ทดลองอ่าน ชายาแม่ทัพหยามไม่ได้ บทที่ 11-บทที่ 12

บทที่ 12

แต่ในเมื่ออยู่ร่วมกันในจวนอ๋อง ต่อให้เงยหน้าไม่พบ ก้มหน้าก็ยังต้องเห็น จะหลบเลี่ยงให้ไม่เจอกันชั่วชีวิตได้หรือ

มองดูเตียงหลังใหม่ที่เพิ่งย้ายเข้ามากับการตกแต่งภายในอันทึมทึบ เนี่ยชิงหลวนก็ครุ่นคิดแล้วเอ่ยเรียกผีผากับชิงเอ๋อร์ ตั้งใจว่าจะไปค้นข้าวของในหีบเก็บสินเดิมออกมาตกแต่งห้องหับเสียหน่อย

จะได้ถือโอกาสเดินเที่ยวชมจวนจิ้นอ๋องไปด้วย ตั้งแต่เข้ามาในขุมนรกแห่งนี้ นางก็ยังไม่ได้ออกไปเดินดูเลย

ท้องฟ้ากระจ่างสดใสหลังหิมะผ่านพ้น อากาศกำลังสดชื่น แต่ก็ยังหนาวจับใจ

เนี่ยชิงหลวนสวมเสื้อตัวยาวคอปักลายดอกไม้ร่วงสีเหลืองนวลกับกระโปรงแพรสีเหลืองอมเขียว ห่มเสื้อคลุมหนังจิ้งจอกไว้ด้านนอก ถือเตาพกใบเล็กไว้ เรียกได้ว่าเตรียมพร้อมรับความหนาวเต็มที่

สินเดิมของนางย่อมมีมาก ข้าวของเครื่องใช้ประจำวันใดๆ ที่นำมาใช้ได้ก็น่าจะมีหมดแล้ว

หยิบจับเลือกสรรไปมา สุดท้ายก็หาสิ่งของที่พอจะนำมาใช้เฉพาะหน้าได้สองสามอย่าง

เนี่ยชิงหลวนให้ผีผาถือชุดผ้าขนสัตว์สองชิ้นที่เลือกกับมือ แล้วให้ชิงเอ๋อร์ถือกาน้ำทำจากหยกกับแจกัน ส่วนของอื่นที่ค่อนข้างหนักให้วางไว้ตรงนั้นก่อน สักพักค่อยสั่งให้คนช่วยขนมา

สามคนนายบ่าวพูดคุยกันพลางเดินกลับ

แม้จะบอกว่าเป็นจวนอ๋อง แต่อย่างไรเสียก็อยู่ไกลถึงชายแดน จึงมิได้ใหญ่โตอลังการ จวนแห่งนี้แม้ไม่นับว่าใหญ่โต แต่ก็ยังดีกว่าบ้านพ่อค้าวาณิชทั่วไป

ขณะเดินผ่านโถงทางเดินยาวแห่งหนึ่ง สามคนนายบ่าวก็พากันหยุดเดินโดยมิได้นัดหมาย

นั่นเพราะที่โถงทางเดินแห่งนั้นมีคนสามคนกำลังเดินสวนมาพอดี

เนี่ยชิงหลวนรู้จักสองในสามคนนั้น แต่หนึ่งในสองคนที่นางรู้จักเป็นคนที่นางไม่อยากพบเจอที่สุด

คนผู้นั้นก็คือจั่วหลิง

จั่วหลิงกับหญิงสาวผู้หนึ่งเดินเคียงกันอยู่ด้านหน้า จ้าวเสี่ยวเป่ยคอยเดินตาม

ผีผาเอาศอกสะกิดเนี่ยชิงหลวนครู่หนึ่งพลางถาม “คุณหนู หญิงสาวผู้นั้นเป็นใคร เหตุใดจึงเดินมาด้วยกันกับท่านอ๋องเล่า”

เนี่ยชิงหลวนคิด เจ้าถามเช่นนี้เหมือนข้าคุ้นเคยกันดีกับจั่วหลิงอย่างนั้น เขาไปเดินกับหญิงสาวคนใดข้าจะไปรู้จักหรือ