ทดลองอ่าน ยอดสตรีเป็นยากยิ่ง ภาค 2 บทที่ 9-บทที่ 10

“ทำได้ดีมาก” โม่อีเหรินพอใจอย่างยิ่ง นางค่อยๆ ก้าวกลับลงมาบนหลังฉลามอย่างแช่มช้า

ฉลามทั้งสองก็แย่งกันส่งเสียงทันที

“อั๋ง อั๋งๆ” ‘พวกข้าก็ลอบโจมตีได้ดีกระมัง’

“อืม ยอดเยี่ยมมาก” โม่อีเหรินชมพวกมันเป็นการใหญ่ พร้อมทั้งป้อนโอสถวิเศษให้พวกมันกิน ฉลามทั้งสองดีใจจนแทบจะสะบัดหางบินขึ้นฟ้า แน่นอนว่านางมิได้ลืมสองตัวที่อยู่บนไหล่ ป้อนให้เพิ่มสองสามเม็ด

เขี้ยวเงินกับเซิ่นแสดงท่าทางว่าพอใจมาก

“โม่อีเหริน ทำเช่นนี้จะดีหรือ”

อันที่ฉู่เซวียนอั๋งกับฉู่เซวียนฉีรู้สึกยุ่งยากใจยิ่ง

น้องสาวของพวกเขา สาวน้อยโฉมงามผู้น่ารักบอบบาง ยามอารมณ์ไม่ดีสามารถพูดให้คนโมโหจนกระอักเลือดตายทั้งเป็นได้ ยามวิวาทสามารถทำให้ฝ่ายตรงข้ามเสียหน้าไปสิ้น หากแต่พอลงมือก็เอาถึงตาย…

บนโลกนี้แบ่งแยกแข็งแกร่งและอ่อนแอชัดเจน มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่สามารถได้รับความเคารพยกย่อง พวกเขาเข้าใจ หากแต่ได้เห็นน้องสาวสังหารคนในเวลาเพียงประเดี๋ยวเดียวเช่นนี้…ก็ยังคงทำให้พวกเขาสับสนอยู่สักหน่อย อารมณ์จึงว้าวุ่นถึงขีดสุด

อนึ่ง สองคนนี้มาจากดินแดนแรกนภา สภาพการณ์ที่นั่นเป็นอย่างไร พวกเขาไม่เข้าใจโดยสิ้นเชิง นางสังหารคนโดยพลการ จะเสี่ยงไปหน่อยหรือไม่

แม้ว่าความจริงสิ่งที่พวกเขาอยากพูดที่สุดก็คือพวกเขาสังหารเอง ไม่ต้องรบกวนให้น้องสาวต้องลำบาก

“ผู้อื่นถีบประตูบ้านเราพังแล้ว และยังปล้นทรัพย์สินสิ่งของไปนับไม่ถ้วน ข้ายังต้องห่วงว่าประตูบ้านเขาจะต้านทานการเตะกลับสองทีของข้าไหวหรือไม่อีกหรือ”

“…” น้องสาวผู้นุ่มนิ่มน่ารักใคร่ไปอยู่ที่ใดแล้ว

“ฮูหยินน้อยองอาจผึ่งผายอย่างมากขอรับ” ไป๋เหยาแสดงความเทิดทูนด้วยสีหน้าจริงจัง

“…” สองพี่น้องหมดคำพูดแล้ว

“ท่านพี่ กันไว้ดีกว่าแก้นะเจ้าคะ!” โม่อีเหรินยิ้มหวานยิ่ง แต่ความหมายในวาจากลับโหดร้ายทารุณ

จัดการหอซือมิ่งไปแล้วมิได้หมายความว่าใต้หล้าจะสงบสุข ต่อให้ใต้หล้าสงบสุขก็มิได้หมายความว่าโลกนี้จะไม่มีคนฟั่นเฟือนและไม่รู้กาลเทศะแล้ว

“พึงต้องรู้ว่าไม่ว่าอยู่ที่ใด สิ่งที่ไม่ขาดแคลนที่สุดก็คือคนที่คิดว่าตนเองแน่ และคนที่โอหังฟั่นเฟือนชอบหาเรื่องผู้อื่น สำหรับคนพรรค์นี้ การยอมอ่อนข้อให้เป็นเรื่องเกินจำเป็น กำปั้นแข็งๆ ถึงจะดีที่สุด!”

“…” สองพี่น้องหมดคำพูดอีกครั้ง ท่านตาสอนน้องสาวได้…ห้าวหาญเกินไปแล้ว!

โม่อีเหรินลอบหัวเราะ อันที่จริงเหตุผลเหล่านี้พวกพี่ชายล้วนเข้าใจ เพียงแต่พวกเขาชินกับการปกป้องนางเกินไป ถึงได้ไม่แสดงด้านเช่นนี้ออกมาต่อหน้านางโดยไม่รู้ตัว

ความจริงนางก็ไม่ได้ชอบวิธีการทำนองนี้นัก แต่ออกมาแล้วก็ไม่อาจทำให้ท่านตาขายหน้า ยิ่งไม่อาจยอมให้ผู้อื่นมาเหยียบย่ำตนเองตามอำเภอใจได้

ดังนั้นบัดนี้ก็นับว่าเป็นการทำให้พวกพี่ชายเคยชินสักหน่อย หากจำเป็น นางก็ไม่ถือสาที่จะเปลี่ยนร่างจากแมวบ้านเป็นพยัคฆ์จอมอันธพาล

เดิมทีด้วยรูปแบบของนาง ไม่มีทางสังหารคนตั้งแต่มาถึง ทว่าพอเห็นมนุษย์ถ่านสองคนนั้นนางก็คล้ายจะรู้สึกถึงกลิ่นคาวเลือด อีกทั้งดูจากพฤติการณ์ของพวกเขาก็เดาได้ไม่ยากว่าถ้าวันนี้พวกนางมีพลังแก่นแท้ไม่ได้เรื่อง จุดจบย่อมจะไม่ได้ดีไปกว่าไป๋เหยาที่ถูกทำลายพลังวัตรเสียเท่าไร

อย่านึกว่านางจะไม่สังเกตเห็นว่าทั้งสอง ‘ตาเป็นประกาย’ ขณะมองเห็นฉลาม

มิหนำซ้ำที่สำคัญที่สุดคือตอนนี้นางอารมณ์ไม่ดีอย่างยิ่ง

แม้จะยังไม่ได้แต่งงานกัน แต่ไป่หลี่จิงหงเป็นบุรุษของนาง เรื่องนี้เป็นเรื่องที่นางยอมรับ บ้านของบุรุษของตนถูกคนทำลายแล้ว ยังให้นางก้าวไปประจบเอาใจอีกหรือ ฝันไปเถอะ!

นางมีแต่จะอัดพวกเขาให้แบนก่อนแล้วค่อยมาว่ากันต่างหาก

“ไป๋เหยา ตอนนี้พวกเราควรเข้าไปจากที่ใด” เกาะทั้งเกาะถูกครอบพิทักษ์ครอบเอาไว้หมดแล้ว

“จากใต้ทะเล…”

ใต้ทะเล?!

ดียิ่ง เคล็ดวิชาเคลื่อนที่ใต้น้ำและน้ำวิเศษที่หลอมกลั่นจากไข่มุกได้เวลาออกโรง