ในความเลือนราง เขามองเห็นใบหน้าเล็กไร้สีเลือดปรากฏอยู่ตรงหน้า จึงพึมพำชื่อนางอย่างไม่รู้ตัว
“โม่เอ๋อร์ โม่เอ๋อร์…”
“ลูกพี่?” เหวยเจี้ยนซินปีนขึ้นไปอีกกิ่งหนึ่ง มองหัวหน้าที่เมามายอย่างเป็นกังวล
หลังดื่มสุราวสันต์ฟ้าลั่นหมดไปแล้วยี่สิบห้าไห ฉู่เฮิ่นเทียนก็เมาจนเริ่มพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว
“ลูกพี่ ท่านยังดีอยู่หรือไม่” เหวยเจี้ยนซินเห็นฉู่เฮิ่นเทียนใกล้จะลื่นตกจากต้นไม้เต็มทีก็รีบดึงเขาไว้ พยุงเขาลงจากต้นไม้
ฉู่เฮิ่นเทียนมองเหวยเจี้ยนซินอย่างเลื่อนลอย จู่ๆ ก็ยื่นมือออกไปคว้าคอเสื้อเขาไว้ เมามายถามอย่างไม่พอใจ
“เพราะเหตุใด ทำไมนางไม่ยอมพูดกับข้า แค่เพียงประโยคเดียว แค่ประโยคเดียวข้าก็จะช่วยนางล้างแค้น นางกลับไม่เอ่ยอะไรสักนิด! เพราะเหตุใด ทำไมทั้งที่ข้าถอยให้แล้ว นางกลับยังยืนยันว่าจะแต่งงาน”
ข้าจะรู้ได้อย่างไร?!
เหวยเจี้ยนซินลอบถอนใจในความโชคร้ายของตน ตอบส่งๆ ออกไปอย่างหน่ายใจ
“การแก้แค้นต้องจัดการด้วยตัวเอง! ถ้ายืมมือคนอื่น เช่นนั้นยังจะแก้แค้นทำไม!”
ฉู่เฮิ่นเทียนได้ยินพลันสะท้านไหว ทั้งตัวราวกับถูกฟ้าผ่า
ฉับพลันนั้นเขาก็นึกถึงคำพูดที่ตนเคยพูดออกมาในหลายปีนี้ได้…เขาสอนนางมาตลอดว่าต้องสนองแค้นด้วยแค้น ต้องใช้วิธีตาต่อตา ฟันต่อฟัน ต้องไม่เลือกวิธีการ ต้องจัดการเรื่องยุ่งยากของตัวเอง!
นางฟังคำพูดของเขาทั้งหมด เพื่อแก้แค้น นางไม่เลือกวิธีการ ยอมแต่งงานกับบุตรชายศัตรู ถึงขนาดยอมเสี่ยงแต่ไม่ยอมขอร้องเขา!
ความหนาวเยือกสายหนึ่งแผ่ซ่านไปทั่วแขนขาเขา ความทรงจำถั่งโถมใส่สมองที่มึนงงราวกับน้ำหลาก…
นางอาเจียน หลังจากศึกในทะเลครั้งนั้น สองมือเปื้อนเลือดของนางจับอยู่บนกราบเรือ ตะกายตัวอาเจียนลงทะเลอยู่ข้างลำเรือ ที่อาเจียนออกมามีเศษอาหารที่ตกค้างอยู่
เขาเห็นนางกำลังอาเจียน เห็นนางตัวสั่น เห็นใบหน้าซีดเผือดของนาง เขากลับไม่ได้สนใจ ไม่ยอมรับว่าตนเองเป็นห่วงนาง เพียงด่าว่าความยุ่งยากที่นางเพิ่มเข้ามา
สวรรค์ ที่แท้แล้วข้าทำอะไรกับนางไปกันแน่
“ข้าไม่ควรสอนวิชากระบี่ให้นาง…ข้าไม่ควรให้นางรั้งอยู่บนเรือ…” สีหน้าเขาขาวซีด หลับตาลงพึมพำอย่างเจ็บปวด ชิงชังความโง่เขลาและเหี้ยมโหดของตน
พลาดไปแล้ว ทั้งหมดล้วนผิดพลาดไปแล้ว…
เขายอมรับช้าเกินไปว่าตนเองใส่ใจนาง สืบหาชาติกำเนิดของนางช้าเกินไป ยามเขาหาสาเหตุของฝันร้ายในทุกคืนของนางพบ เขาก็ได้กระทำเรื่องที่ไม่อาจเรียกคืนไปมากมายตั้งนานแล้ว
เขาสอนนางจับกระบี่ เขาบีบนางให้ทำร้ายคน เขาบอกนางว่านั่นคือหนทางในการมีชีวิตอยู่!
ที่นางฝันร้ายไม่หยุดหย่อน เขาเองก็ถือว่ามีส่วนด้วย!
ในสิบกว่าปีมานี้ เขาเพิ่มฝันร้ายให้นางมากยิ่งขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่า ทำให้สองมือของนาง…แปดเปื้อนเลือด