ทดลองอ่าน ชาตินี้ข้าจะรักท่านให้มาก บทที่ 134-135

เฉินจิ้งจงทำเพียงยิ้ม “เห็นอยู่ชัดๆ ว่าองค์หญิงอยากเล่นน้ำ แต่ที่วางท่าเป็นจ่างกงจู่ผู้สูงส่งก็เพียงเพราะกลัวถูกคนหัวเราะเยาะ เกียรติภูมิถูกทำลายเท่านั้น”

หวาหยางแสร้งทำเป็นฟังไม่เข้าใจ

เฉินจิ้งจงเก็บรอยยิ้มแล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “ต่อหน้าคนนอกองค์หญิงย่อมควรทำเช่นนี้ ทว่าที่นี่มีเพียงพวกเราสองคนเท่านั้น แล้วเหตุใดท่านถึงยังไม่อาจวางท่าทีสูงส่งเช่นนั้นลง”

ขนตาของหวาหยางขยับไหวน้อยๆ นางหลุบตาลง

นับตั้งแต่จำความได้ คนที่อยู่รอบกายล้วนเฝ้าเตือนนางให้สำรวมกิริยามารยาท จะลืมไม่ได้เป็นอันขาดว่าตนเองเป็นองค์หญิงฐานะสูงส่ง

เฉินจิ้งจงยกมือของนางขึ้นมาจูบคราหนึ่ง “ไม่ว่าองค์หญิงจะประพฤติตนไม่เหมาะสม เสื้อผ้าหลุดลุ่ยยับยู่ยี่ไม่เป็นระเบียบ ข้าล้วนไม่มีวันหัวเราะเยาะ ข้าหวังก็เพียงองค์หญิงจะสามารถทำเรื่องที่ชื่นชอบได้”

หวาหยางมองที่ศีรษะของเขา

ตอนพ่อสามีกับพี่ชายทั้งสองของเขาพักผ่อนอยู่ในบ้านล้วนชอบใช้ปิ่นหยกปักผม ทว่าเฉินจิ้งจงกลับไม่ชอบปิ่นหยก ตรงกันข้ามเขามักใช้ผ้ารัดผมสีดำมัดผมไว้ ถึงจะดูเรียบง่ายธรรมดาๆ แต่ก็องอาจผึ่งผาย

นางกวาดตามองไปรอบๆ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ถ้าหากมีคนมา…”

“ข้าจะไปจับคนผู้นั้นกลับมา ทิ่มตาเขาให้บอด”

หวาหยาง “…”

นางไหนเลยจะโหดร้ายเช่นนั้น หวาหยางถลึงตาใส่เขา “หากมีคนผ่านมา ท่านต้องพาข้าไปจากที่นี่ทันที ทางที่ดีอย่าให้อีกฝ่ายล่วงรู้ถึงฐานะของข้า”

เฉินจิ้งจงพยักหน้า

หวาหยางชี้ไปยังริมฝั่ง “ท่านไปรอข้าที่ริมฝั่ง สวมใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย คอยจับตาดูรอบๆ ห้ามมองดูข้า”

เพิ่งพูดจบได้ไม่ทันไร สายตาของเฉินจิ้งจงก็หยุดอยู่บนตัวนาง

เสื้อสั้นของหวาหยางนับได้ว่าหนาอยู่ ทว่าเพราะช่วงคอกว้างจึงเผยช่วงไหล่ออกมาให้เห็น ส่วนกางเกงไหมสีขาวของนางนั้นกลับแบบบาง เผยให้เห็นขาเรียวยาวที่ซ่อนอยู่ภายในเลาๆ

เฉินจิ้งจงคล้ายยังดูไม่พอ หวาหยางหยิกหูขวาของเขาส่งคนขึ้นฝั่ง ก่อนจะไปเล่นน้ำอยู่ในลำธารเพียงลำพัง

อย่างไรก็ตามเพราะอยู่กลางแจ้ง หวาหยางยอมปล่อยใจให้สบายได้อย่างยากเย็นเช่นนี้ เฉินจิ้งจงก็ไม่ได้สร้างความวุ่นวายใดๆ หลังจากสวมเสื้อตัวนอกเรียบร้อยก็ตั้งใจคอยเฝ้ายามให้นางอย่างไม่คลาดสายตา

หวาหยางมีชีวิตสองชาติภพ และนี่ก็เป็นครั้งที่สองที่นางมาเล่นน้ำอยู่ข้างนอก

ที่หลิงโจวเพราะแม่น้ำอยู่ด้านหลังของหมู่บ้าน มีชาวบ้านแวะเวียนมาตลอดเวลา นางจึงกล้าเผยแค่ปลีน่อง ทว่ายามนี้ที่นี่ภูเขางามน้ำใส ไกลออกไปมีโจวจี๋กับทหารองครักษ์ ส่วนที่อยู่ใกล้ๆ ก็มีเฉินจิ้งจงคอยยืนยามอยู่ นางจึงสามารถเล่นน้ำได้อย่างสนุกสนานเบิกบาน

แสงอาทิตย์ร้อนแรงมากขึ้นทุกที น้ำในลำธารอุ่นสบายขึ้นเรื่อยๆ