ที่ข้างๆ ชั้นวางของสำหรับล้างหน้าบ้วนปากได้เตรียมอ่างน้ำไว้ใบหนึ่ง เดิมเฉินจิ้งจงตั้งใจจะเอาผ้าไปชุบน้ำเย็น แต่พอนึกถึงนิสัยขี้น้อยใจของนางขึ้นมา เขาก็คว้ากาสำริดเก็บความร้อนแล้วรินน้ำร้อนครึ่งกาลงไปในอ่างน้ำเย็น
ครั้นเตรียมน้ำเสร็จเรียบร้อย เฉินจิ้งจงก็มือหนึ่งถือตะเกียง มือหนึ่งถือผ้าหมาดที่บิดน้ำออกเรียบร้อย เดินกลับมาที่เตียงห้องอีกครั้ง
เตียงห้องไม่ต่างอะไรกับห้องขนาดเล็ก ห้อมล้อมแสงไฟอ่อนโยนไว้ภายใน
เฉินจิ้งจงวางตะเกียงลงแล้วหันมองไปที่เตียง
เดิมเขาคิดว่าตนเองจะต้องเผชิญหน้ากับใบหน้าของโฉมสะคราญที่เต็มไปด้วยความเศร้าโศก แต่นึกไม่ถึงว่านางกลับยังคงหลับใหล เสียงร่ำไห้เงียบหายไปแล้ว บนใบหน้างดงามขาวสล้างนั้นยังคงมีหยาดน้ำตาหยดหนึ่งที่ยังไม่ไหลลงมา
นางก็แค่ฝันร้ายอย่างนั้นหรือ
เฉินจิ้งจงยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง ครั้นมั่นใจว่านางหลับแล้ว เขาก็มองดูผ้าในมือ เพราะไม่อยากปล่อยมันเสียเปล่า จึงนั่งลงข้างเตียงเงียบๆ ค้อมกายช่วยนางปาดเช็ดหยาดน้ำตานั่น
ไม่มีใครรู้ดีไปกว่าเขาว่าผิวพรรณราวกับเทพธิดาของนางนั้นนุ่มนวลเพียงใด เฉินจิ้งจงเคลื่อนไหวแผ่วเบาตามสัญชาตญาณ
หวาหยางรู้สึกได้ว่ามีคนสัมผัสนาง เพียงแต่เพราะยามนี้สมองหนักอึ้ง ร่างกายหรือก็ไร้เรี่ยวแรง จึงไม่ได้ขยับตัว
นางรู้ว่าตนเองล้มป่วยแล้ว
วันที่สองหลังคนในบ้านสกุลเฉินถูกคุมตัวส่งออกนอกเมืองหลวง นางก็ล้มป่วย
หมอหลวงบอกว่าเป็นเพราะนางออกไปยืนตากหิมะท่ามกลางอากาศเหน็บหนาว แต่หวาหยางกลับรู้สึกว่านางเป็นไข้ใจ
นางต้องการช่วยสกุลเฉิน ตอนได้ยินว่าน้องชายผู้เป็นฮ่องเต้คิดจะตรวจสอบริบทรัพย์บ้านสกุลเฉิน นางก็เข้าวังไปก่อนแล้ว
แล้วผลลัพธ์เป็นเช่นไร
น้องชายที่เพิ่งจะปีกกล้าขาแข็งของนางผู้นั้นถึงกับเอ่ยปากบอกว่านี่เป็นเรื่องของแผ่นดิน ห้ามนางก้าวก่าย
หวาหยางไปขอพบเสด็จแม่ ทว่าเสด็จแม่ก็ไม่ต่างอะไรกับนาง ถูกฮ่องเต้ปฏิเสธออกมาด้วยกันทั้งคู่
คำขอร้องจากคนในครอบครัวสองคนไม่เป็นผล เหล่าขุนนางใหญ่ที่มีใจหมายช่วยสกุลเฉินล้วนถูกน้องชายของนางลงโทษต่อว่าต่อขาน
ศพของพ่อสามีกับพี่ใหญ่ยังไม่ทันเย็น สะใภ้และหลานๆ ก็ต่างพากันถูกเนรเทศ พวกเขาร่างกายอ่อนแอ ไหนเลยจะทนความยากลำบากในการถูกคุมตัวเนรเทศออกไปได้
นึกถึงตรงนี้หางตาของหวาหยางก็มีน้ำตาหลั่งริน
ถึงสายสัมพันธ์ระหว่างนางกับคนเหล่านั้นจะไม่ได้ลึกซึ้งอะไรนัก แต่ในเมื่อรู้ดีว่าพวกเขาบริสุทธิ์ นางไหนเลยจะทนนิ่งเฉยดูดายได้
เฉินจิ้งจงมองดูขนตาหนาๆ เปียกชื้นของนางจนลืมการเคลื่อนไหวไปชั่วขณะ
ความจริงเขาไม่เคยเห็นนางหลั่งน้ำตามาก่อน
