ทดลองอ่าน OOC I พลิกรักสลับบท บทที่ 4-บทที่ 5

“กอดแค่นี้จะอึดอัดอะไร ตอนที่กอดมากกว่านี้นีซยังไม่เห็นบ่น”

วงหน้าสวยซ่านสีเลือดทันทีเพราะรับรู้ได้ว่าเขาหมายถึงอะไร นิสรีนเม้มปาก ฟาดผัวะเข้าที่บ่าหนา

“พี่คุปต์! ถ้าไม่ลุก นีซไม่คุยแล้วนะ”

อัตรคุปต์เม้มปาก พอเห็นความแน่วแน่ในดวงตาสีน้ำตาลก็ถอนหายใจ เป็นฝ่ายยอมแพ้ก่อน

ก็ได้ ถือว่าชดเชยให้กับที่ผ่านมาแล้วกัน

ชายหนุ่มยอมลุกจากพื้นพรมตามคำสั่ง ทว่าตอนนั้นเองร่างสูงใหญ่กลับโซเซทำท่าจะล้มทับจนนิสรีนต้องรีบรับเขาไว้ด้วยสีหน้าตกใจ

“พี่คุปต์! เป็นอะไร! เหน็บกินเหรอ”

ท่าทางเป็นห่วงเป็นใยของคนรักทำให้ริมฝีปากแดงจัดเม้มแน่น พยายามกลั้นรอยยิ้ม นัยน์ตาคมพราวระยับอย่างใจชื้นเมื่อมั่นใจยิ่งกว่าเดิมว่าหัวใจของกุหลาบขาวดอกนี้ยังไม่เปลี่ยนไป

ยังคงมีแต่เขาอัดแน่นอยู่ในนั้น

“อือ เหน็บกิน” ผู้ชายที่เกลียดการเสแสร้งอย่างเขา ในเวลานี้กลับแกล้งเหน็บกินจนไม่อยากขยับ ทว่าดูท่าแล้วฝีมือการแสดงของท่านรองฯ แห่ง MA Property คงย่ำแย่ หรือไม่อย่างนั้นก็คงเป็นสายตาของนางเอกสาวฝีมือฉกาจที่ดีเกินไป ไม่นานนิสรีนก็มองออก ริมฝีปากรูปกระจับเม้มแน่น มือเรียวปราศจากแหวนหมั้นผลักร่างสูงใหญ่ออกห่างโดยไม่ออมแรง

“ไม่ต้องมาทำแบบนี้เลย” คนที่เคยยอมมาตลอดถลึงตาใส่ หญิงสาวถอนหายใจซ้ำก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่พยายามใจเย็นอีกรอบ “พี่คุปต์ มาคุยกันดีๆ สักทีเถอะ”

เพราะเห็นท่าทีที่จริงจังของคนรัก ชายหนุ่มจึงตัดสินใจเลิกวอแวคลอเคลียเธอชั่วคราวโดยไม่ลืมทดไว้ในใจ

รอวันที่นิสรีนยอมกลับมาเป็นของเขาก่อนเถอะ ได้มีการทบต้นทบดอกกันแน่

มือใหญ่รวบมือเรียวขึ้นมาเกาะกุม ปลายนิ้วด้านลูบไล้นิ้วนางข้างซ้ายซึ่งยังหลงเหลือรอยแหวนหมั้นอยู่จางๆ ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มฝาด หมายมาดในใจว่าอีกไม่นาน…เขาจะทำให้นิ้วนางข้างนี้ไม่ว่างเปล่าอีกครั้ง

“พี่รักนีซ” อัตรคุปต์ตัดสินใจเปิดประเด็นด้วยสิ่งที่เขาคิดว่าสำคัญกับความรู้สึกของนิสรีนมากที่สุด เพราะสบตากันอยู่ตลอด…ชายหนุ่มจึงมองเห็นดวงตาคู่สวยสั่นไหว เขาเห็นทั้งความคาดหวัง ความดีใจ รวมไปถึงความขลาดกลัวระคนไม่อยากจะเชื่อ

“นีซก็รู้ว่าพี่เป็นคนยังไง สิ่งที่ผู้ชายอย่างอัตรคุปต์ มหัสวัต เกลียดที่สุดคือการถูกบังคับ ถนัดที่สุดคือการเอาแต่ใจ ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ชอบนีซ รักนีซ มีเหรอที่พี่จะยอมให้ผู้ใหญ่คลุมถุงชน มีเหรอที่เจ็ดปีก่อนพี่จะยอมเป็นแฟนกับนีซแค่เพราะเรื่องธุรกิจ แล้วมีเหรอ…” ริมฝีปากหนาคลี่ยิ้ม นัยน์ตาคมเข้มเป็นประกาย “ที่ตลอดเจ็ดปีมานี้พี่จะมีแค่นีซ ซื่อสัตย์กับนีซคนเดียว”

