ทดลองอ่าน ซ่อนแผนร้ายชิงบัลลังก์รัก บทที่ 71-72

เซี่ยวชิงยิ้มน้อยๆ ตอนที่หลงนึกว่าชนะแน่นอนแล้ว ในผ้าด้านหลังเขามีเสียงสตรีแผ่วเบาดังออกมากะทันหัน “แม่ทัพเซี่ยว ข้าอยู่ด้านหลังมองเห็นไม่ชัด เจ้ามองออกหรือไม่ว่าหลังจากศัตรูเปลี่ยนรูปทัพแล้ว โล่พวกนั้นคือสิ่งใดกัน”

ที่แท้ผู้ที่นั่งอยู่หลังม่านก็คืออวี้ฉือเฟยเยี่ยนนั่นเอง เป็นเพราะก่อนหน้านี้โน้มน้าวเซี่ยวชิงให้ยอมประนีประนอมกับนางสำเร็จ โดยให้เซี่ยวชิงออกหน้าบัญชาการ ส่วนนางอยู่ด้านหลังแสดงเป็นเซียวอ๋อง ถ้าหากเปลี่ยนเป็นผู้อื่นจะต้องไม่ตกลงให้สตรีผู้หนึ่งขึ้นมาแน่นอน แต่เซี่ยวชิงตระหนักดีว่าสตรีที่ดูบอบบางคนนี้เป็นคนประเภทใด ถึงแม้เขาจะรู้สึกระแวงหัวหน้าโจรหญิงอยู่เต็มอก แต่ผู้ที่สมัยก่อนทำให้เซียวอ๋องพ่ายแพ้ได้จะเป็นคนธรรมดาไปได้อย่างไร

ตอนนี้ทั่วทั้งค่ายทหารไม่เหลือผู้ที่มีความสามารถในการบัญชาการทัพแล้ว จึงได้แต่เลือกทำทุกวิถีทางเท่านั้น ผลลัพธ์เลวร้ายที่สุดก็แค่พ่ายแพ้ ไม่มีทางเลวร้ายมากกว่านั้นอีก ดังนั้นจึงตอบตกลงให้ชายารองสวมชุดของเซียวอ๋องที่เก็บอยู่ในค่ายทหาร มีทหารคนสนิทนายหนึ่งช่วยอำพรางพาขึ้นแท่นบัญชาการมา ‘รับชมหลังม่าน’ ก็จะไม่มีทางทำให้ผู้อื่นสงสัยขึ้นมา

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนไม่ทัก เซี่ยวชิงก็ไม่ทันสังเกตจริงๆ แต่หลังจากได้ยินคำพูดของนางแล้ว เขามองไปไกลๆ เห็นว่าทหารแนวหลังของกองทัพเติ้งชู ‘โล่’ รูปร่างประหลาด กำลังเคลื่อนที่มาแนวหน้าอย่างรวดเร็วอยู่จริงๆ ตอนที่รูปทัพของกองทัพเติ้งแหวกออกเป็นสองส่วนดั่งคลื่นน้ำ บรรดาโล่กลมประหลาดสิบกว่าอันนั้นก็มาตั้งอยู่ด้านหน้ากองทัพ พร้อมกับเสียงแตรเขาควายที่ดังขึ้น

