ทดลองอ่าน ซ่อนกลิ่น บทที่ 25.1-25.2

เถียนเต๋อซิวแอบร้องคร่ำครวญในใจ แต่กลับเอ่ยอย่างปากแข็งว่า “พี่ใหญ่เฉิง ท่านเข้าใจผิดแล้ว เต๋อฉิงกับข้าแอบนัดพบ…ลอบสัญญาหมั้นหมายกัน ข้ามิได้ใส่ร้ายปรักปรำนางแต่อย่างใด…อ๊าก…เขาจะฆ่าข้าแล้ว! ใครก็ได้! ช่วยด้วย!”

อีกฝ่ายยังไม่ทันพูดจบ เฉิงเทียนฟู่ก็คร้านจะฟังเขาปั้นน้ำเป็นตัว ชักกระบี่ออกมาแทงใส่น่องของเขาจนกลายเป็นรูสองรู เถียนเต๋อซิวเป็นคุณชายจอมเสเพล ตั้งแต่เล็กจนโตเคยประสบกับความเจ็บปวดรวดร้าวเช่นนี้ที่ใดกัน เขาเจ็บจนตาเหลือกทั้งสองข้าง ร้องโอดโอยโหยหวนน้ำหูน้ำตาไหล

ในยามนี้เอง เถียนเพ่ยหรงก็ไล่ตามมาอย่างรีบร้อนโดยมีสาวใช้คอยประคอง

ครั้นเห็นภาพโลหิตเจิ่งนองเช่นนี้เถียนเพ่ยหรงก็ตื่นตระหนกจนหน้าถอดสีทันใด เอ่ยเสียงดังก้องว่า “เฉิงเทียนฟู่! จะ…เจ้าเป็นขุนนางในราชสำนักที่มีตำแหน่งหน้าที่อยู่กับตัว ที่นี่หาใช่สนามรบที่ชายแดน หากเจ้ากล้าสังหารคน ชีวิตจะต้องชดใช้ด้วยชีวิต!”

แม้ปากของนางจะตะโกนอยู่ แต่ในใจกลับทั้งหวาดกลัวทั้งยินดี ที่หวาดกลัวคือกลัวเฉิงเทียนฟู่จะสังหารคนจนเสียสติ ทำร้ายนางไปด้วยพร้อมกัน ที่ยินดีคือหากเขาก่อคดีฆ่าคนตายขึ้นเพราะเหตุนี้ เช่นนี้ทรัพย์สมบัติของสกุลเฉิงก็จะสามารถริบกลับคืนมาได้อย่างสมเหตุสมผล! เพราะอย่างไรแล้วชีวิตหนึ่งของสกุลเถียน จะปล่อยให้เขาสังหารไปเช่นนี้ไม่ได้…

ระหว่างที่ในใจนางกำลังคิดคำนวณอย่างรวดเร็วอยู่นั้นกลับพบว่าเฉิงเทียนฟู่เบือนใบหน้ามามองนางเล็กน้อย ในดวงตาเต็มไปด้วยเส้นเลือดฝอย แววตาน่าครั่นคร้ามเช่นนี้พาให้เถียนเพ่ยหรงตกใจเสียขวัญจนสะดุ้งเฮือก เกรงกลัวว่าเฉิงเทียนฟู่จะสังหารผู้คนอย่างเสียสติ จึงไม่กล้าขัดขวางอีกเช่นกัน รีบร้อนหนีไปอยู่ในห้องปีกข้างที่อยู่อีกด้านหนึ่ง ยันประตูเอาไว้พร้อมเอ่ยกับหมัวมัวที่อยู่ข้างกายด้วยเสียงต่ำเบาว่า “รีบสั่งให้คนไปแจ้งทางการเร็วเข้า แล้วก็ไปตามนายท่านกลับมา ที่นี่จะมีคนตายแล้ว”

แต่เฉิงเทียนฟู่กลับเอ่ยด้วยเสียงที่ดังขึ้นว่า “ไม่ต้องเสียเวลาหรอก ข้าได้พาใต้เท้าผู้ว่าการมาเป็นพยานที่นี่ด้วย นอกจากนั้นผู้ใต้บังคับบัญชาของข้ายังล้อมจวนสกุลเฉิงเอาไว้อย่างแน่นหนาแล้ว หากไม่มีคำสั่งของข้า วันนี้ใครก็อย่าคิดจะเข้าออกจวน!”

