Business Proposal นัดบอดวุ่น ลุ้นรักท่านประธาน
ทดลองอ่าน Business Proposal นัดบอดวุ่น ลุ้นรักท่านประธาน บทที่ 4
คำโกหกก่อให้เกิดการพูดเท็จ การพูดเท็จก่อให้เกิดการพูดปด การพูดปดก่อให้เกิดการมดเท็จ การมดเท็จก่อให้เกิดการหลอกลวง การหลอกลวงก่อให้เกิดการปลิ้นปล้อน การปลิ้นปล้อนก่อให้เกิดความโกรธแค้น ความโกรธแค้นก่อให้เกิดความขัดแย้ง ความขัดแย้งก่อให้เกิดเรื่อง…วงจรอุบาทว์ดำเนินอยู่เรื่อยไป วังวนค่อยๆ ก่อตัวขึ้นอย่างช้าๆ ดังนั้นเรื่องทั้งหมดนี้จึงก่อให้เกิดการแต่งงานขึ้น [ไม่ปรากฏในพระคัมภีร์ข้อใด]
เสียงเพลงอันแผ่วเบาแว่วมาแต่ไกล ตอนแรกฮารียังไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่หลังจากนั้นก็เริ่มพลิกตัวไปทางโน้นทีทางนี้ที เสียงเพลงยังคงไม่หยุด เธอรู้สึกเหมือนมันจะหยุดไปแล้ว แต่มันก็ดังขึ้นอีกครั้งในไม่ช้า
โอ๊ย เสียงอะไรกันเนี่ย เป็นเสียงที่ดังมาจากนรกหรือเปล่านะ
ทันทีที่คิดเช่นนั้น ฮารีก็นึกขึ้นมาได้ว่าเสียงเพลงนั้นเป็นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์มือถือของตัวเอง เธอจึงใช้มือควานไปรอบๆ หมับ ทันทีที่จับโทรศัพท์มือถือได้ เธอก็รู้สึกเหมือนจับเสียงเพลงนั้นไว้ได้
จับได้แล้ว เจ้าหมอนี่
ฮารียกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาแนบหูทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“ฮา…โหล”
“คุณคิมชิน?”
คิมชิน คิมชินคือใครนะ!
“ฉันไม่คุยกับคนที่โทรมาก่อกวน…ค่ะ…”
“คุณนอนอยู่เหรอครับ”
“ค่ะ ฉันนอนอยู่…ค่ะ”
“งั้นตอนนี้กำลังละเมออยู่เหรอครับ”
เฮ้อ โทรมาก่อกวนเหมือนใครบางคนเลย
“คุณเป็นใคร…คะ”
“นายจ้างของคุณไง”
“หา…?”
“คังแทมูครับ”
ทะ…ท่านประธาน?
ฮารีลืมตาขึ้นมาทันที แต่โชคดีที่เธอมีปฏิกิริยาตอบสนองช้าเพราะความง่วง จึงไม่ได้พูดคำว่าท่านประธานออกไป เพราะการที่เขาบอกว่าเป็นนายจ้างก็ต้องหมายถึงนายจ้างงานพาร์ตไทม์แน่นอน
ฮารีรีบดูเวลาที่หน้าจอโทรศัพท์มือถือ พอเห็นว่าเป็นเวลาตีสี่สามสิบห้านาที เธอก็รู้สึกเพลียขึ้นมาทันที ตีสี่ครึ่งเนี่ยนะ ใช่แล้ว นี่อาจจะเป็นความฝันก็ได้ คนที่จะโทรมาในเวลานี้มีน้อยมาก และคนรอบตัวเธอที่ไม่นอนในเวลานี้ก็ยิ่งไม่มีเลย เธอจึงหลับตาลงไปเหมือนเดิม
“หลับแล้วเหรอครับ”
แต่ถ้าเป็นคังแทมูล่ะก็…
เธอลืมตาขึ้นอีกครั้ง
“เปล่าค่ะ”
ฮารีตอบออกไปด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ เพราะถ้าเป็นคังแทมูล่ะก็ เขาอาจจะตื่นขึ้นมาและทำงานเสร็จไปแล้วหนึ่งอย่างในเวลานี้ นั่นหมายความว่าถ้าเป็นคังแทมูที่ไม่หลับไม่นอนและโทรมาในเวลานี้ มันก็คงไม่ใช่ความฝัน
“โทรมาเวลานี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่าคะ”
“แค่อยากรู้ว่าคุณจะรับโทรศัพท์ผมหรือเปล่า”
“คะ?”
