ทดลองอ่าน ตัวร้ายต้องสวมบทบาทอยู่ทุกวัน เล่ม 1 บทที่ 1-2

เพียงไม่นานรถม้าก็หยุดลง ครั้นซ่งชิงลงจากรถม้าตามหลี่ซื่อก็ต้องตกใจ

เมื่อก่อนตอนถ่ายหนังถ่ายละครใช่ว่าจะไม่มีป่าท้อให้เห็น เพียงแต่นั่นเป็นแค่ฉากที่ใช้ดอกไม้ปลอมมาปัก หรือไม่ก็เป็นกิ่งไม้ท่อนไม้แห้งๆ ไม่กี่กิ่งแล้วค่อยไปตัดต่อเพิ่มภาพเอาทีหลัง

วันนี้ได้มาเห็นเองกับตา ท้องฟ้าครึ่งแถบล้วนเป็นสีชมพู พอลมพัดมาดอกไม้ก็ร่วงกลาดเกลื่อน ไม่ว่าจะหยุดสายตาตรงจุดใดก็ได้ภาพคู่ยวนยาง ป่าล้วงหินรูปหัวใจเจ็ดก้อนออกมาสาบานครองคู่กันชั่วชีวิตทั้งสิ้น ช่างดูเป็นทัศนียภาพที่งดงามและหวานชื่นรื่นรมย์ไปหมดทุกหนแห่ง

“เอ่อ…” ขณะที่ซ่งชิงกำลังถูกทัศนียภาพอันงดงามทำให้งงงวย กลับพบว่าหลี่ซื่อที่อยู่ข้างกายได้โจนทะยานไปอยู่ใต้ต้นท้อต้นหนึ่งราวกับม้าป่าหลุดบังเหียน ก่อนจะโถมเข้าเกาะลำต้น

ท่าทางเช่นนั้น…

ซ่งชิงลนลานเล็กน้อย ถ้าเธอจำไม่ผิด หลี่ซื่อผู้เป็นมารดาของร่างนี้ของเธอก็เป็นบุตรสาวตระกูลใหญ่เช่นกัน

แล้วนี่อะไร คิดจะชกเจิ้นกวนซี ถอนโคนต้นหลิว อย่างนั้นหรือ

ภาพนี้ออกจะไม่ชอบมาพากลอยู่บ้าง!

ยังดีที่หลี่ซื่อดูคล้ายจะคิดอะไรได้ นางทำหน้าบึ้งแล้วฉุดซ่งชิงเข้าไปหา สองแม่ลูกหลบอยู่หลังต้นท้อด้วยกัน

ซ่งชิงไม่เข้าใจสาเหตุจึงลดเสียงเอ่ยเตือนว่า “ต้นท้อมีขนาดไม่ใหญ่ มิใช่หินก้อนยักษ์”

ไก่ฟ้าไม่ห่วงหาง อย่างน้อยก็ยังห่วงหัว ต้นท้อนี้จะช่วยบังอะไรได้บ้าง คนหันมาหน่อยเดียวก็เห็นหมดแล้ว เห็นชัดถึงขนาดที่ว่าบนหน้ามีรอยย่นกี่รอย

หลี่ซื่อยกมือขึ้นชี้ด้วยท่าทางเดือดดาล ซ่งชิงมองตามไปก็รู้สึกเพียงว่าในหัวปวดเหมือนจะระเบิด

ให้ตายเถอะสวรรค์ สองเรื่องสะเทือนใจในหนึ่งวันยังไม่พอ ยังส่งเรื่องที่สามมาอีก!

หากบนป้ายหลุมศพของซ่งชิงสลักคำว่า ‘ซวยเกินบรรยาย’ เช่นนั้นบนป้ายหลุมศพของเฉินวั่งซูก็จะต้องสลักคำว่า ‘ซวยเกินพรรณนา’

ผ่านไปครู่ใหญ่ซ่งชิงก็ถอนหายใจยาวอย่างสุดจะกลั้น

เธอนึกว่าการที่ตนเองมาเกิดใหม่ในร่างผู้อื่นเป็นเรื่องมหัศจรรย์พันลึกแล้ว แต่คิดไม่ถึงเลยสักนิดว่าจะถึงกับทะลุเข้ามาในนิยายที่มีชื่อว่า ‘ตำนานหลิ่วอิง’

ตำนานนี้เล่าถึงบุตรสาวขุนนางตำแหน่งเล็กๆ นามว่าหลิ่วอิงที่ได้เป็นอนุขององค์ชายเจ็ดผู้เป็นสหายวัยเยาว์ จากนั้นค่อยๆ ก้าวขึ้นมาอยู่เหนือผู้คน ตอนจบของเรื่องหลิ่วอิงใช้ปัญญาและความงามช่วยองค์ชายเจ็ดสังหารกบฏเหยียนเจวี๋ย

หลังองค์ชายเจ็ดได้ขึ้นเป็นฮ่องเต้ก็ให้ความโปรดปรานหลิ่วอิงเพียงผู้เดียว ฮองเฮาเฉินวั่งซูที่เกิดริษยาคอยใส่ร้ายหลิ่วอิงทุกวิถีทางก็คือตัวร้ายแสนอำมหิตตัวที่สองในนิยาย ท้ายที่สุดก็เป็นเหมือนนิยายที่ซ้ำซากจำเจทุกเรื่อง เฉินฮองเฮาไม่ได้ตายดี หลิ่วอิงเป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ชั่วชีวิต สุดท้ายก็ได้อยู่จนเป็นถึงไทเฮา

‘ติ๊ง!’