ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 1

‘ไม่เกี่ยว’ เรียวหนามปฏิเสธเสียงเข้ม แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องจริงก็ตาม แต่คนอย่างเธอหรือจะยอมแพ้ ถ้าไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนมากพอ ไม่มีทางที่เธอจะยอมรับผิดหรอก ‘เอ๊ะ นี่เทพกำลังกล่าวหาว่าเรียวนอกใจคุณอยู่นะ’

เทพบุตรเลือกที่จะส่งยิ้มเย็นให้กับแฟนสาวที่กำลังยืนกอดอกปั้นหน้าเอาเรื่องเขาอยู่ ความจริงจากคำพูดของเขามันชัดเจนจนเธอน่าจะตระหนักได้แล้วว่าคนที่รู้แต่ไม่พูด กับคนที่ไม่รู้เลยไม่พูดมันต่างกัน

‘ฮึ ผมยังไม่ได้บอกสักคำว่าเรียวนอกใจ’

เทพบุตรจดจ้องเข้าในนัยน์ตาของคนรักเพื่อสื่อให้เธอรู้เสียทีว่าเขาไม่ได้โง่ ไม่ได้ซื่อบื้อจนถึงขั้นจะหลอกอะไรก็เชื่อไปหมด แต่เพราะเขารักเธอมาก เขาถึงเลือกที่จะเงียบ เลือกที่จะปิดตาข้างหนึ่งไว้ ทว่าบางทีมันอาจจะเป็นการเลือกที่ผิดถนัด

‘มันไม่มีอะไร’ เรียวหนามพูดพลางหันหลังเดินไปทางโซฟาหลุยส์สีทองอร่าม แล้วหย่อนสะโพกลงนั่งบนเบาะจนยวบ ก่อนจะยกขามาไขว่ห้างตามนิสัยของหล่อน

‘ครับ ผมเชื่อ’ เทพบุตรขานรับเสียงเรียบ เขาเห็นเรียวหนามมองตอบกลับมาด้วยสายตาไม่ยี่หระ พานให้คนรู้ความจริงอยู่เต็มอกเกิดความหมั่นไส้จนต้องพูดอะไรบางอย่างให้เธอเลิกทำเป็นเนียนได้แล้ว

เรียวหนามควรจะรู้สึกผิดและสำนึกเสียบ้าง

‘ผมรู้ว่าข่าวบันเทิงใครจะนั่งเทียนเขียนยังไงก็ได้ หรือแม้แต่ตัดต่อรูปใครไปนั่งกินข้าวกับใครบนรูฟท็อปก็ได้ด้วย’

‘…’

เรียวหนามทำเป็นเชิดหน้าตีเนียนต่อ เธอยังคงใช้ความเงียบเข้าสู้ความจริงแม้ว่าขนทั่วร่างกายจะลุกซู่กับวาจาทำนองว่ารู้ทันหรอกนะ แต่เขาแค่เลือกที่จะไม่พูดมันออกมาเท่านั้น แต่ก็บอกไปแล้วไง ถ้าไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนมากพอ ไม่มีทางที่เธอจะสารภาพก่อนแน่นอน

‘ค่ะ’

เรียวหนามประสานสายตากับคนจ้องจับผิดตัวเองอย่างไม่นึกเกรงกลัว พอมาลองคิดดูเธอเองก็เสียดายเทพบุตรอยู่เหมือนกัน แน่นอนว่าเธอไม่เคยรักคนอ้วนฉุเลยแม้แต่น้อย ที่ยอมคบด้วยเป็นเพราะความร่ำรวยของเขาทำให้ชีวิตเธอสบาย ทว่าความสุขของเธอไม่ได้อยู่แค่ตรงนั้น

เรียวหนาม มาหยาไม่ได้ต้องการเป็นคุณนายใช้เงินมือเติบ หรือเป็นเพียงนักแสดงสมทบดีเด่นเหมือนปัจจุบัน ทว่าความใฝ่ฝันและปรารถนาสูงสุดในชีวิตเธอคือการเป็นนางเอกซูเปอร์สตาร์ระดับแถวหน้าของเมืองไทยต่างหาก เพราะฉะนั้นตราบใดที่เธอยังไม่สมหวัง ไม่ว่าจะต้องทำวิธีการไหนเพื่อแลกมันมาเธอก็จะทำ

นี่ถ้าไม่ติดว่าเทพบุตรมีนิสัยหึงหวงและหัวโบราณจ๋าจนมันส่งผลกระทบต่อหน้าที่การงานเธอล่ะก็ เธอไม่มีวันยอมทิ้งบ่อเงินบ่อทองของตัวเองไปไหนหรอก

และถ้าให้เลือกระหว่างความฝันในวัยเด็กที่กำลังจะเป็นจริงเพราะผู้ชายคนใหม่ กับผู้ชายคนเก่าที่มีดีแค่ความรวย เธอขอเลือกช้อยส์แรก

บรรยากาศภายในห้องรับแขกเงียบสงัดเมื่อต่างคนต่างเงียบ ไม่มีใครยอมพูดอะไรมา เรียวหนามที่มีนัดทานดินเนอร์กับฤทธิ์ตินัยต่อจึงแสร้งทำเป็นถอนลมหายใจออกมาเสียงดังเฮ้อพลางยันกายยืนเต็มตัวสูง

‘ถ้าเทพหายสงสัยแล้ว เรียวขอตัวกลับก่อนนะคะ’

‘เดี๋ยว’ เทพบุตรคว้าแขนคนที่ตั้งท่าจะเดินจากไปเสียให้ได้หมับ ‘ผมไม่มีทางยอมเลิกกับคุณ’

‘ก็ได้ ในเมื่อพูดดีๆ ด้วยแล้วเทพไม่เข้าใจ เรียวจะถือว่าคุณบังคับให้เรียวใจร้ายเองนะ’

มือของเทพบุตรถูกมือเรียวหนามปัดออกอย่างรุนแรง แล้วฝ่ายนั้นก็หันกลับมายืนประจันหน้ากันกับเขาอีกครั้ง แต่สายตาที่เธอใช้จับจ้องมองมาได้เปลี่ยนแปลงไป มันดูเย็นชาจนน่ากลัว

‘เทพคิดว่าที่ผ่านมาเรียวรักคุณจริงๆ งั้นเหรอคะ’

คนพุงกลมรู้สึกช็อกไปไม่น้อยเลยกับประโยคที่ตัวเองได้ยิน เขามองใบหน้าแฟนสาวอย่างไม่เข้าใจความนัยมากนัก หรือบางทีเขาอาจจะเข้าใจมันแล้ว แต่ว่ายังฝืนหลอกตัวเองอยู่