ว สภาพและบรรยากาศเปลี่ยนโฉมใหม่หมด ทางวิ่งเครื่องบินที่สร้างขึ้นใหม่โดยเฉพาะเสร็จเรียบร้อยทั้งหมดแล้ว ฝูงบินที่หกถูกตั้งขึ้นมาเพื่อเตรียมต้อนรับการมาถึงของเครื่องบินโดยสารลำใหม่ ACJ31

และในขณะเดียวกันก็เตรียมต้อนรับการมาถึงของนักบิน ACJ31