ทหารสามนายจับเป็นหนึ่งกลุ่ม หลบเข้าไปอยู่ด้านในโล่กลมอย่างรวดเร็ว โล่กลมสองอันเองก็ไม่รู้ว่าทำอย่างไร เพียงแกร๊กเดียวก็กลายมาเป็นลูกเหล็กแล้ว ตามด้วยเสียงแกร๊กอีกครั้ง ที่ส่วนหน้าของลูกเหล็กก็ดีดมีดปลายแหลมออกมา ทหารด้านในลูกเหล็กเหยียบดันเพื่อบังคับลูกเหล็กให้เคลื่อนไปข้างหน้าพุ่งเข้าใส่กองทัพเซียว ถึงแม้อาวุธของกองทัพเซียวจะเป็นของดี แต่โล่ธรรมดาจะขวางกั้นอาวุธแหลมคมบดขยี้ที่แปลกประหลาดเช่นนี้ได้อย่างไร เดิมทีการซ้อมรบประกอบด้วยสนามทรายกับทหาร เน้นแสดงเป็นหลัก ไม่เน้นทำร้ายร่างกาย แต่ว่าลูกเหล็กกับมีดโลหะแปลกประหลาดในตอนนี้ แม้จะไม่ได้ลับคม แต่ทันทีที่ลงสนามก็ทำร้ายทหารกองทัพเซียวบาดเจ็บนับไม่ถ้วน ถึงแม้จะมีคำสั่งชัดเจนว่าห้ามทำร้ายคนในการซ้อมรบ แต่หลังถูกลูกเหล็กบดขยี้จนหงุดหงิดแล้วก็ไม่นึกสนใจอะไรทั้งนั้น คว้าดาบทวนขึ้นมาแทงลูกเหล็กสุดกำลัง แต่ว่าลูกเหล็กประหนึ่งกำแพงเหล็กผนังทองแดง ทำอะไรไม่ได้ เมื่อลูกเหล็กกลิ้งบดขยี้ผ่านร่างของทหารกองทัพเซียว บางส่วนถึงกับกระอักเลือดออกมาทันที

เหตุการณ์นองเลือดเช่นนี้ทำให้บรรดาฮูหยินที่รับชมอยู่บนที่นั่งต่างกรีดร้องออกมา กระทั่งว่ามีฮูหยินบางส่วนตกใจหมดสติไปในอ้อมแขนของสาวใช้ เว่ยเซวียนซื่อเองก็ยกผ้าขึ้นปิดปากอย่างเหมาะสม แสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมาเหมือนฮูหยินทั่วไป แต่ไม่มีใครที่มองเห็นว่านางยิ้มมุมปากอยู่น้อยๆ ทันทีที่ลูกเหล็กประเภทนี้ปรากฏ เรียกได้ว่าเป็นอาวุธบุกทะลวงของจริง ต่อให้เซียวอ๋องเป็นผู้บัญชาการก็เกรงว่าจะทำอะไรไม่ได้ นางอยากเห็นนักว่าคนไร้ชื่อเสียงที่นั่งอยู่บนแท่นบัญชาการคนนั้นจะมีวิธีการใดมาแก้ค่ายกลโล่ลูกเหล็กนี้ได้

อวี้ฉือเฟยเยี่ยนมองผ่านช่องว่างของม่านย่อมมองเห็นภาพเหตุการณ์อันตรายนี้ในสายตาด้วยเช่นกัน ถึงแม้จะตกตะลึงที่ได้เห็นเติ้งไหวโหรวครอบครองอาวุธประเภทนี้ แต่นางตระหนักดีว่าไม่มีค่ายกลกับอาวุธใดที่ไร้จุดอ่อน จะต้องมีวิธีแก้ทางอย่างแน่นอน เพียงแต่เวลาในการซ้อมรบกระชั้นชิด ควรจะรับมืออย่างไรในยามฉุกละหุก

นางลุกขึ้นกวาดตามองรอบๆ เห็นว่าบริเวณริมสนามฝึกวางหินก้อนใหญ่กองไว้จำนวนมาก หินเหล่านี้เหลือทิ้งไว้ตอนที่สร้างสนามฝึก เดิมทีจะต้องย้ายออกไปให้หมด แต่เพราะกองทัพเซียวคุ้นชินกับการอุ้มก้อนหินฝึกซ้อม จึงเก็บเอาไว้บางส่วน

นางใคร่ครวญแล้วเอ่ยกับเซี่ยวชิง “แม่ทัพเซี่ยว รีบสั่งให้ทหารย้ายหินก้อนใหญ่พวกนั้นมาด้านหน้า ใช้ก้อนหินขวางกั้นลูกเหล็ก!”

