ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 2 – บทที่ 3

“แต่…”

“ผมคิดและทำทุกอย่างเพราะต้องการผลลัพธ์ที่เร็วที่สุด ผมไม่มีเวลาให้คุณมากเกินกว่าที่ในสัญญาระบุ และผมเชื่อมั่นว่าถ้าเราร่วมมือกันทุกอย่างจะออกมาดี”

“แต่…”

“ถ้าคุณฟ้าไม่ต้องการจะแก้ไขอะไรในสัญญาแล้ว ผมจะจัดการจ่ายเงินค่าสมาชิกกับทางเฮลตี้เรียล และจะจ่ายเงินสดห้าแสนบาทให้กับคุณทันที”

“คะ?!”

“ส่วนเรื่องพรีเซ็นเตอร์สินค้าตัวใหม่ คุณฟ้าจะได้เซ็นสัญญากับทางแฟตบอมบ์อย่างไม่มีเงื่อนไขเมื่อข้อตกลงระหว่างเราประสบผลสำเร็จ”

ภาพฟ้าที่พยายามหาช่องว่างเอ่ยปฏิเสธการย้ายเข้าไปอยู่ร่วมชายคากับคนตรงหน้าถึงกับพูดอะไรไม่ออกเมื่อเจอประโยคเด็ดที่ว่าตัวเธอจะได้เซ็นสัญญาเป็นพรีเซ็นเตอร์กับทางแฟตบอมบ์ ด้วยข้อเสนอที่ไม่อาจจะปฏิเสธออกไปได้ ส่งผลให้เทรนเนอร์สาวต้องพยายามขบคิดหาเหตุผลนานัปการมารองรับการตัดสินใจที่บ้าบิ่นของตัวเอง

ภาพฟ้านั่งพิจารณาหน้านิ่วคิ้วขมวดโดยไม่รู้ตัว ข้อดีคือหนึ่งเธอมีรายได้เพิ่มสองช่องทางเป็นเวลาหกเดือน สองไม่ต้องจ่ายค่าเช่าคอนโดฯ ค่าน้ำ ค่าไฟ ประหยัดค่าใช้จ่ายการดำรงชีพ สามได้ช่วยให้คนสุขภาพดีเพิ่มขึ้นถือว่าทำตามปณิธานของตัวเอง สี่ได้บุญจากการช่วยคนทุกข์ใจเพราะช้ำรักให้สมหวัง และห้า…สุดท้ายอาจจะได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ชื่อดังระดับเอเชีย ส่วนข้อเสียเหรอ เห็นทีจะมีแค่ต้องจำเส้นทางขับรถไปกลับที่ทำงานใหม่ ข้อเดียวเท่านั้น

“ตกลงค่ะ”

“ยินดีที่ได้ร่วมงานกันครับคุณฟ้า”

คำตอบของภาพฟ้าสามารถเรียกรอยยิ้มกว้างขวางจากอีกฝ่ายได้อย่างรวดเร็ว เธอมองมืออวบอูมที่ยื่นมาคอยจับกับมือของเธออยู่ คนเผลอพลั้งปากพูดไปแล้วได้แต่ส่งยิ้มเจื่อน ก่อนจะยื่นมือตัวเองออกไปจับกับเขา ทว่าพอเหล่ตามองสรีระของคนหน้ากลมแป้น คนเป็นเทรนเนอร์ชักอยากจะใช้มือที่เหลืออีกข้างตบปากตัวเองรัวๆ เห็นทีงานนี้จะเป็นดั่งคำสุภาษิตไทยที่ว่า

‘เข็นครก (ยักษ์) ขึ้นภูเขา (เอเวอเรสต์)’ ซะแล้ว

หลังจากจรดปลายปากกาเซ็นสัญญาเสร็จเรียบร้อย ภาพฟ้าก็ตัดสินใจแน่วแน่ว่าจะเก็บทุกอย่างเป็นความลับไม่ให้แทนคุณรู้เรื่องโดยเด็ดขาด เพราะรายนั้นคงจะไม่ยอมอยู่เฉยแน่ ถ้าจับได้ว่าเธอแอบหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่กับผู้ชายคนอื่นเป็นเวลากว่าหกเดือนเต็ม แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นทุกอย่างเป็นเพียงแค่เรื่องงาน เธอไม่มีความรู้สึกพิศวาสเกิดกับคนตรงหน้าเลยแม้แต่น้อย ส่วนตัวเทพบุตรเองแม้การพูดคุยกันจะไม่ได้ลงรายละเอียดมากนัก แต่เธอก็พอจะดูออกว่าเขายังคงรักแฟนเก่าอยู่เต็มหัวใจ

“ถ้าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว เจอกันเช้าวันเสาร์นะคะคุณเทพ” ภาพฟ้ากล่าวขณะลุกออกจากเก้าอี้มายืนเต็มความสูง เธอกล่าวลาเขาตามมารยาท ทว่ากำลังจะหมุนตัวไปทางประตู คำถามจากอีกฝ่ายก็ฉุดให้เธอต้องบิดหัวไหล่กลับมายังองศาเดิม

“คุณฟ้าครับ คุณกลับยังไง”

“ก็คงเรียกแท็กซี่เอามั้งค่ะ เพราะรถของฟ้าส่งเข้าอู่ไปเมื่อเช้า”

“อ๋อ…ผมจำได้แล้วที่คุณขับไปครูดกับขอบฟุตปาธใช่ไหม เมื่อคืนคงจะฉลองจนดึกสินะครับ”

เหอะ ยังจะมีหน้ามาพูด