ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 7-บทที่ 8

เรื่องแข่งตาโต เสี่ยวทุนไม่กลัวอย่างเด็ดขาด

“เสี่ยวทุน เด็กดี ข้าไม่เป็นไร” โม่อีเหรินอุ้มมันกลับมา

“พวกเขาจะดุท่านแม่ไม่ได้” เสี่ยวทุนแหงนหน้าขึ้นพูดกับโม่อีเหริน ท่านพ่อไม่อยู่ มันจะต้องปกป้องท่านแม่อย่างเต็มที่

ไม่ถูกสิ ต่อให้ท่านพ่ออยู่ มันก็จะต้องปกป้องท่านแม่เช่นกัน ผู้ใดก็ห้ามรังแกท่านแม่ ห้ามดุท่านแม่

“ไม่หรอก พวกเขาล้วนรักข้ามาก”

“เช่นนั้น…” เสี่ยวทุนพิจารณาเล็กน้อย แล้วจึงพูดกับพวกเขา “ห้ามดุท่านแม่นะ ท่านแม่เอาของล้ำค่ากลับมาด้วย”

พูดจบเสี่ยวทุนก็หดตัวเป็นตัวเล็กๆ กลับไปพันรอบข้อมือโม่อีเหรินทันที

บุรุษทั้งสี่อ่อนอกอ่อนใจ โทสะและความเป็นห่วงในตลอดทั้งวันนี้ล้วนถูกงูน้อยตัวนี้ทำลายลงสิ้นแล้ว

โดยเฉพาะคำพูดสุดท้ายนั่น ‘เอาของล้ำค่ากลับมาด้วย’

แค่เอาของล้ำค่ากลับมาก็สามารถหายตัวไปเกือบทั้งวัน ทำให้พวกเขาหาตัวอย่างไรก็หาไม่เจอจนเป็นห่วงแทบล้มประดาตายได้อย่างนั้นหรือ

ก็ได้ หากกล่าวด้วยเหตุผล บนเกาะโม่เสวียนเกรงว่าคงหาสถานที่ใดที่สามารถทำให้โม่อีเหรินเป็นอันตรายออกมาไม่ได้จริงๆ

แต่ถ้ากล่าวด้วยอารมณ์ รู้ว่าน้องสาวลงทะเลไป มิหนำซ้ำบรรดาสัตว์วิเศษในทะเลก็หานางไม่เจอ พวกเขาจะไม่เป็นห่วง ไม่เป็นกังวล ไม่เป็นบ้าได้อย่างไร

“พบเจออะไร เกิดอะไรขึ้น” ในเวลาเช่นนี้ยังคงเป็นโม่ซั่งเฉินเอ่ยปากขึ้นก่อน

“ท่านตา ยามนั้นข้าฝึกบาทาเงามายาอยู่ก้นทะเลเจ้าค่ะ” โม่อีเหรินรายงานทันที

โม่ซั่งเฉินกล้าออกทะเล กล้าอาศัยอยู่บนเกาะเล็กที่ล้อมรอบไปด้วยทะเล แน่นอนว่าเขาต้องมีไพ่ตายอยู่

ทะเลนั้นไพศาลและไร้ขอบเขต อ่อนโยนแต่ก็ไร้ไมตรี คลื่นยักษ์ซัดโหมมาเมื่อใด ก็แทบมิมีผู้ใดสามารถต้านทานได้แล้ว

สำหรับโม่ซั่งเฉิน น้ำทะเลเขาควบคุมไม่ได้ และไม่มีปัญญาจะสู้กับพลังธรรมชาติอย่างน้ำทะเลนี้เช่นกัน หากแต่ยามอยู่ในน้ำทะเล การจะเดินเหิน การจะรักษาชีวิต กลับไม่เป็นปัญหา

เขาเองก็เคยใช้บาทาเงามายาในน้ำทะเล กอปรกับเขาเป็นวิชาเคลื่อนที่ในน้ำ จึงยังนับว่าสามารถเดินเหินในทะเลได้เร็วระดับหนึ่ง แต่หากเจอเข้ากับสัตว์วิเศษดุร้ายในทะเล อยากจะปลอดภัยก็ต้องเปิดฉากต่อสู้แล้ว

“ข้าหาวิธีการได้ สามารถทำให้ข้าไปมาในทะเลได้อย่างอิสระ ความเร็วในการเคลื่อนไหวไม่ต่างจากยามอยู่บนพื้นดิน” โม่อีเหรินกล่าวด้วยท่าทางชื่นบาน จากนั้นก็หยิบม้วนไผ่หยกที่ว่างเปล่าออกมาม้วนหนึ่ง ย้อนนึกถึงกระบวนการฝึกของตนเองเล็กน้อย ก่อนจารเคล็ดวิชาเคลื่อนที่ในน้ำเข้าไปแล้วยื่นส่งให้ท่านตา

ต่อจากนั้นก็หยิบม้วนไผ่หยกที่ว่างเปล่าออกมาอีกสามม้วน จารเคล็ดวิชาที่ใช้เดินใต้น้ำได้ดีที่สุดเข้าไป จากนั้นก็ยื่นให้ท่านตาเหยี่ยนและพี่ชายทั้งสอง

“เรียนวิธีนี้เป็นแล้วก็น่าจะสามารถเดินใต้น้ำได้อย่างอิสระ ท่านตาเหยี่ยน ท่านพี่ พวกท่านลองดูได้เจ้าค่ะ” พร้อมกับที่พูด โม่อีเหรินก็รู้สึกว่าสามเดือนมานี้ตนเองจดจ่อกับการฝึกบำเพ็ญของตนเองเกินไป จนลืมไปว่าสามารถมอบเคล็ดวิชาจำนวนหนึ่งให้พวกพี่ชายได้ โชคดีที่ตอนนี้ก็ยังทัน

ทว่าเนื่องจากบาทาเงามายาเป็นวิชาลับเฉพาะของท่านตา ท่านตาไม่ได้สอนผู้อื่น ดังนั้นเคล็ดวิชาเคลื่อนที่ในน้ำในม้วนไผ่หยกสามม้วนนี้จึงย่อมจะแตกต่างจากของท่านตา