ชิงเสวียนหอบฮัก ก่อนจะแค่นเสียงฮึอย่างเย็นชา “การตอบแทนที่ข้าต้องการคือให้เจ้าในฐานะจ่งเสินบอกวิธีการเพิ่มทายาทนั้นแก่ข้า ดีที่สุดคือเผยแพร่ออกไปต่อหน้าธารกำนัล ให้สามพิภพได้รับประโยชน์กันถ้วนทั่ว มิใช่เก็บงำไว้เพื่อให้เจ้าได้รับการรุมเอาใจจากทุกชีวิต!”
เฟิงจงรู้สึกอ่อนล้าอยู่บ้าง นางต้องใช้คทาหม่อนมังกรพยุงกายไว้ขณะเอ่ยอย่างขบขัน “ที่ข้าพูดไปเหตุใดเจ้าไม่รู้จักเชื่อกันบ้างเล่า เดิมทีนี่ก็คือพลังเฉพาะตัวของผู้เป็นจ่งเสิน เจ้าจะให้ข้าเผยแพร่ต่อหน้าธารกำนัลด้วยวิธีใด หากทำได้จริงๆ ทุกคนก็ไม่เป็นจ่งเสินกันหมดแล้วหรือ”
ชิงเสวียนอึ้งงันไป นางไร้ถ้อยคำจะตอบโต้ เรื่องของชิงหลีกับการต่อสู้ภายในของสามพิภพล้วนทำให้นางโกรธจนเลือดขึ้นหน้า ถึงกับไม่เคยใคร่ครวญเหตุผลข้อนี้อย่างละเอียดมาก่อน
เฟิงจงเดินตรงไปแล้วยกมือวางบนหัวไหล่นาง
ชิงเสวียนพลันรู้สึกได้ว่าบาดแผลทุเลาขึ้นบ้างแล้ว แม้แต่เลือดยังหยุดไหล นางชะงักไปชั่วอึดใจก่อนจะยื่นมือผลักเฟิงจงแล้วเอ่ยเร่ง “รีบหนีไป!”
เฟิงจงถูกผลักจนเซถอยไปหนึ่งก้าว “ทั้งที่เจ้าบาดเจ็บหนักเช่นนี้ก็ยังอุตส่าห์มีเรี่ยวแรงอาละวาดอีก”
“ข้าพูดจริงนะ!” ชิงเสวียนกุมกระบี่แน่นพลางเหลียวมองรอบด้าน “เจ้ารีบหนีไป มีเซียนต้องโทษที่ใกล้จะกลายเป็นมารแล้วกำลังตามหาตัวเจ้าอยู่!”
เสียงพูดยังไม่ทันขาดคำ เสียงซ่าก็ดังขึ้นที่ต้นไม้เบื้องหลัง ประกายสีแดงพลันฉายวาบ ซีกวงรีบโบกมือสร้างอาคมป้องกันขึ้นมา เขายืนขวางอยู่เบื้องหน้าแม่นางทั้งสองแล้วเพ่งมองไปยังทิศทางนั้น
ท่ามกลางประกายสีแดงมีเงาร่างหนึ่งเดินเนิบช้าออกมา ภายใต้แสงจันทร์ฉายส่อง เรือนผมยาวของบุรุษผู้นั้นสยายยุ่งเหยิง อาภรณ์สีแดงดูเฉิดฉายจับตา บนแผ่นหลังสะพายม้วนภาพ ในมือลากกระบี่ยาว
ร่างกายของซีกวงพลันผ่อนคลายลง “จวินเยี่ย? เหตุใดเจ้าออกมาจากแดนฮุ่นตุ้นได้เล่า”
“ซีกวง อายุขัยของข้ามาถึงกำหนดแล้ว ข้าใกล้จะประคองตนไม่ไหวอีกต่อไป” สายตาของฟางจวินเยี่ยจรดอยู่บนร่างของเฟิงจง “ที่ข้ามาก็เพื่อจะตามหานาง”
แต่ไรมาวิหคครามก็สามารถบินทำความเร็วได้สูงยิ่ง ทั้งยังสันทัดในด้านการสำรวจค้นหา ดังนั้นเมื่อฟางจวินเยี่ยพบชิงเสวียนเข้าโดยบังเอิญ เขาจึงคิดอาศัยกำลังของนางเพื่อตามหาเฟิงจง
ก่อนหน้านี้แม้ชิงเสวียนเคยลงมือกับเฟิงจงมาก่อน แต่ก็เพียงอยากให้นางได้รับความลำบากบ้างเท่านั้น ไม่เคยคิดหมายเอาชีวิตนางเลย ในมุมมองของชิงเสวียน แม้พลังของเฟิงจงถือเป็นภัยต่อสามพิภพในยามนี้จริง แต่นางก็มีความสำคัญยิ่งยวดด้วย เซียนต้องโทษที่ทั่วร่างฉาบด้วยไอสังหารผู้หนึ่งต้องการตามหาเฟิงจงเช่นนี้ หากนางตายขึ้นมา ไม่ต้องสนใจว่าเทพเซียนบุรุษเหล่านั้นจะเป็นเช่นไรเลย เพราะที่น่าเป็นห่วงยิ่งกว่าก็คือพิภพมนุษย์คงไร้ซึ่งความหวังที่จะกลับมารุ่งเรืองเช่นเดิม ดังนั้นผู้ที่พอจะรู้จักหนักเบาอยู่บ้างล้วนไม่มีทางรับปากเรื่องตามหาเฟิงจงนี้แน่
ฟางจวินเยี่ยเริ่มกลายเป็นมารไปแล้ว เขาย่อมไม่มีทางเลิกราแต่โดยดี จึงลงมือกับชิงเสวียนผู้ไม่ยอมให้ความร่วมมือ หากเฟิงจงไม่ปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน ชิงเสวียนก็คงทนไม่ไหวจนต้องสื่อจิตเรียกชิงหลีมาช่วยเหลือ