ทดลองอ่าน นางสาวอันดับสอง บทที่ 2 – บทที่ 3

“มาดูพวกเราซ้อมเหรอปลาย” ธันวาถาม

“ใช่ วันนี้เลิกเร็ว นี่คริสซี่เพื่อนสนิทปลาย ให้คริสซี่ไปดูด้วยได้ไหม” หญิงสาวถามด้วยเสียงน่ารัก ใครฟังก็ต้องบอกว่าได้ทั้งนั้น กฤษราแอบเบ้ปากด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็ต้องรีบกลับมายิ้มด้วยรอยยิ้มฝืนๆ พอมองแล้วจากความสวยก็กลายเป็นความแปลกแทน

“เอ่อ สวัสดีคริสซี่ เราชื่อธันวา เรียกธันก็ได้ คนนี้นิกกี้ นี่ดล แล้วที่หล่อๆ นั่นก็เชน” ชายหนุ่มแนะนำเพื่อนทุกคนในกลุ่มให้อีกฝ่ายรู้จัก เห็นปลายฟ้าเรียบร้อยขนาดนี้ไม่คิดว่าจะมีเพื่อนที่เป็นสาวเปรี้ยวแบบนี้ด้วย กฤษราในสายตาของทุกคนคือผู้หญิงที่สวมกระโปรงสั้น แต่งหน้าจัดเต็ม จึงมักจะเป็นเป้าสายตาของทุกคน บางคนก็เห็นว่าสวยดี บางคนก็เห็นว่าไม่สวย

แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่สนใจเรื่องพวกนั้น

“คือเรากับเชนทำกิจกรรมด้วยกันน่ะก็เลยเป็นเพื่อนกัน แล้วธัน นิกกี้แล้วก็ดลเป็นเพื่อนของเชน” ปลายฟ้าอธิบาย กฤษราไม่ได้อยากรู้เรื่องของพวกบอยแบนด์สักนิด แต่ก็ต้องแสร้งทำเป็นดีด้วย บางทีพวกนี้อาจจะมีประโยชน์บ้าง

“ยินดีที่รู้จักน้าาา” กฤษราเอ่ยทักเสียงสูงจนปลายฟ้าหันมามองด้วยความแปลกใจ ปกติกฤษราไม่ใช่คนที่สนใจคนอื่น หรือพูดกับคนที่เพิ่งรู้จักอย่างเป็นมิตรนัก เพราะฉะนั้นเรื่องนี้นับว่าแปลกมาก

ทุกคนยิ้มแห้งๆ ไม่รู้ว่าควรจะทำตัวกับสาวสวยที่เอาแต่ยิ้มค้างคนนี้ยังไง รู้สึกเกร็งทุกครั้งที่กฤษรามองมาเหมือนอยากจะทำความรู้จัก แต่ทำไมพวกเขากลับรู้สึกขนลุก

“เชน ฉันคริสซี่” หญิงสาวยื่นมือไปหมายจะจับมือทำความรู้จักกับอีกฝ่าย

“จะไปกันได้ยัง” เชนทำเหมือนไม่ได้ยิน เขาเดินนำไปก่อนโดยไม่สนใจคนสวยที่ยื่นมือค้างอยู่กลางอากาศ ปลายฟ้าไม่รู้ว่าจะสงสารเพื่อนหรือหัวเราะดี วันนี้กฤษราทำตัวตลกเป็นพิเศษ แต่ก็รู้สึกดีเวลาอีกฝ่ายอยู่ด้วย อาจจะเป็นเพราะความคุ้นเคยนี้ก็ได้ที่ทำให้เธอชอบอยู่กับกฤษรา

กฤษรากัดฟันกรอด ถ้าไม่ติดว่าต้องเอาชนะปลายฟ้าเธอจะจ้างคนมารุมกระทืบไอ้บ้านี่ คิดว่าตัวเองเป็นใครกัน วันนั้นเธอต่างหากที่เป็นฝ่ายเสียหาย ดันลืมไปว่าตรงตำแหน่งหัวใจนั่นมันเป็นหน้าอกเธอด้วย คิดแล้วก็เจ็บใจนัก

ตลอดเวลาที่สี่หนุ่มซ้อมบาสเกตบอลอยู่กับเพื่อนร่วมทีมคนอื่น ในขณะที่ทุกคนเอาแต่มองสองสาวที่มานั่งดู มีแต่เชนคนเดียวที่อึดอัดจนไม่สามารถหันไปทิศทางที่กฤษรานั่งอยู่ได้เลย เขาสัมผัสได้ว่าเธอกำลังจ้องเขาอยู่ตลอดเวลา ความรู้สึกนี้เหมือนกับเวลาที่ดูหนังฆาตรกรรมแล้วระแวงว่าฆาตกรจะออกมาเมื่อไหร่

พวกเขาซ้อมแค่หนึ่งชั่วโมง หลังจากซ้อมเสร็จทั้งสี่คนก็เดินมาตรงที่ปลายฟ้านั่งอยู่กับกฤษราผู้ซึ่งตอนนี้กำลังกึ่งหลับกึ่งตื่น ดูก็รู้ว่าไม่ได้ใส่ใจนั่งดูพวกเขาซ้อมสักเท่าไหร่ เชนพยายามตั้งสมาธิเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าปลายฟ้าแล้วพูดว่า

“ทีหลังไม่ต้องมาดูแล้วนะ” ไม่มีคำอธิบายอะไรต่อจากนั้น ปลายฟ้ารู้สึกหน้าชาที่อยู่ๆ เชนก็พูดแบบนี้ เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลย ทำไมเขามีสีหน้าเหมือนเธอทำเรื่องผิดร้ายแรง อีกทั้งพอชายหนุ่มพูดจบก็เดินออกไปเลยเหมือนกับกำลังโมโหอะไรอยู่อย่างนั้น

ชายหนุ่มอีกสามคนที่เหลือก็รู้สึกตกใจไม่ต่างกันที่อยู่ๆ เชนก็ทำแบบนั้น ถึงแม้จะเป็นคนที่สื่อสารกับมนุษย์คนอื่นไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่เชนก็ไม่เคยหยาบคายกับผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงที่ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยอย่างปลายฟ้า

“ปลายอย่าคิดมากนะ มันคงมีเรื่องอะไรน่ะแหละ เดี๋ยวพวกเราไปคุยกับมันก่อนนะ” แล้วพวกนั้นก็เดินจากไปเหลือแต่กฤษราที่นั่งอยู่ข้างกาย เธอมองดูหน้าปลายฟ้าด้วยสีหน้าเห็นใจ ในที่สุดก็ถูกผู้ชายไล่ ทำไมน่าสงสารขนาดนี้นะ

“ปลายไม่ต้องสนใจหรอกผู้ชายแบบนั้น นิสัยไม่ดี” กฤษราว่า

“ปลายสงสัยว่าเชนเป็นอะไรไป เขาอาจจะมีเหตุผลที่พูดแบบนั้นก็ได้” คนฟังถอนหายใจกับนิสัยนางฟ้าแบบนี้เสียจริง ทุกคำที่ปลายฟ้าพูดมามักทำให้เธอกลายเป็นคนใจร้ายทุกที

(ติดตามตอนต่อไปวันที่ 25 ต.ค. 62)