มันไม่มีทางเป็นไปได้เลย

นั่นคือสิ่งที่นิสรีนรู้อยู่แก่ใจ เจ็ดปีมานี้เธอจึงใช้ความเชื่อนั้นหล่อเลี้ยงหัวใจว่าภายใต้ท่าทางเย็นชา อัตรคุปต์คงมีใจให้เธอบ้างไม่มากก็น้อย

เพราะไม่เคยมีเลยสักครั้ง…ที่ผู้ชายสมบูรณ์แบบและมีผู้หญิงมากมายเข้าหาอยู่ตลอดอย่างเขาจะเผลอว่อกแว่กไปกับใครอื่น

“แล้วทำไมตลอดมาพี่คุปต์ถึงทำแบบนั้นกับนีซ ทำไมถึงคอยแต่ผัดวันไม่ยอมแต่งงานกับนีซ”

“พี่ไม่รู้เหมือนกันนีซ” ชายหนุ่มส่ายหน้า “ก่อนหน้านี้พี่ก็เคยสงสัยเหมือนกันว่าทั้งที่พี่มั่นใจว่าตัวเองรักนีซ และไม่เคยคิดว่าคู่ชีวิตของพี่จะเป็นคนอื่นนอกจากนีซ แต่ทำไมพี่ถึงไม่สามารถแสดงออกให้นีซหรือใครรับรู้ได้เลยว่าพี่รักเธอมากขนาดไหน ทำไมหัวใจพี่ถึงว้าวุ่นกังวลคอยแต่จะหลีกเลี่ยงการแต่งงานของเราอยู่ตลอด จนวันที่เธอกับพี่ได้รู้เรื่องนั้น พี่ถึงเข้าใจ…”

ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มหยัน แววตาซึ่งเคยทอดมองเธออย่างรักใคร่แปรเปลี่ยนเป็นแห้งแล้งเย็นชาอย่างที่นิสรีนคุ้นชิน

“เพราะพี่เป็นแค่ตัวละครที่ถูกสร้างขึ้นมาและถูกกำหนดให้รักคนอื่นที่ไม่ใช่นีซ”

ประโยคนั้นทำให้หัวใจทั้งของคนพูดและคนฟังบิดร้าวไปพร้อมๆ กัน

แม้จะพยายามทำใจยอมรับความจริงที่ว่าเขาและเธอเป็นเพียงแค่ตัวละครซึ่งถูกใครบางคนสร้างขึ้นมา ทว่าลึกลงไปหัวใจสองดวงยังคงต่อต้าน ทั้งยังแฝงไปด้วยความเจ็บแค้นอย่างไม่อยากยอมรับมัน

นิสรีนสูดลมหายใจลึกเข้าปอด เธอกล้ำกลืนก้อนความรู้สึกที่ตีขึ้นมาลงไป เอ่ยปากอีกครั้งด้วยน้ำเสียงที่พยายามทำให้สงบนิ่งที่สุด

“ทั้งที่รู้แบบนี้แล้ว ทำไมพี่คุปต์ถึงทำแบบนี้ ทำไมถึงไม่ยอมปล่อยนีซไป…”

“เพราะพี่ทำไม่ได้!” ชายหนุ่มขัดขึ้นเสียงดัง “พี่ปล่อยนีซไปไม่ได้ พี่จะปล่อยผู้หญิงที่พี่รักไปได้ยังไง”

“แต่นีซไม่ใช่นางเอกของพี่! นีซเป็นแค่นางร้ายที่ผ่านเข้ามาเป็นอุปสรรคระหว่างพี่กับผู้หญิงคนนั้น!” นิสรีนขึ้นเสียงกลับ ความกดดันอัดอั้นถูกระเบิดออกมาในรูปแบบของน้ำตา

“พี่คุปต์เป็นพระเอก! แต่นีซเป็นนางร้าย! เราไม่ได้ถูกลิขิตให้เกิดมาคู่กัน!!!” ดวงตาสวยเฉี่ยวมองผู้ชายที่เธอรักด้วยแววตาปวดร้าว ความจริงที่ถูกกำหนดไว้ทำให้หัวใจทั้งดวงคล้ายจะถูกควักออกไปบดขยี้

“แต่พี่ไม่สน!” อัตรคุปต์แผดเสียงดังลั่น สองมือประคองวงหน้าเปื้อนน้ำตาของคนรักเอาไว้ จ้องลึกเข้าไปในดวงตาแหลกร้าว “พี่ไม่สนว่าเราจะถูกกำหนดมาให้เป็นอะไร พี่ไม่สนว่านีซจะเป็นนางร้ายหรือพี่จะเป็นพระเอกบ้าบออะไรนั่น! ถ้าการเป็นพระเอกมันทำให้พี่รักเธอไม่ได้ พี่ก็พร้อมจะเป็นตัวร้ายที่ได้คู่กับนีซ!”

ชายหนุ่มแนบหน้าผากลงกับหน้าผากมน บอกเธอด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“นี่มันชีวิตของเรานะนีซ เราต้องเลือกเองได้สิว่าจะใช้มันแบบไหน”

และอัตรคุปต์เลือกแล้ว…ว่าเขาจะใช้มันเพื่อรักนิสรีน