“อยากรู้ว่าเลิกบล็อกเบอร์ผมหรือยัง”
เฮ้อ ให้ตายสิ ช่างเป็นผู้ชายที่ไม่เคยมีสติดีเลยจริงๆ!
“ตอนตีสี่เนี่ยเหรอคะ”
ฮารีถามด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกว่าไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย
“พอดีผมงานยุ่งน่ะ”
“ฮึ ฉันก็ยุ่งเหมือนกันนะคะ”
“ยุ่งกับการนอนน่ะเหรอ”
เธอรู้สึกได้จากน้ำเสียงว่าเขากำลังยิ้มเพราะคิดว่าเป็นเรื่องเหลวไหล เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกเขาหยอกเล่น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำขึ้นมา
“ถ้ามีคนที่ยุ่งกับการทำงานก็ต้องมีคนที่ยุ่งกับการนอนได้ด้วยเหมือนกันสิคะ ในสังคมประชาธิปไตยแบบนี้ ฉันจะยุ่งตามใจตัวเองไม่ได้เลยเหรอคะ”
ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ หรือจะเถียงมากไปเพราะยังไม่ตื่นดีนะ เมื่อคิดได้อย่างนั้น เธอก็เริ่มหายง่วง
“โทษ…นะคะ”
“ผมไม่คิดว่าคุณจะนอนถึงเวลานี้ครับ”
ว่าไงนะ ตอนแรกเธอกังวลว่าเขาจะโมโหหรือเปล่า แต่เธอสัมผัสได้ถึงเสียงหัวเราะในน้ำเสียงของเขา ไม่คิดว่าจะนอนถึงเวลานี้งั้นเหรอ คนที่ควรหัวเราะน่าจะเป็นเธอมากกว่านะ
“ยังไงเราก็กำลังจะแต่งงานกันแล้ว ถือซะว่าเป็นมอร์นิ่งคอลล์ก็แล้วกันนะครับ”
ตึกตัก
กำลังจะแต่งงานกัน…เดี๋ยวนะ นี่ฉันใจเต้นเหรอ ท่านประธานของฉันล้อเล่นแรงจัง
ในเวลาแบบนี้เธอควรต้องแก้ให้ถูกสิว่าไม่ได้กำลังจะแต่งงานกัน แต่แค่แกล้งทำเป็นจะแต่งงานกันเท่านั้น ทว่าเธอง่วงนอนมากจนไม่มีแรงจะตอบโต้
“คุณมอร์นิ่งคอลล์ผิดเวลาไปหน่อยนะคะ”
“เหรอครับ ดูเหมือนคุณกำลังยุ่งมาก งั้นผมวางสายก่อนนะ”
“ค่ะๆ”
“งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ”
“คะ? พรุ่งนี้…”
พรุ่งนี้? บอกว่าเจอกันพรุ่งนี้เหรอ
ฮารีลุกพรวดจากที่นอน
“พรุ่งนี้เหรอคะ วันที่ต้องไปเจอคุณปู่น่ะเหรอ”
“เปล่าครับ”
“แล้วทำไมคุณถึงบอกว่าพรุ่งนี้ล่ะคะ”
“เป็นแค่คำกล่าวลาเฉยๆ”
“คะ?”
“แต่ถ้าพรุ่งนี้คุณว่าง ผมจะติดต่อคุณปู่ให้นะครับ”
“ไม่ค่ะ ไม่! ฉันยังไม่ได้เตรียมใจเลยค่ะ”
“เตรียมใจที่จะโกหกน่ะเหรอครับ”
เหน็บแนมเก่งจังนะ!
