ทดลองอ่าน ณัฐรัมภา บทที่ 4

“คือว่าฉันมีคอลเล็กชั่นผู้ชายห่วยๆ อยู่คอลเล็กชั่นนึงค่ะ ผู้ชายคนเมื่อกี้ก็เป็นหนึ่งในนั้นแหละ ฉันต้องขอโทษคุณด้วยที่ต้องให้คุณมาเจอเรื่องไร้สาระแบบนี้”

“ทุกคนมีคอลเล็กชั่นคนห่วยๆ ที่พบเจอในชีวิตทั้งนั้นแหละ อีกอย่างคุณก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเสียหน่อย จะขอโทษทำไม”

“คุณต้องเลือกสักทางนะคะว่าจะรับคำขอโทษหรือคำขอบคุณจากฉัน” ณัฐรัมภาทำหน้าจริงจัง

“เอาเป็นเลี้ยงข้าวผมสักมื้อแทนได้ไหม กะเพราไก่ไข่ดาวหรือไข่เจียวหมูสับสักจานก็ได้” ชายหนุ่มตอบกลับยิ้มๆ

หญิงสาวกะพริบตา ไม่นึกว่าเขาจะมาไม้นี้ ทว่าเธอก็ตีหน้าซื่อทำเหมือนไม่เข้าใจและยกแก้วชานมไข่มุกในมือขึ้นมา

“เอาชานมไข่มุกแทนไหมคะ หรือกาแฟสักแก้วดี ร้านอยู่ตรงหน้านี่เอง”

“ผมว่าข้าวดีที่สุดนะ ผมชอบอะไรที่หนักท้อง” ณัฐนนท์ทำหน้าตายตอบกลับ ก่อนที่เขาจะยกมุมปากเป็นรอยยิ้ม “ผมจะถือว่าคุณไม่ได้ติดค้างอะไรผมนะ แต่ถ้าวันไหนคุณรู้สึกว่าอยากขอบคุณหรือขอโทษผมเรื่องวันนี้ และคุณคิดว่านั่งกินข้าวโต๊ะเดียวกับผมได้ คุณก็ค่อยเลี้ยงข้าวผมสักจานแล้วกัน”

หญิงสาวมองใบหน้าหล่อเหลา เขามีลูกล่อลูกชนแพรวพราวไม่ใช่น้อย ไม่ผิดจากที่เธอประเมินไว้ตอนแรก ที่เพิ่มเติมขึ้นมาคือเขาดูเป็นสุภาพบุรุษมาก อุตส่าห์ปกป้องเธอทั้งที่โดนลากเข้าไปในบทสนทนาแบบงงๆ แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ได้พยายามรุกไล่หนักข้อจนเกินไป พอถึงจุดหนึ่งเขาก็หยุดและถอยกลับไปจนไม่ทำให้เธอรู้สึกอึดอัดรำคาญ

ผู้ชายฉลาด…ณัฐรัมภารู้ตัวว่าแพ้ผู้ชายแบบนี้ ทว่าเรื่องราวที่ผ่านมาก็พิสูจน์แล้วว่าการใช้ความฉลาดเป็นเกณฑ์ในการเลือกแฟนให้ผลในทางที่ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่ ณัฐนนท์ก็มีแนวโน้มจะเป็นอย่างนั้น แต่พอคิดว่าจะให้เลือกแฟนที่ฉลาดน้อยลงมาหน่อยก็ชวนขนลุกแล้ว ชีวิตนี้เธอจะมีบุญได้เจอคนฉลาดที่ซื่อสัตย์หรือเปล่าก็ไม่รู้

ยากจัง…

“ตกลงจะจ้างรัมภาจริงๆ ใช่ไหมคะ ถ้าไม่ชอบสไตล์ของรัมภาก็ไม่ต้องเกรงใจนะ เดี๋ยวแนะนำดีไซเนอร์คนอื่นให้ได้” ณัฐรัมภาถามขณะรับแท็บเลตคืนมาจากจตุภูมิ

ตอนนี้เธอกำลังนั่งคุยกับจตุภูมิอยู่ในห้องรับแขกที่บ้านของพ่อ ตอนที่มาถึงอีกฝ่ายนั่งเล่นเกมกับปรพลอยู่ก่อนแล้ว พี่ชายนั่งอยู่ด้วยครู่หนึ่งก่อนจะลุกไปช่วยรสนาเตรียมอาหารเย็น ปล่อยให้เธอนั่งคุยกับเพื่อนของเขาต่อตามลำพัง ซึ่งหลักๆ แล้วเธอก็อธิบายรายละเอียดการจ้างมัณฑนากร ขั้นตอนการทำงาน รวมไปถึงเอาพอร์ตโฟลิโอให้เขาดู