ทดลองอ่าน ลำนำรักมังกรดำ ชุด หัวใจเจ้าทะเล

เขาไม่ขยับ ปล่อยให้นางกัด

นางออกแรงอย่างหนัก ออกแรงจนฟันนางฝังลึกเข้าไปในเนื้อเขา

เลือดไหลออกมาแล้ว ไหลเข้ามาในปากนาง นางได้รสเลือด นางรู้ว่าเขาเจ็บมาก นางรู้ว่าความจริงเขาสามารถหลบได้ นางรู้ว่าความจริงเขาไม่ให้นางกัดก็ได้ แต่เขาไม่ได้ทำ ปล่อยให้นางกัด

นางอยากกัดให้แรง แต่ฟันกลับไม่สามารถออกแรงหนักๆ ได้ ดวงตาที่แห้งเหือดมานานไม่รู้ว่ามีน้ำตามารวมกันตั้งแต่เมื่อไร นางปิดตาลง น้ำตาร้อนก็กลิ้งออกมาจากหางตา นางอ้าปากร้องไห้ออกมาแล้ว

โม่เอ๋อร์ซุกหน้าลงกับซอกคอเขา ร้องไห้เสียงดังอย่างหนัก

เป็นครั้งแรกตลอดหลายปีนี้ ในที่สุดนางก็ร้องไห้ออกมาแล้ว มีน้ำตา มีเสียงร่ำไห้ ปล่อยความทุกข์ทน ความเจ็บปวด ไม่ยินยอม ความโกรธเกลียดทั้งหมดออกมากับน้ำตา…

เสียงของนางแหบพร่า ร่างผอมเล็กของนางสั่นสะท้าน น้ำตาของนางเปียกซึมไหล่เขา นางร้องไห้เสียงดังประหนึ่งต้องการนำส่วนของหลายปีมานี้ร้องออกมาให้หมดสิ้นในคราเดียว

ฉู่เฮิ่นเทียนปล่อยมือนางแล้วเปลี่ยนเป็นโอบเอวนางแทน โอบกอดนาง ปล่อยให้นางร้องไห้

หัวใจเจ็บปวดยิ่งนัก ทั้งเจ็บปวดและโล่งใจ เขารอมานานถึงเพียงนี้ ในที่สุดก็รอจนนางมาปลดปล่อยในอกเขา ระบายทุกสิ่งออกมาจนหมดสิ้น…

เขาปวดใจแทนนาง ตอนนั้นนางยังเด็กถึงเพียงนั้น แต่กลับต้องมาพบเจอการเปลี่ยนแปลงของตระกูลที่น่าอนาถอย่างถึงที่สุด มิน่านางถึงฝันร้ายทุกค่ำคืน มิน่านางถึงมักปฏิเสธผู้คน มิน่านางถึงได้ฝึกกระบี่เอาเป็นเอาตายขนาดนั้น!

นางร้องไห้เหนื่อยจนหลับไปแล้ว

มองดูใบหน้าที่ยังมีน้ำตาบนเตียง เขาปวดใจอย่างที่สุด

นางอ่อนวัยถึงเพียงนี้ ดื้อรั้นถึงเพียงนี้ เข้มแข็งถึงเพียงนี้

หลังจากนางกลายเป็นสตรีของเขาแล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็เปลี่ยนเป็นรางเลือนไม่ชัดเจน สองสามปีมานี้เขายิ่งว้าวุ่นและกรุ่นโกรธได้ง่ายขึ้นทุกที นางก่อกวนความรู้สึกของเขา และเขาไม่รู้จะจัดการกับนางอย่างไรดี

จนกระทั่งยอมรับว่านางมีความสำคัญต่อเขา จนกระทั่งครั้งนี้เขาพบว่าตนไม่สามารถไม่สนใจนาง จนกระทั่งเขาหาสาเหตุของทุกเรื่องพบในที่สุด เขาถึงได้รู้ว่าตนควรทำอะไร

ที่น่าประหลาดก็คือหลังจากยอมรับเรื่องนี้แล้ว ความเยือกเย็นและมั่นใจในตัวเองอย่างที่คุ้นเคยของเขาก็คืนกลับมาเช่นกัน คล้ายปัดเป่าหมอกหนาบนทะเลและหาหนทางที่ถูกต้องพบแล้ว

เขายังคงกุมมือนาง บีบคลึงนิ้วมือเล็กเรียวในฝ่ามืออย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งเขาสัมผัสได้ถึงรอยด้านบนนิ้วนาง บริเวณง่ามนิ้วโป้งของนาง รอยด้านหยาบแข็งนั้นประหนึ่งเป็นเสียงร้องในใจของนาง ความดื้อรั้นของนาง เสียงตะโกนของนาง ตะโกนว่านางต้องแก้แค้น…

เขาชิงชังรอยด้านบนมือนาง เพราะนั่นก็เหมือนกับตราบาปของเขา

เขาขึ้นเตียงดึงนางเข้ามากอด ประทับจุมพิตบนหน้าผากนาง สาบานว่าจะไม่ให้ความทรงจำพวกนั้นมีโอกาสเพิ่มพูนขึ้นอีกเด็ดขาด เขาจะทำให้นางมีมือเล็กที่อ่อนนุ่มอีกครั้ง เขาจะช่วยปลดปล่อยนางจากฝันร้ายอันยาวนานนั้น

เพียงแต่ว่าทุกอย่างต้องเริ่มใหม่ตั้งแต่ต้นถึงจะได้ เขาจะสอนทุกสิ่งที่ควรรู้กับนางอีกครั้ง

ในดวงตาฉู่เฮิ่นเทียนมีประกายหนาวเยือกวาบผ่าน…ครั้งนี้สิ่งที่เขาจะสอนไม่ใช่วิชากระบี่ แต่เป็นวิธีเอาชนะโดยอาวุธไม่เปื้อนเลือด!