ในยามนี้เอง พลทหารที่อยู่ในชุดเกราะหลายนายก็เดินขนาบบุรุษวัยกลางคนซึ่งสวมใส่ชุดคลุมลำลองตัวกว้าง สวมรองเท้าไม้ผู้หนึ่งเดินเข้ามา

คนที่เป็นผู้นำเอ่ยกับเฉิงเทียนฟู่ว่า “เรียนท่านแม่ทัพ ประตูใหญ่แต่ละแห่งแบ่งกำลังทหารเฝ้าจับตาเอาไว้แล้วขอรับ นอกกำแพงเรือนก็มีคนยืนตรวจตราเฝ้ายามเช่นกัน แม้แต่แมลงวันสักตัวก็บินออกไปไม่ได้แน่นอน พวกเรายังได้ ‘เชิญ’ ใต้เท้าผู้ว่าการมาจากจวนตามที่ท่านกำชับสั่งแล้วขอรับ”

ใต้เท้าผู้ว่าการผู้นั้นจับต้นชนปลายไม่ถูกเช่นกัน เมื่อวานเขาไปร่วมงานเลี้ยงสุรา เมาค้างยังไม่สร่างดี จู่ๆ ก็ถูกพลทหารบุกเข้ามาในจวนและ ‘เชิญ’ มาที่นี่เสียแล้ว

เมื่อเขาเห็นแม่ทัพเพี่ยวฉีถือกระบี่ทำร้ายคน โลหิตสาดกระเซ็นไปทั่วทั้งพื้น เหงื่อเยียบเย็นก็ผุดขึ้นมาตามสันหลังทันที สร่างจากอาการเมาค้างโดยสมบูรณ์

เถียนเพ่ยหรงชะโงกศีรษะออกมาจากห้องปีกข้าง เอ่ยถามเสียงสั่นเครือว่า “เจ้าจะทำอันใดกันแน่ นี่ก็แค่เรื่องส่วนตัวระหว่างหนุ่มสาว เหตุใดเจ้าต้องทำให้เป็นเรื่องใหญ่โตเพียงนี้ด้วย เจ้าไม่เป็นห่วงชื่อเสียงของน้องสาวเจ้าอย่างนั้นหรือ”

เฉิงเทียนฟู่เอ่ยด้วยรอยยิ้มเยียบเย็น “พวกท่านก็เอาคำว่า ‘ชื่อเสียง’ สองพยางค์นี้มาเล่นงานน้องสาวข้ามิใช่หรือ วันนี้ข้าไม่สนใจแล้วจริงๆ!”

พูดจบเขาก็ก้มตัวลงหิ้วตัวเถียนเต๋อซิวที่กำลังร้องไห้โหยหวนขึ้นมา สั่งให้คนทำแผลให้เขาอย่างง่ายๆ แล้วมัดตัวเอาไว้ ต่อมาก็กวักมือเรียกพ่อบ้านของสกุลเฉิงเข้ามาแล้วเปิดปากเอ่ยถาม “เมื่อวานเถียนฮูหยินกับเจ้าเด็กนี่ไปจวนหย่งติ้งกั๋วกงด้วยกัน มีบ่าวรับใช้คนใดตามไปบ้าง ไปพาตัวมาให้หมด!”

พ่อบ้านผู้นั้นกำลังจะหันไปมองสายตาของเถียนเพ่ยหรงตามสัญชาตญาณ

ทว่าในยามนี้เอง ทหารหาญซึ่งอยู่ในชุดเกราะสองนายได้เดินเข้ามาขนาบข้างกายพ่อบ้านเอาไว้ซ้ายขวาข้างละคน เฉิงเทียนฟู่โบกมือเอ่ยว่า “ไม่ต้องไปหาด้วยตนเองทีละคน เจ้าไปที่ห้องด้านนู้นแล้วหยิบกระดาษกับพู่กันมาเขียนรายชื่อทั้งหมดให้ข้า”

หลังจากพ่อบ้านผู้นั้นเดินเข้าห้องไปแล้วก็ถูกดาบพาดไว้ตรงลำคอ จึงจำต้องเขียนรายชื่อลงไปด้วยความจนปัญญา

เฉิงเทียนฟู่สุ่มเรียกตัวตามรายชื่อมาสองคน ต่อมาก็แยกขังเดี่ยวไว้ในห้องห้องหนึ่ง ให้พวกเขาเขียนรายชื่อคนที่ติดตามเดินทางไปด้วยอีกครั้ง

เนื่องจากสองคนนี้ไม่ได้ตระเตรียมคำให้การกันเอาไว้ก่อน รายชื่อที่เขียนจึงไม่เหมือนกัน เมื่อถึงตอนที่นำมาตรวจเทียบกัน พบว่ารายชื่อของพ่อบ้านเขียนขาดไปจำนวนหนึ่ง พ่อบ้านผู้นั้นจึงถูกทุบตีอย่างรุนแรงอยู่ในห้อง

คราวนี้พ่อบ้านยอมศิโรราบแล้ว เขาเป็นคนเก่าแก่ของสกุลเฉิง รู้ดีว่าคุณชายสี่ผู้นี้นิสัยใจคอเป็นอย่างไร หากวันนี้เขาไม่เขียนรายชื่อให้เรียบร้อยแต่โดยดี ก็คงจะถูกทุบตีตายอยู่ในห้องนี้

หลังจากพ่อบ้านเขียนรายชื่อคนทั้งหมดครบเรียบร้อยตามความสัตย์จริง เฉิงเทียนฟู่อ่านดูครู่หนึ่งก็สั่งให้คนตรวจสอบความถูกต้องของรายชื่อ แล้วจับคนเหล่านี้มัดเอาไว้พร้อมกันทั้งหมด ไต่สวนทีละคนๆ สอบถามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อวานนี้

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 23 มิ.ย. 67