สองสามีภรรยาพักอาศัยอยู่ในเรือนซื่ออี๋ถัง
ถึงจะเป็นแค่เรือนคั่นเดี่ยว แต่ก็เป็นเรือนที่ใหญ่ที่สุดในบ้านสกุลเฉินที่สร้างขึ้นให้หวาหยางโดยเฉพาะ
ส่วนครอบครัวของพี่ใหญ่พี่สามแบ่งกันพำนักอาศัยอยู่ทางด้านหน้าของเรือนซื่ออี๋ถัง ซึ่งก็เป็นเรือนคั่นเดี่ยวที่มีเรือนปีกข้างเหมือนกัน ทว่ากลับไม่มีห้องเล็กด้านข้าง ไม่มีครัวน้อยเหมือนอย่างของพวกเขา ทุกวันจะกินข้าวใช้น้ำล้วนต้องให้ไปเอาที่เรือนหลัก มิหนำซ้ำเรือนหลักที่ว่ายังเป็นเพียงเรือนคั่นสาม* ขนาดเล็กเท่านั้น เทียบไม่ได้กับจวนสกุลเฉินที่ฮ่องเต้พระราชทานให้ในเมืองหลวงนั่นเลย
เรือนปีกข้างของพี่ชายพี่สะใภ้ถูกพวกลูกๆ ยึดไปหมดแล้ว ส่วนทางฝั่งพวกเขา เรือนปีกตะวันตกถูกหวาหยางดัดแปลงเป็นห้องหนังสือ ห้องเก็บของ ส่วนเรือนปีกตะวันออก…
เฉินจิ้งจงกระตุกมุมปาก
นางรังเกียจเขา ตอนเพิ่งย้ายเข้ามาที่บ้านเก่าหมาดๆ นางเคยบอกว่าในเมื่อสองสามีภรรยาต้องไว้ทุกข์ เพื่อเลี่ยงไม่ให้ถูกครหา เขาไปพำนักอยู่ที่เรือนปีกข้างจะดีกว่า
ดังนั้นคืนแรกเฉินจิ้งจงจึงนอนอยู่ที่เรือนปีกตะวันออกเพียงลำพัง
วันที่สองนางพบหนอนสีดำตัวโตเข้าตัวหนึ่ง ตกอกตกใจจนหน้าถอดสี เพราะเฉาอวิ๋นกับเฉาเยวี่ยเองก็กลัว นางถึงได้เรียกเขากลับไป
ทว่าก็มีแต่ตอนกลางคืนเท่านั้น ตอนกลางวันสองสามีภรรยาต่างล้วนอยู่กันคนละห้อง เสื้อผ้าส่วนใหญ่ของเขาก็อยู่ที่เรือนปีกตะวันออก
เพราะไม่มีสิทธิ์เรียกใช้สาวใช้ที่หวาหยางพามาด้วย เฉินจิ้งจงจึงได้แต่ต้องไปเอาน้ำที่เรือนเก็บน้ำด้วยตนเอง
หลังบ้วนปากล้างหน้าเสร็จ เฉินจิ้งจงก็นั่งยองๆ ลงกับพื้น ใช้เจ่าโต้ว ซักเสื้อตัวในใหม่อีกรอบ กำจัดกลิ่นที่ยังหลงเหลือ
ตอนออกไปตากผ้าเขาก็ได้พบเจินเอ๋อร์กับจูเอ๋อร์ อีกฝ่ายกำลังออกแรงหาบน้ำร้อนไปห้องประธาน
ลานเรือนขนาดเล็ก มิหนำซ้ำหวาหยางยังไม่ชอบให้บ่าวรับใช้เดิมของสกุลเฉินไปป้วนเปี้ยนในเขตพื้นที่ของนาง ดังนั้นสาวใช้ของเรือนซื่ออี๋ถังจึงมีแต่เฉาอวิ๋น เฉาเยวี่ย เจินเอ๋อร์ และจูเอ๋อร์สี่คนเท่านั้น
อันที่จริงจะว่าไปก็นับว่าเพียงพออยู่ แค่สาวใช้ทั้งสี่ต้องทำงานหนักเพิ่มมากขึ้นกว่าตอนอยู่ในเมืองหลวงก็เท่านั้น
หลังตากผ้าเรียบร้อย เฉินจิ้งจงก็หันไป เขาสังเกตเห็นกลุ่มควันจากครัวน้อยลอยละล่องออกมาจากปล่องควันกลุ่มแล้วกลุ่มเล่า
เฉินจิ้งจงนึกถึงเรื่องเมื่อคืนขึ้นมาอีก
ไม่แปลกที่นางจะโอดครวญ ตลอดทางที่มาจากเมืองหลวง ขนาดเขาเป็นบุรุษอกสามศอกก็ยังรู้สึกทรมาน สตรีบอบบางอย่างองค์หญิงเมื่อต้องใช้ชีวิตยากลำบากก็ย่อมผ่ายผอมลงเป็นเรื่องธรรมดา
กว่าจะมาถึงได้ก็ไม่ใช่ง่าย และเพราะช่วงไว้ทุกข์ห้ามกินเนื้อสัตว์ วันๆ หนึ่งได้แต่กินผักกินข้าวต้ม อารมณ์หรือก็ไม่ดี แล้วเมื่อไรจะเรียกเนื้อหนังกลับคืนมาได้
เพื่อนางเพื่อตนเอง เฉินจิ้งจงไม่อาจทำเป็นนิ่งดูดาย
อาศัยจังหวะตอนยังเช้าอยู่ เขาจึงอ้อมไปยังห้องเล็กทางทิศตะวันตก ปีนกำแพงก่อนจะกระโดดลงไปอย่างชำนิชำนาญ
ตำบลสือเฉียวห้อมล้อมด้วยภูเขาแม่น้ำ บ้านสกุลเฉินตั้งอยู่ทางตะวันตกเฉียงเหนือของเมือง หากเดินไปด้านหลังประมาณครึ่งหลี่ก็จะพบกับลำธารเล็กๆ สายหนึ่ง ข้ามลำธารเดินต่อไปอีกครึ่งหลี่ก็จะพบกับภูเขาเตี้ยๆ ทว่าทอดยาวลูกหนึ่ง
