ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 3-บทที่ 4

“ไม่ว่านางเป็นใคร หากนางอยากทำร้ายท่าน ข้าก็ไม่มีทางเกรงใจต่อนาง” โม่อีเหรินแค่นเสียง

ไป่หลี่จิงหงยิ้ม สีหน้าที่ถูกความเย็นชาปกคลุมดูอ่อนลงเล็กน้อยในพริบตา เปล่งเสียงตอบรับเบาๆ “อืม”

“ไป่หลี่จิงหง เจ้าจะมองดูนางเด็กคนนี้พูดจากับข้าเยี่ยงนี้โดยไม่ทำอะไรเลย?!” เสียงของ ‘ท่านป้า’ แหลมยิ่งนัก

“จากไปเสีย ย่อมจะไม่ได้ยินเอง” นี่เป็นนางมาหาถึงที่เอง ถ้านางไม่มาก็จะไม่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ของโม่อีเหริน โม่อีเหรินเองก็จะไม่สนใจนางโดยสิ้นเชิงเช่นกัน

“ไป่หลี่จิงหง ข้าเป็นแม่ของเจ้านะ!” น้ำเสียงของท่านป้าเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ

บุตรชายของนางถึงกับอนุญาตให้นางเด็กไม่รู้หัวนอนปลายเท้าผู้นี้กล่าววาจาส่อเสียดนางถึงเพียงนี้ ซ้ำยังทำท่าเหมือนว่านางรนหาที่เองอีกด้วย

นี่ก็คือบุตรชายของนางหรือ

ไป่หลี่จิ้งหย่วน เขาอบรมสั่งสอนบุตรชายอย่างไรกันแน่ ถึงได้ทำให้บุตรชายไม่ยอมรับมารดาแล้ว

“ดังนั้นยามนี้นางถึงยังมีชีวิตอยู่” เขาชี้ซย่าอวี่ที่ยังนอนอยู่บนดาดฟ้าเรือ “ดังนั้นข้าจึงยังไม่ได้ลงมือกับท่าน”

หากไม่ได้มีความสัมพันธ์ทางสายเลือดนี้ นางคิดหรือว่านางจะมีโอกาสได้ร้องแรกแหกกระเชอด่าคนอยู่ตรงนั้น

ไป่หลี่จิงหงพูดจากระชับยิ่งเสมอมา แต่หลังจากเข้าใจความหมายแล้ว ท่านป้าก็หวิดจะกระอักเลือดด้วยความโมโห

เจ้า…เจ้าลูกอกตัญญู!

“เจ้า…จะลงมือกับข้า?” ท่านป้ากัดฟันเอ่ย

ไป่หลี่จิงหงเงียบไม่ตอบคำ แต่แววตาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่

เขาไม่มีทางเชื่อฟังคำมารดา สตรีตัวน้อยที่ด้านหลังเขา เขาไม่อนุญาตให้ใครหน้าไหนทำร้ายนาง

“ดี! ดีมาก” ท่านป้าหัวเราะด้วยอารามเดือดดาลสุดขีด “ข้าจะดูซิว่าเจ้าจะมีความสามารถปกป้องนางเด็กผู้นี้สักเท่าไร หากไม่มีความสามารถ ข้าก็จะเอาชีวิตของนาง!”

ไป่หลี่จิงหงแผ่กลิ่นอายน่าครั่นคร้าม กล่าวเพียงประโยคเดียวไปทางเรือที่อีกฝ่ายอยู่

“ใครหน้าไหนก็ห้ามทำร้ายนาง!”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 4 ก.พ. 65 เวลา 12.00 น.