ทดลองอ่าน ณัฐรัมภา บทที่ 4

จตุภูมิยังคงเป็นลูกครึ่งไทย-ฮ่องกงซึ่งดูดีเหมือนที่เธอจำได้ อันที่จริงเขาดูเข้มขึ้นนิดหน่อยด้วย และนั่นทำให้ยิ่งชวนมองขึ้นไปอีก ณัฐรัมภาค้นพบว่าการคุยงานกับเขาง่ายกว่าที่คิดมาก อาจเป็นเพราะเขาตั้งธงไว้อยู่แล้วว่าจะจ้างเธอแต่งห้องให้ ที่สำคัญเขาก็ไม่ได้เป็นพวกเนิร์ดที่คุยด้วยยาก จะว่าไปเธอก็รู้สึกว่ามันคล้ายกรณีของณัฐนนท์หน่อยๆ

บางทีเวลาคนเราอันลัคกี้อินเลิฟก็จะลัคกี้อินเกม แบบนี้ก็ดี อย่างน้อยก็ได้เงิน

“พี่ให้รัมภาทำนี่แหละ รัมภาแต่งห้องแต่งบ้านสวยออก” จตุภูมิยืนยันความต้องการ

“งั้นเดี๋ยวกินข้าวก่อนแล้วเราค่อยคุยรายละเอียดกันต่อ พวกเรื่องงบประมาณกับสไตล์การแต่งห้องที่พี่อยากได้ และก็รัมภาต้องขอแปลนห้องพี่แจ็คด้วยค่ะ”

“โอเค” ชายหนุ่มพยักหน้ารับพร้อมกับหันตามสายตาของณัฐรัมภาไปทางโต๊ะอาหาร ปรพลกับแม่ของเขากำลังช่วยกันลำเลียงมื้อเย็นออกมาตั้งโต๊ะ

“คุยกันเสร็จแล้วเหรอ” คนโดนมองหันมาถาม

“เสร็จไปครึ่งนึง เดี๋ยวกินเสร็จแล้วค่อยคุยต่อ” จตุภูมิเป็นคนตอบ

“งั้นรัมภาขึ้นไปตามคุณลุงหน่อยสิ”

“โอเค” ณัฐรัมภารับคำแล้วลุกเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง

ถึงแม้ว่าตั้งแต่ย้ายออกไปจะไม่ค่อยได้ขึ้นมาชั้นบนของบ้าน ทว่าด้วยความที่อาศัยอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เด็ก ดังนั้นไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนเธอก็ยังแทบจะหลับตาเดินได้ มือเรียวเคาะประตูห้องนอนของพ่อแล้วส่งเสียงเรียก

“คุณพ่อ ข้าวเย็นเสร็จแล้ว”

มีเสียงกุกกักจากด้านในห้องนอน อึดใจต่อมาศุภกิจก็เปิดประตูออกจากห้อง

“พ่ออ่านหนังสือเพลินเลย นี่รัมภาคุยกับแจ็คเสร็จแล้วเหรอ”

“ยัง เดี๋ยวกินข้าวเสร็จแล้วค่อยคุยต่อ”

“จริงๆ ถ้าคุยเสร็จดึกรัมภาค้างที่นี่ก็ได้นะ ห้องลูกก็ทำความสะอาดไว้ตลอด” ผู้เป็นพ่อผินหน้าไปมองประตูห้องของลูกสาวก่อนจะเลี้ยวลงบันได

“รัมภาชินกับการอยู่คอนโดฯ แล้ว” หญิงสาวบอกเสียงเรียบเรื่อย

ณัฐรัมภาไม่เคยพูดชัดๆ ว่าจะไม่กลับมาอยู่บ้านอีก ซึ่งเธอคิดว่าพ่อก็น่าจะทราบ แต่ท่านก็ดูจะยังหวังว่าสักวันเธอจะกลับมาค้างที่นี่บ้าง หญิงสาวไม่อยากปล่อยให้ท่านหวังลมๆ แล้งๆ ทว่าก็ไม่อยากพูดทำร้ายจิตใจท่านตรงๆ เหมือนกัน

(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 14 ส.ค. 62)