“ก็รวมๆ กันนั่นแหละค่ะ”
“คุณคิมชิน”
คิมชินเหรอ คิมชิน นั่นเป็นชื่อที่ได้ยินแล้วรู้สึกกระดากหูมาตั้งแต่เมื่อสักครู่นี้แล้ว เฮ้อ มันเป็นชื่อฉันเองสินะ ชื่อที่ฉันโกหกเขาไป
“คุณคิมชินครับ”
ฮือ ยังไม่ชินเลย ไอ้ชื่อที่เหมือนโทแกบีเนี่ย
“คะ? คุณคังแทมู”
“งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ”
“คะ? พรุ่งนี้เหรอคะ”
จริงสิ แค่คำกล่าวลาเฉยๆ แต่ก็เป็นคำกล่าวลาที่ประหลาดมาก จะพูดว่าไว้เจอกันคราวหน้าก็ไม่ใช่ แต่พูดว่าเจอกันพรุ่งนี้เนี่ยนะ
ฮารีเม้มริมฝีปากและพยายามตอบกลับไปให้ดีที่สุด
“ค่ะ พรุ่งนี้เจอกันค่ะ”
“ครับ”
แล้วเขาก็วางสายไป เวลาชัดๆ คือตีสี่สี่สิบสองนาที เป็นบ้าอะไรถึงได้ตื่นมาโทรหากันตั้งแต่เช้ามืดแบบนี้ ฮารีขยุ้มผมตัวเอง
“ฮึ่ย ให้ตายสิ โธ่เว้ย ให้ตายสิ ฉันจะบ้าตาย ให้ตายสิ ฮือ ให้ตายสิ”
โดนอะไรไม่โดน มาโดนแบบนี้เนี่ย
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิดจนได้แต่ดิ้นพล่านอยู่อย่างนั้น
“ไม่ได้กำลังจะแต่งงานกันจริงๆ สักหน่อย จะโทรมามอร์นิ่งคอลล์อะไรให้วุ่นวายแบบนี้เนี่ย แถมยังโทรมาตอนตีสี่อีก! ฮือ โดนผิดคนแล้ว โดนผิดคนแล้วจริงๆ ฮือ”
แล้วฮารีผู้ทุกข์ทรมานจากการหายใจไม่ทั่วท้องก็ผล็อยหลับไปหลังจากนั้นไม่นาน
“ดูมีความสุขจังนะครับ”
ซองฮุนคอยชำเลืองมองแทมูที่กำลังคุยโทรศัพท์ผ่านกระจกมองหลังอยู่เป็นระยะ เมื่อแทมูวางสาย เขาก็ถามขึ้นมา ภาพที่แทมูโทรไปหาผู้หญิงตั้งแต่เช้ามืดก็ว่าไม่คุ้นแล้ว แต่เมื่อเห็นว่าแทมูคุยไปยิ้มไปตลอดเวลาที่คุยโทรศัพท์ ซองฮุนก็ยิ่งรู้สึกไม่คุ้นตาหนักเข้าไปอีก
“คุณจินยองซอตัวปลอมใช่ไหมครับ”
“ใช่”
แทมูมองออกไปนอกรถ แม้เขาจะไม่ชอบที่เธอโกหก แต่เมื่อนึกถึงใบหน้าของเธอที่อ้อนวอนอย่างน่าเห็นอกเห็นใจว่ามีเหตุผลจำเป็นที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ รอยยิ้มก็ปรากฏที่ริมฝีปากของเขา
คิดไม่ผิดจริงๆ เป็นคู่แต่งงานที่ไม่เลวเลย
เขามัวแต่ทำงานอย่างเดียว จึงไม่เคยคิดเรื่องผู้หญิงมาก่อน แต่ตอนนี้เขาคิดว่าถ้าภรรยาของเขามีความน่ารักด้วยก็คงจะดีเหมือนกัน
เท่าที่ได้ยิน เขาแค่จ้างให้ทำงานพาร์ตไทม์เท่านั้นเองนี่นา
ซองฮุนเอียงคอและมองสีหน้าของแทมูอย่างพิจารณาผ่านกระจกมองหลัง ตั้งแต่ไปเจอยองซอตัวปลอมมา แทมูก็ยิ้มแบบนี้ให้เห็นเป็นครั้งคราว
