ทดลองอ่าน นางสาวอันดับสอง บทที่ 2 – บทที่ 3

“หนูไม่ได้บ้านะคะ ทุกอย่างปกติดี”

“แล้วแต่แล้วกัน ยังไงย่าก็จะชิงตายก่อนที่จะเห็นหลานสาวเป็นบ้า”

“ย่าอ่ะ”

“แล้วพี่ชายแกเขาจะกลับวันไหน” ย่าพร้อมเปลี่ยนเรื่อง ยังดีที่ยังมีหลานชายคนโตที่ปกติ ไม่อย่างนั้นตระกูลพลอยในบ่อจะต้องสิ้นสุดแน่

“พรุ่งนี้ค่ะ”

“ดี พรุ่งนี้จะได้โทรบอกปลายให้มาทานข้าวเย็นด้วยกัน” ย่าพร้อมยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ เป็นรอยยิ้มที่กฤษราไม่ชอบเอาเสียเลย พี่ชายของเธอจะตกล่องปล่องชิ้นกับใครก็ได้แต่ต้องไม่ใช่ปลายฟ้า

“ย่าเลิกจับคู่เถอะ พี่คริสเขาไม่ได้ชอบปลายแบบนั้น”

“เด็กๆ ก็อย่างนี้แหละ เวลาผ่านไปจะรู้กันเองแหละว่าเหมาะสมกัน” ในสายตาของย่าพร้อมนั้นมีปลายฟ้าเป็นหลานสะใภ้เพียงคนเดียว ส่วนบิดา มารดา และพี่ชายของเธอนั้นไม่ได้คิดในทางนั้นเลย ทุกคนพูดเสมอว่าปลายฟ้าเป็นเหมือนลูกสาวอีกคน แต่เธอก็ไม่ชอบให้เป็นแบบนั้นอีกนั่นแหละ จะเป็นลูกสาวหรือลูกสะใภ้ปลายฟ้าก็แย่งความรักของทุกคนไปได้หมดเหมือนกัน

กฤษราถอนหายใจไม่อยากจะเถียงต่อเพราะยังไงก็แพ้ ย่าก็คือย่า ขนาดบุพการีทั้งสองของเธอยังเอาชนะท่านไม่ได้ แล้วหลานอย่างเธอจะทำได้ยังไง

“แล้วนั่นซื้อหนังสืออะไรมา” ย่าพร้อมชะเง้อมอง ต้องโทษสายตาฝ้าฟางของตนเองทำให้มองไม่เห็นว่าเป็นหนังสืออะไร

“ก็หนังสืออ่านเล่นค่ะ ไม่มีอะไร” กฤษรารีบซ่อน

“ตอนนี้ไม่ได้เรียนกับปลายแล้ว แกต้องตั้งใจเรียนนะ”

“หนูก็ตั้งใจเรียนอยู่แล้ว มีปลายหรือไม่มีก็ไม่เกี่ยวนะคะ” กฤษราไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลย ย่าพร้อมชอบเอาเธอไปเปรียบเทียบกับปลายฟ้าอยู่เรื่อย การที่เธอได้ที่สองก็ไม่มีใครว่าอะไร ไม่มีใครสนใจเคี่ยวเข็ญเธอให้พยายามทำคะแนนให้ได้มากกว่าปลายฟ้าด้วยซ้ำ ทุกคนคิดว่าเป็นเรื่องที่ถูกต้องแล้วเพราะยังไงเธอก็สู้ปลายฟ้าไม่ได้

ถูกต้องที่ไหนกันล่ะ จะต้องมีสักเรื่องที่เธอดีกว่าปลายฟ้า

เรื่องนี้แหละ หญิงสาวมองไปที่หนังสือที่เชนซื้อให้ ซื้อของให้แบบนี้แสดงว่ามีใจให้ไม่มากก็น้อย แน่ล่ะเธอสวยระดับนี้ ผู้ชายที่ไหนก็ต้องมีหวั่นไหวบ้าง หญิงสาวอ่านหนังสือเล่มนั้นจนหมดก็ได้วิธีการอ่อยผู้ชายมามากมาย แต่มีสองสามข้อที่คิดว่าต้องรีบทำก่อนเพื่อจะได้ชนะใจเขา

อย่างแรกต้องไปให้เห็นหน้าบ่อยๆ

เช้าวันรุ่งขึ้นกฤษราไปดักรอชายหนุ่มที่หน้าตึกเรียนของเขา เชนอยู่กับเพื่อนกลุ่มเดิม กำลังเดินไปที่โรงยิมเพื่อซ้อมบาสเกตบอลเหมือนทุกวัน เธอรู้ตารางของเขาหมด จำได้ด้วยว่าเขาจะต้องเข้าห้องน้ำเวลาไหน จะว่าไปแล้วก็น่าแปลก ผู้ชายคนนี้เข้าห้องน้ำเวลาใกล้เคียงกันทุกวัน กินอาหารแบบเดิมๆ คบเพื่อนกลุ่มเดิมๆ นอกจากบอยแบนด์สามคนนั้นแล้วเธอไม่เห็นว่าเขาจะคุยกับใคร

เมื่อเห็นกฤษรายืนอยู่ที่บริเวณหน้าตึกเชนก็ตัวแข็งทื่อ เขาเดาไม่ออกเลยว่าวันนี้เธอจะทำอะไรอีก การที่ต้องเผชิญกับสิ่งมีชีวิตที่เขาไม่รู้ว่าเป้าหมายของมันคืออะไรกันแน่ทำให้เขารู้สึกกลัว

“ไอ้เชน คนสวยๆ คนนั้นเขาโบกมือให้แกหรือเปล่าวะ” ธันวาถามขึ้น

“ไปเถอะ” เชนว่าก่อนจะรีบเดินหนีไป เขาไม่กล้าเล่าเรื่องนี้ให้ใครฟัง พวกนี้ได้หัวเราะแน่ถ้ารู้ว่าเขากลัวผู้หญิงคนนั้น

“เดี๋ยวๆ เขาคุยกับปลายว่ะ เพื่อนปลายเหรอ” นิกกี้ชี้ให้ดูผู้หญิงที่โบกมือให้เชนกำลังคุยกับปลายฟ้าอยู่ เมื่อเห็นพวกหนุ่มๆ มองมาทางนี้ สองสาวก็เดินเข้ามาหา