ทดลองอ่าน นางสาวอันดับสอง บทที่ 2 – บทที่ 3

กรรมการพากันชมว่า “คุณเป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์มาก หญ้าพวกนี้ปกติทุกคนจะมองข้าม แต่คุณให้คุณค่ากับมัน คุณสมควรเป็นตัวแทนของมหาวิทยาลัยแห่งนี้”

ชายหนุ่มทำอะไรไม่ได้นอกจากถอนหายใจ จากนั้นก็ถูกเพื่อนลากไปดูการแข่งของทางฝ่ายหญิงบ้าง ขณะที่ทุกคนกำลังรอดูอยู่อย่างใจจดจ่อ เขาก็ปลีกตัวออกมาเพราะอยากเข้าห้องน้ำ หลังจากเสร็จธุระระหว่างเดินกลับก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงสองคนคุยกัน

“คริสซี่ว่าปลายใส่ชุดไหนดี”

“ชุดสีรุ้งเลยปลาย สวยมากๆ” เสียงของผู้หญิงอีกคนตอบ ฟังดูก็รู้แล้วว่าไม่จริงใจสักนิด แต่เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขา ชายหนุ่มตัดสินใจเดินเลี่ยงไปทางอื่น ไม่อยากให้พวกเธอคิดว่าเขาแอบฟัง แต่ระหว่างที่จะเลี้ยวแยกไปอีกทางหางตาก็เห็นเจ้าของเสียงนั้นเข้า

ผู้หญิงที่พูดคนเดียวคนนั้นกับปลายฟ้า วงศ์มณีสกุล…

เป็นเพื่อนกันอย่างนั้นเหรอ

ปลายฟ้าเดินกลับเข้าไปในห้องแต่งตัว ขณะที่กฤษราหันมาเจอกับชายหนุ่มที่เธอรู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตามากๆ จะว่าเขาเข้ามาขายถั่วในมหาวิทยาลัยก็หน้าตาดีเกินไปอีก พักหลังนี้มีแต่คนขายถั่วที่กล้าเข้ามาพูดกับเธอ

“เอ่อ มาหาใคร”

“ไม่ได้มาหาใคร เดินผ่านมาเฉยๆ” ถึงแม้ว่าคำตอบของเชนจะเป็นคำตอบที่แสนจะธรรมดา แต่สำหรับคนฟังอย่างกฤษรานั้นอดที่จะรู้สึกโมโหไม่ได้

“งั้นก็เดินผ่านไปเฉยๆ นะ ระวังเท้าคนอื่นด้วย” หญิงสาวว่าก่อนจะเลิกสนใจคนตรงหน้า แต่ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังเดินผ่านไปก็มีผู้หญิงสองคนเดินสวนมาก่อนจะส่งเสียงดังหนวกหู

“เฮ้ย นั่นเชนนี่ เชนพี่ขอถ่ายรูปด้วยหน่อยนะ หล่อมากเลยนะวันนี้” เสียงน่ารำคาญนั้นดังอยู่ไม่นานก็หายไปพร้อมกับร่างสูงที่คงจะไปหาที่ถ่ายรูปกับแฟนคลับ กฤษราเบ้ปาก เธอไม่ชอบเลยเวลาที่เห็นผู้หญิงส่งเสียงกรี๊ดกร๊าด น่ารำคาญจะตายชัก ผู้ชายนั่นก็…งั้นๆ แหละ

แต่เดี๋ยวนะ เขาชื่อเชนเหรอ

ข่าวของปลายฟ้าก่อนหน้านี้ไม่ใช่กับหนุ่มฮอตอันดับหนึ่งของมหาวิทยาลัยที่ชื่อเชนหรอกเหรอ ถ้าเป็นข่าวลือเฉยๆ เธออาจจะปล่อยไป แต่หลังจากพิจารณาอาการของปลายฟ้าแล้วมีความเป็นไปได้สูงว่าเพื่อนของเธอจะสนใจเขา

ยังไงน่ะเหรอ

ทุกครั้งที่เพื่อนที่เรียนกับปลายฟ้าพูดเรื่องนี้ขึ้นมาเจ้าตัวจะปฏิเสธแต่ก็แอบทำเอียงอาย และปลายฟ้าก็ดูไม่รำคาญใจเลยเวลาที่มีคนพูดเรื่องนี้บ่อยๆ ผิดกับตอนเรียนมัธยม เวลามีคนพูดเรื่องปลายฟ้ากับผู้ชาย เจ้าตัวก็จะแสดงอาการไม่อยากตอบออกมา

แต่นี่ปฏิเสธเรื่อยๆ ด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ชักมีมูลแฮะ

เอาเป็นว่าต้องสืบให้ชัดเจนก่อน เพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยเห็นปลายฟ้าสนใจเรื่องความรัก ดังนั้นเธอเองก็เลยไม่ได้สนใจเช่นกัน เรื่องอื่นสู้ไม่ได้แต่อย่างน้อยเรื่องนี้เธอเชื่อว่าต้องเอาชนะปลายฟ้าได้แน่ พอคิดได้แบบนั้นกฤษราก็หัวเราะเสียงดังออกมาอย่างลืมตัว

“คริสซี่เป็นอะไรน่ะ ยังไม่แต่งตัวเหรอ” เพื่อนคนหนึ่งในสาขาของเธอถามขึ้น วันนี้กฤษราก็ลงแข่งขันเป็นตัวแทนของสาขาเหมือนกัน และก็ต้องมาเจอกับปลายฟ้าตอนแข่งขันรวมอีกเหมือนเดิม อย่างน้อยชุดสีรุ้งนั่นน่าจะช่วยทำให้ปลายฟ้าสวยน้อยลงมาหน่อยเพื่อที่เธอจะได้มีโอกาสชนะ โดยการแสดงความสามารถพิเศษของกฤษราเป็นการโชว์เต้นบัลเล่ต์ที่แสนจะไฮไซ ในขณะที่ปลายฟ้ามาโชว์ทำขนมไทยโบราณ ชัยชนะก็เห็นๆ กันอยู่