ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 9-บทที่ 10

ทว่าฉลามทั้งสองตัวกลับเล็งโอกาส พร้อมกับที่มนุษย์ถ่านร่างสูงโจมตีอีกครั้ง พวกมันก็อ้าปากพ่นศรน้ำแข็งนับไม่ถ้วนขึ้นไป

มนุษย์ถ่านร่างสูงสังเกตเห็นในทันใด หากแต่เขากำลังออกฝ่ามือจึงหมดหนทางจะหลบได้ทันเวลา

เสียงฟึ่บๆ ดังขึ้นหลายเสียง

“พวกเจ้าถึงกับลอบโจมตี…อั้ก!”

หน้าท้องเจ็บปวดปานถูกไฟเผา ในขณะที่บนตัวก็ถูกศรน้ำแข็งยิงถูกหลายดอก เลือดสดๆ ไหลพราก เขาก้มหน้าลงอย่างช้าๆ มองเห็นว่าบริเวณจุดตันเถียนถูกกระบี่เล่มหนึ่งแทง บนกระบี่มีเปลวเพลิงร้อนระอุลุกอยู่รำไร

แม้จะถูกลอบโจมตี หากแต่เขากลับไม่ได้รู้สึกเลยว่านางเข้ามาใกล้ นางมาถึงข้างกายเขาตั้งแต่เมื่อไรกันแน่ มิหนำซ้ำยังเป็นตรงหน้าเสียด้วย!

เขาเงยหน้าขึ้นมาอย่างเชื่องช้าอีกครั้ง

“เงามายาแผดเผา” โม่อีเหรินยืนอยู่เบื้องหน้าเขา ท่องกระบวนท่ากระบี่ของนางเบาๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่นางสำแดงฝีมือหลังจากเลื่อนขั้น แม้จะไม่มีพลังแก่นแท้ที่มุทะลุดุดัน แต่อาศัยแค่กระบวนท่า สำหรับนางแล้วการรับมือยอดราชันยุทธ์หาได้มีความกดดันไม่

วิชายุทธ์ของท่านตาแข็งแกร่งที่สุดอย่างที่คิดจริงๆ

หลังจากนั้นโม่อีเหรินก็ชักหิมะแดงออกมาก่อนผลุบตัวผ่าน กระเป๋าวิเศษบนตัวมนุษย์ถ่านร่างสูงก็เข้ามาอยู่ในมือ นางโยนมันลงไปให้ฉู่เซวียนอั๋ง

“อ๊าก…” มนุษย์ถ่านร่างสูงกดบาดแผลบนจุดตันเถียนไว้ ความเจ็บปวดจากการถูกไฟเผาพลันแผ่ไปทั่วร่างกาย เจ็บจนเขาต้องร้องลั่นออกมาอย่างสุดกลั้น

เพลิงโชติช่วงเริ่มเผาลามจากจุดตันเถียนของเขาไปทั่วทั้งตัวเขาอย่างรวดเร็ว เจ็บจนเขาสีหน้าบิดเบี้ยว แต่กลับหยุดยั้งเพลิงโชติช่วงที่เผาร่างไม่ได้

กลับกันการแผดเผาของเปลวเพลิงกลับเร็วเป็นที่สุด ชั่วสองพริบตามนุษย์ถ่านร่างสูงก็ถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่เถ้ากระดูกแล้ว

“ลูกพี่!” บนตัวมนุษย์ถ่านร่างเตี้ยก็มีบาดแผลเต็มไปหมดเช่นกัน เขามองภาพเหตุการณ์นี้อย่างตาแทบถลน

เขี้ยวเงินกลับเคลื่อนไหวร่างฉับพลันในเสี้ยวพริบตาที่เขาเสียสมาธิ ทำให้เกิดพายุหอบม้วนมนุษย์ถ่านร่างเตี้ยไว้

“อ๊าก…” ในพายุเต็มไปด้วยดาบวายุ บาดผิวมนุษย์ถ่านร่างเตี้ยจนเลือดพุ่ง

“โฮก!” ‘เลือดจะทำให้ขนข้าสกปรก!’

เซิ่นพ่นลูกไฟขนาดใหญ่ลูกหนึ่งเข้าไปในพายุหอบนั้นด้วยความไม่พอใจ ลูกไฟถูกลมพัดกระจาย เผาร่างมนุษย์ถ่านร่างเตี้ยตามดาบวายุ

“ไม่นะ! อ๊าก…”

ทั้งเจ็บทั้งแสบ ทุกแผลล้วนถูกไฟเผาซ้ำแล้วซ้ำเล่า มนุษย์ถ่านร่างเตี้ยร้องโหยหวน จากนั้นเซิ่นก็พ่นลูกไฟไปอีกลูก เกิดเสียงดังตูม มนุษย์ถ่านร่างเตี้ยถูกเผาจนไม่เหลือแม้แต่เถ้าในพริบตาเดียวดุจเดียวกับมนุษย์ถ่านร่างสูง

กระเป๋าวิเศษใบหนึ่งตกลงมาพร้อมเถ้าเกรอะกรัง เขี้ยวเงินสะบัดเท้าทีหนึ่ง เตะมันไปให้ฉู่เซวียนฉี

ฉู่เซวียนฉีรับไว้อย่างอึ้งงัน

เขี้ยวเงินกับเซิ่นหดร่างลงอีกครั้ง ก่อนจะเกาะบนบ่าโม่อีเหรินพลางออดอ้อนพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย แสดงท่าทีว่าพวกมันตั้งใจสู้ยิ่ง รวมทั้งปาดาบวายุและลูกไฟอย่างไรให้เกิดความเจ็บปวด ไล่ล่าให้เขาหนีทุลักทุเลมากกว่าเดิมอย่างไร ทำให้มนุษย์ถ่านร่างเตี้ยเจ็บปวดเข็ดหลาบยากจะลืมเลือนในชาติหน้าอย่างไร

แม้ต่อมามนุษย์ถ่านร่างเตี้ยจะไม่มีโอกาสได้สัมผัสกับความเข็ดหลาบยิ่งกว่าเดิมก็ตามที