ทดลองอ่าน ปรารถนา… คุณอีกสักครั้ง ชุด Wishing You ด้วยรัก… และปรารถนา บทที่ 2

เนื้อที่ราวๆ สองไร่เศษประกอบด้วยลานจอดรถกว้างใหญ่แบ่งเป็นล็อกๆ ดูเป็นระเบียบ ช่วงบ่ายแบบนี้มีรถจอดอยู่หนาตาจนยากจะแยกแยะว่ารถคันไหนคือรถของผู้บริหารบริษัท เพราะไม่มีป้ายระบุช่องจอดรถสำหรับผู้บริหารเสียด้วย

ถัดจากลานจอดรถไปไม่ไกลนักจะพบอาคารสีขาวสูงราวสี่ชั้น ระบุว่าเป็นโรงงานคัดแยกและเจียระไนไข่มุก ส่วนตึกหลังใหญ่สูงสิบชั้นซึ่งตั้งเด่นเป็นสง่าในเนื้อที่สองไร่กว่าคือออฟฟิศสำนักงานซึ่งภูริตากำลังจะเดินตามอนุวัตเข้าไป

ประตูกระจกออฟฟิศออกแบบเป็นสีทึบมองไม่เห็นจากทางด้านนอก หน้าประตูมีชุดเก้าอี้หินอ่อนวางอยู่หนึ่งชุด

เมื่อเธอผลักประตูกลับเข้าไปก็พบเคาน์เตอร์ต้อนรับซึ่งมีพนักงานสาวคนเดิมนั่งประจำอยู่ มีชุดโซฟาหนังเทียมสีน้ำตาลวางอยู่สองชุดทางซ้ายและขวามือ และอนุวัตที่ยังคงรออยู่

“ขอบคุณสำหรับค่ารถนะคะคุณอนุวัต เดี๋ยวแพมเจอพี่เขมแล้วจะรีบคืนเงินให้นะคะ”

อนุวัตยิ้มให้อย่างสุภาพ “ยินดีครับ ไม่ทราบว่าคุณ…เอ่อ…”

“ภูริตาค่ะ เรียกแพมเฉยๆ ก็ได้”

“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”

“เช่นกันค่ะ แล้วคุณอนุวัตทำงานกับพี่เขมมานานแล้วเหรอคะ”

“ก็สักห้าปีได้แล้วครับ”

“แล้วบริษัทนี้เปิดมานานรึยังคะ”

“ก็ราวๆ สามสิบปีได้แล้วครับ”

“ถ้างั้น…”

“ขอโทษทีครับ บังเอิญผมมีประชุมต่อ ต้องขอตัวก่อนนะครับ” อนุวัตตัดบท ไม่เปิดโอกาสให้หญิงสาวแปลกหน้าไต่ถามเรื่องส่วนตัวของบริษัทไปมากกว่านี้

“งั้นแพมไม่รบกวนแล้วค่ะ ถ้าติดต่อพี่เขมได้ ฝากบอกว่าแพมอยากพบนะคะ”

“ได้ครับ”

แล้วอนุวัตก็เดินหายเข้าไปด้านใน ปล่อยให้หญิงสาวแปลกหน้านั่งแหมะบนโซฟาริมประตูพลางเล่นมือถือต่อ พนักงานสาวที่เคาน์เตอร์ชักกังวลจึงรีบตามอนุวัตเข้ามายืนหลบมุมคุยกันด้านใน

“ตกลงแม่นี่เป็นใครคะคุณอู”

“ผมก็ไม่แน่ใจ คงต้องรอถามนายหัวอีกที เดี๋ยวผมจัดการเอง ไปเฝ้าไว้ให้ดี อย่าให้เพ่นพ่าน”

“ค่ะคุณอู”

หลังจากพนักงานต้อนรับย้อนกลับไปประจำตำแหน่งแล้ว อนุวัตก็หลบเข้าห้องประชุมขนาดเล็กแล้วกดโทรศัพท์หาผู้เป็นนายทันที

“ว่าไงอู”

“อีกนานไหมครับกว่านายหัวจะเข้าออฟฟิศ”

“น่าจะอีกสักสองชั่วโมง ฉันมีประชุมกับคุณฉัตรและหัวหน้าบริษัททัวร์ของญี่ปุ่น แป๊บนะ เดี๋ยวฉันเดินออกมานอกห้องก่อน แกมีอะไรรึเปล่า”

“คือ…มีผู้หญิงมาหานายหัวครับ”

“ผู้หญิง?”

“ครับ เขายืนกรานจะขอพบนายหัวให้ได้ครับ เห็นบอกว่าชื่อภูริตา ชื่อเล่นชื่อแพมครับ”