ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 7-บทที่ 8

หากเป็นสมุนไพรพื้นเมือง มีวัฏจักรการเติบโตของตนเอง ไม่ให้การดูแลสนใจก็ไม่เป็นไร แต่สิ่งที่โม่อีเหรินกับโม่ซั่งเฉินปลูกนั้นย่อมต้องการการดูแลไม่มากก็น้อย

ในตอนแรกโม่อีเหรินมอบหมายงานนี้ให้เขี้ยวเงิน แต่ใครจะไปรู้ว่าเขี้ยวเงินต้องการจะติดตามนางไป จึงมอบงานนี้ให้บรรดาสัตว์ที่อาศัยอยู่ในป่าแทน…มิหนำซ้ำเขี้ยวเงินยังแจกแจงเรื่องการรดน้ำ การเก็บเกี่ยว การเพาะปลูกไว้อย่างละเอียดยิบ เป็นการบอกกระบวนการขั้นตอนที่หลายปีมานี้มันเห็นโม่อีเหรินทำออกมาอย่างหมดเปลือกเลยทีเดียว

บรรดาสัตว์เองก็ให้ความร่วมมือยิ่ง รดน้ำ เก็บเกี่ยว เพาะปลูก ตากแห้ง งานทุกประเภทล้วนมีสัตว์ที่เหมาะสมรับผิดชอบ ไม่ว่าโม่อีเหรินจากเกาะโม่เสวียนไปนานเพียงไร สมุนไพรที่ควรปลูกควรเก็บเกี่ยวก็ไม่ขาดไปแม้แต่นิดเดียว กลับกลายเป็นว่ายังปรากฏสมุนไพรที่ตากแห้งเรียบร้อยแล้วเป็นจำนวนมาก ล้วนถูกวางไว้ในห้องหลอมโอสถของโม่อีเหรินอย่างเรียบร้อย

สามเดือนก่อนขณะพวกนางมาถึงหุบเขา ก็มองเห็นสัตว์วิเศษจำนวนมากวิ่งวนกลับไปกลับมารอบหุบเขา กำลังยุ่งง่วนกับกองสมุนไพร

เวลานั้นไม่เพียงพี่น้องสกุลฉู่กับเฟิงเหยี่ยนจะมองดูจนเซ่อซ่าไป แม้แต่โม่ซั่งเฉินก็ยังแสดงสีหน้าท่าทางอึ้งงันออกมาอย่างหาได้ยาก

ทางด้านสัตว์เหล่านั้นพอสังเกตเห็นว่ามีคนบุกเข้ามา แต่ละตัวก็แสดงสีหน้าดุร้ายระแวงระวังออกมาก่อน แต่หลังจากมองเห็นโม่อีเหริน แต่ละตัวก็โผกระโจนพุ่งตรงมาด้วยความลิงโลดทันที

สัตว์วิเศษจำนวนมากเพียงนี้พุ่งตัวมาด้วยกันอาจจะเกิดอันตรายได้ พี่น้องสกุลฉู่จึงหน้าเปลี่ยนสีทันควัน

ผลคือโม่อีเหรินยังไม่ทันได้ส่งเสียง เขี้ยวเงินก็ยังไม่ทันกระโดดออกมา สัตว์ทั้งหลายที่กรูกระโจนกันมาก็มาหยุดอยู่เบื้องหน้าโม่อีเหรินในระยะห่างสองจั้ง แล้วก็ต่างยืนเรียงกันอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย

โม่อีเหรินแย้มยิ้มออกมา

‘วู้…’ เขี้ยวเงินร้องขึ้นเสียงหนึ่ง ‘พวกข้ากลับมาแล้ว!’

‘มอ…’ ‘อีเหริน’

‘โฮก…’ ‘โม่อีเหริน’

‘จี๊ดๆ…’ ‘โม่อีเหรินมาแล้ว’

เสียงร้องของสัตว์ทั้งหลายดังผลัดกันเป็นระลอก เกือบจะทำให้เฟิงเหยี่ยนกับพี่น้องสกุลฉู่หูอื้อแล้ว

โม่อีเหรินกล่าว ‘ขอบใจพวกเจ้า’

‘มอๆ…’ ‘ไม่ต้องเกรงใจ’

‘โฮกๆ…’ ‘ไม่ต้องเกรงใจ’

‘จี๊ดๆ…’ ‘ไม่ต้องเกรงใจ’

‘ท่านตา ข้าพาพวกมันกลับไปก่อนนะเจ้าคะ’ โม่อีเหรินบอกกับท่านตา

‘อืม’ โม่ซั่งเฉินพยักหน้าให้นาง จากนั้นแค่ย่างเท้าออกไปก้าวเดียวก็มาถึงเบื้องหน้าสมุนไพรตากแห้ง ตรวจดูสภาพของพวกมัน

‘พวกเราไปกันเถอะ!’ โม่อีเหรินตะโกนบอก แล้วเหาะเข้าป่านำไปก่อน