“จะให้เรียนท่านประธานใหญ่ว่ายังไงเหรอครับ”
แทมูไม่รับสายท่านประธานใหญ่นับครั้งไม่ถ้วน ซองฮุนจึงต้องเป็นทัพหน้ารับลูกกระสุนคำพูดจู้จี้จุกจิกแทนอยู่เสมอ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ท่านประธานใหญ่จะโทรมาเฉพาะช่วงเตรียมการนัดบอดเท่านั้น แต่หลังจากที่แทมูประกาศว่าจะแต่งงาน ซองฮุนก็ต้องรับสายโทรศัพท์ทุกวัน
ซองฮุนได้แต่หวังว่าเจ้านายตนจะรีบแก้ปัญหานี้โดยเร็วที่สุด
“ท่านโทรมาถามทุกวันเลยครับว่าเรื่องแต่งงานไปถึงไหนแล้ว”
“บอกท่านไปได้เลย”
“ให้บอกว่า…?”
“คงไม่ได้แต่งงานกับคุณจินยองซอแล้ว”
ใบหน้าซองฮุนสดใสขึ้นมาทันที แต่ไม่นานก็เปลี่ยนเป็นกังวล
“แต่ท่านประธานใหญ่ไม่น่าจะปล่อยไว้เฉยๆ นะครับ”
ถ้าหลานชายผู้ไปนัดบอดแสดงเจตจำนงว่าจะแต่งงานมากลับคำว่าจะไม่แต่งงานแล้ว วินาทีนั้นท่านคงจะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วคราวนี้ซองฮุนก็คงไม่ได้รับแค่ลูกกระสุน แต่อาจโดนปืนใหญ่ถล่มทั้งตัวเลยก็ได้
“งั้นผมแต่งงานกับคุณจินยองซอดีไหม”
“ไม่ดีครับ!”
เมื่อเห็นซองฮุนพูดเสียงดัง แทมูก็หัวเราะเสียงขึ้นจมูก ขณะที่แทมูกำลังพูดเรื่องการแต่งงานกับใครก็ไม่รู้ แต่คนที่ถูกตาต้องใจผู้หญิงที่เขาเกือบจะแต่งงานด้วยกลับเป็นเลขาฯ ของเขา เรื่องเนื้อคู่ช่างเป็นเรื่องที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้แบบนี้นี่เอง
“บอกท่านว่าไม่ต้องกังวลไปหรอก เพราะยังไงผมก็จะแต่งงาน”
“…ครับ? แต่งกับใคร…”
แทมูมองท้องฟ้ายามรุ่งอรุณอย่างใจเย็น
“กับตัวปลอม”
“ครับ?”
ทำให้ตัวปลอมกลายเป็นตัวจริง
“บอกท่านว่าผมจะพาไปพบเร็วๆ นี้”
จู่ๆ ฮารีที่กำลังนอนหลับอยู่ก็รู้สึกหนาวสะท้าน เธอจึงดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมจนถึงคอและนอนขดตัวเหมือนกุ้ง
* สามล้านวอน เท่ากับประมาณ 90,000 บาท
* หนึ่งล้านวอน เท่ากับประมาณ 30,000 บาท
** ห้าล้านวอน เท่ากับประมาณ 150,000 บาท
*** สิบล้านวอน เท่ากับประมาณ 300,000 บาท
**** หกแสนวอน เท่ากับประมาณ 18,000 บาท
* คิมชิน คือชื่อของพระเอกในซีรี่ส์เกาหลีเรื่อง ‘Goblin’ หรือ ‘โทแกบี’ ซึ่งแปลว่ายักษ์
(ติดตามต่อได้ในฉบับเต็มเดือนพฤศจิกายน 65)
Comments
