ทดลองอ่าน ลำนำรักมังกรดำ ชุด หัวใจเจ้าทะเล

สุราหนึ่งจอก เหลือเพียงหนึ่งจอก

บนโต๊ะเหลือเพียงหนึ่งจอก และนั่นคือจอกที่เขาส่งไปแรกสุด เหวยเจี้ยนซินมองไหสุราว่างเปล่าที่นอนแอ้งแม้งบนพื้น จากนั้นก็หันมองผีพนันจางที่นั่งยองบนม้านั่งจ้องสุราจอกสุดท้ายนั้น ต่างฝ่ายต่างไร้คำพูด

ผ่านไปครู่หนึ่งผีพนันจางถึงเอ่ยปาก

“จะทำอย่างไร”

เหวยเจี้ยนซินเหลือบมองเขาคราหนึ่งแล้วหันมองจอกสุราอีกครั้ง

“เราสองคนหนึ่งคนหนึ่งคำ แบ่งกันดื่มให้หมดแล้วกัน”

ผีพนันจางด่าออกมา

“ชิ ใครถามเจ้าเรื่องนี้! ที่ข้าถามคือจะทำอย่างไรกับเรื่องของลูกพี่กับโม่เอ๋อร์”

เหวยเจี้ยนซินไหวไหล่ ชี้ไหเปล่าบนพื้นอย่างจนใจ

“ข้าจะรู้ได้อย่างไร เจ้าดูไหแตกนี่สิ เหล้าวสันต์ฟ้าลั่นจากหมิ่นจงยี่สิบสี่ไหถูกลูกพี่จัดการเกลี้ยงไปแล้ว เหลือแค่จอกเดียวบนโต๊ะเท่านั้น ตอนนี้ข้าไม่กล้าเข้าไปยั่วเขาหรอก”

“ล้วนเป็นเจ้าออกความเห็นไม่ได้เรื่อง!” ผีพนันจางถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างกล่าวหา

“ข้าจะรู้ได้อย่างไร!” เหวยเจี้ยนซินร้องอย่างเป็นผู้บริสุทธิ์ยิ่ง “ตอนนั้นพอข้าได้ยินว่าโม่เอ๋อร์จะแต่งให้ผู้อื่น ก็นึกไปว่านางกำลังเดิมพันกับลูกพี่ ใครจะรู้ว่า…”

“ใครจะรู้ว่าลูกพี่มาแล้ว นางกลับยังจะแต่งให้ผู้อื่นอีกใช่หรือไม่” ผีพนันจางเบะปากด่า “นี่ไม่ใช่คำพูดไร้สาระหรือ ถ้านางจะเดิมพันจริง จำเป็นต้องวิ่งมาแต่งงานที่หลิ่งหนานให้ลูกพี่ตามมาด้วยหรือ หาใครสักคนที่เฉวียนโจวมาแต่งไม่ได้หรือไร”

“เฮอะ! ตอนนั้นเจ้ายังเห็นด้วยกับความคิดข้าเลยนี่!” เหวยเจี้ยนซินร้องออกมาอย่างไม่พอใจ

“นั่นมัน…มัน…” ผีพนันจางจนคำพูดชั่วขณะ หัวสมองแล่นโดยไว ฝืนอธิบาย “ข้าคิดว่าโม่เอ๋อร์ชอบลูกพี่จริงๆ ถ้านางจะแต่งให้ผู้อื่นย่อมต้องมีเหตุผล ข้าคิดว่าพอลูกพี่มา นางก็อาจจะคิดได้ไง! ถึงได้สนับสนุน”

“นั่นปะไร! อย่างไรเจ้าก็เห็นด้วยแล้ว ใช่หรือไม่ เชอะ!” เหวยเจี้ยนซินกลอกตาใส่ เบ้ปากด่ากลับไป

ผีพนันจางหน้าหมองไป ได้แต่ฝืนทำหน้าด้าน

“โอ๊ย เราอย่ามาพูดเรื่องนี้เลย เอาเป็นว่าตอนนี้ปัญหาอยู่ที่โม่เอ๋อร์ เจ้ายังไม่รีบคิดว่ามีวิธีใดอีก!”

“วิธีใด?” เหวยเจี้ยนซินหน้าง้ำแล้ว “นายท่าน ข้าไม่มีวิธีแล้ว! ใครจะรู้ว่าในใจสตรีคิดอย่างไรกันแน่ ไม่แน่ว่าผู้อื่นอาจชอบเจ้าหน้าขาวในปราสาทเขากระบี่เทพนั่นก็เป็นได้ ข้าว่าพวกเราเร่งกลับไป…ว้าก!”

เขายังพูดไม่จบก็เห็นว่านอกประตูมีไหสุราใบหนึ่งลอยพุ่งเข้าใส่ศีรษะเขาตรงๆ!

เหวยเจี้ยนซินร้องเสียงหลงรีบก้มหลบ ผลคือเสียสมดุล เท้าที่นั่งยองอยู่บนม้านั่งลื่นพรืด จึงหกคะเมนลงพื้น ล้มอย่างอเนจอนาถ กินโคลนเข้าไปเต็มปาก

“ฮึๆ ปกติสอนเจ้าแล้วว่าให้พูดน้อยๆ หน่อยเจ้าไม่รู้จักฟัง ตอนนี้เจอกรรมตามสนองแล้วล่ะสิ” ผีพนันจางนั่งยองอยู่ที่ม้านั่งอีกตัว หน้าตามีความสุขที่เห็นผู้อื่นประสบภัย

เหวยเจี้ยนซินได้ยินก็หงุดหงิดเป็นที่ยิ่ง มือยันพื้นกระโดดขึ้นมาแล้ววาดขาใส่ม้านั่งของผีพนันจาง

ผีพนันจางกระโดดขึ้นโต๊ะพร้อมถือโอกาสกวาดสุราวสันต์ฟ้าลั่นจอกสุดท้ายนั้นกระดกลงคอ หัวเราะฮี่ๆ พลางเดาะลิ้นพูด

“เหล้าดี เหล้าดี! เจ้าเหวย ขอบใจมาก!”

“เหล้าของข้า! เจ้าเฒ่าสมควรตาย อย่าหนีนะ คายเหล้าของข้าออกมา!” เหวยเจี้ยนซินร้องตะโกนและออกกระบวนท่าอีกครั้ง

ผีพนันจางหลบซ้ายหลบขวาอยู่บนโต๊ะ ทั้งสองสู้กันตุบๆ ตับๆ อยู่ในห้อง