เซี่ยวชิงได้ยินแล้วรู้สึกตัวขึ้นมาเช่นกัน รีบออกคำสั่งให้ทหารไปขนย้ายก้อนหิน ในที่สุดก็ย้ายหินมาได้สำเร็จก่อนหน้าที่ลูกเหล็กจะทำกองทัพแตก ลูกเหล็กที่กลิ้งมาอย่างรวดเร็วกระแทกชนหินก้อนใหญ่เสียงดังแล้วกระเด้งย้อนกลับไป บรรดาทหารของกองทัพเซียวย้ายหินก้อนใหญ่จำนวนมากมาวางไว้ด้านหน้ากองทัพท่ามกลางการโจมตีของลูกเหล็ก ในที่สุดก็ขัดขวางลูกเหล็กได้โดยสมบูรณ์ ทำให้มันไม่อาจแสดงพลานุภาพต่ออีก

เซี่ยวชิงเห็นว่าหินก้อนใหญ่ใช้ได้ผลก็ผ่อนลมหายใจยาวๆ ออกมาในที่สุด

เพียงคิดว่าในเมื่อเติ้งไหวโหรวมีอาวุธประเภทนี้ วันหน้าหากต้องปะทะด้วยบ่อยๆ ออกจะน่าปวดศีรษะอยู่บ้าง ทว่าอวี้ฉือเฟยเยี่ยนกลับหัวเราะเสียงเย็น “เติ้งไหวโหรวช่างทำทุกวิถีทางจริงๆ! กลับนึกวิธีการต่ำช้าประเภทนี้ออกมา ถึงแม้ลูกเหล็กจะดูร้ายกาจ แต่เวลากองทัพสองฝ่ายปะทะกันจริงๆ จะใช้ประโยชน์ได้ไม่มาก ถ้ามีภูมิประเทศเป็นข้อจำกัด ลูกเหล็กก็จะสำแดงพลังไม่ได้ พลานุภาพลดทอนลงมาก ถ้าหากสู้บนพื้นที่โล่งกว้าง โล่ประเภทนี้ยิ่งเป็นอาวุธไร้ที่ให้ใช้งาน ก็มีแค่บนสนามฝึกราบเรียบเช่นนี้ถึงจะแสดงพลังออกมาได้ ครั้งนี้เติ้งไหวโหรวเล่นงานแบบไม่ทันให้ตั้งตัว ใช้ออกมาในการซ้อมรบกะทันหัน มองดูคล้ายร้ายกาจผิดปกติดึงดูดสายตาผู้คน แต่ความจริงกลับชั่วช้าไร้ยางอายอย่างยิ่ง!”

ในเมื่อโล่เหล็กของเขาเทียบเท่ากับหอยกาบ เช่นนั้นก็หานกปากซ่อมปากยาวหลายๆ ตัวมาเจาะเปลือกของหอยพวกนี้ ลากเนื้อสดๆ ข้างในออกมาตากแดด!

นางพูดจบแล้วออกคำสั่งเซี่ยวชิงต่อ ให้ใช้ตะขอหอกงัดเปิดลูกเหล็กที่ถูกประกบกันพวกนี้ออก ได้ยินเพียงเสียงแกร๊กดังลั่น บรรดาลูกเหล็กล้วนถูกบังคับงัดเปิดออก

กำลังพลกองทัพเซียวที่โดนลูกเหล็กบดขยี้เสียเปรียบก่อนหน้านี้ไม่เกรงใจเลยสักนิด ลากตัวทหารในลูกเหล็กออกมากระทืบอย่างเหี้ยมโหด

ไม่จำเป็นต้องใช้อาวุธ แค่ใช้หมัดหนักๆ ก็ต่อยจนเห็นเลือดได้!

เติ้งไหวโหรวคาดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะรับมือได้ไวเพียงนี้ เขาลุกพรวดด้วยความตกใจ เว่ยเซวียนซื่อยิ่งสายตาแหลม สังเกตเห็นทันทีว่าเซี่ยวชิงผู้นั้นคล้ายจะคอยกระซิบกระซาบกับใครบางคนหลังม่านอยู่ตลอดเวลา