ทดลองอ่าน สะดุดรักร้อยโล บทที่ 2 – บทที่ 3

หญิงสาวต่อว่าอีกฝ่ายเพียงในใจเท่านั้น คนแอบฉุนหน่อยๆ ไม่ลืมว่าตอนนี้คนตรงหน้าได้ขยับมาเป็นเจ้านายของเธอเต็มตัวแล้ว แถมยังจ่ายเงินเดือนให้สูงลิ่วเสียด้วย เพราะฉะนั้นจะพูดจะจาอะไรก็คงจะต้องระวังปากกันหน่อย

“นิดหน่อยค่ะ”

“ผมเข้าใจครับ ยังไงผมก็ยินดีด้วยนะ คุณฟ้าเหมาะสมกับตำแหน่งแล้วจริงๆ”

“ขอบคุณค่ะ ถ้ายังไงฟ้าขอตัวเลยแล้วกันนะคะ”

“เดี๋ยวก่อนสิครับ ให้ผมไปส่งดีกว่า เป็นผู้หญิงนั่งแท็กซี่ตอนกลางคืนคนเดียวมันอันตราย”

“ไม่เป็นไรค่ะคุณเทพ ฟ้าเกรงใจ”

“เกรงใจอะไรกันครับ ถ้าผมยอมปล่อยให้คุณฟ้ากลับแท็กซี่เองคนเดียว ผมก็คงจะเป็นผู้ชายที่แย่มากที่สุดในสามโลก” เขาพูดพลางจัดแจงเอกสารบนโต๊ะทำงานไปด้วย “คุณฟ้านั่งรอผมที่โซฟาแป๊บนึงนะ ผมขอเวลาเก็บของไม่เกินสองนาที”

คงปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเวลาหัวค่ำบนถนนสุขุมวิทเป็นช่วงที่รถติดนรกแตกมากที่สุด ภาพฟ้านั่งติดแหงกอยู่บนแลมเบอร์กินีอเวนทาดอร์มากว่าสามสิบนาทีเข้าไปแล้ว เธอขอสารภาพแบบไม่แอ็บเลยว่าแวบแรกที่เห็นซูเปอร์คาร์ของเทพบุตรจอดอยู่ตรงหน้าแทนที่จะเป็นรถตู้สีดำสุดหรูคันเมื่อเช้า ตัวเองแอบตื่นเต้นที่จะได้มีโอกาสนั่งมันเป็นครั้งแรกในชีวิต ทว่าตอนนี้เธอกลับอยากจะกระโดดลงไปยืนบิดตัวไล่ความเมื่อยล้าบนถนนเสียเหลือเกิน

โครก!

เสียงท้องของเทพบุตรร้องดังจนได้ยินกันทั่วทั้งรถ ภาพฟ้าใช้หางตาเหลือบสังเกต เห็นคนมีฟอร์มยังคงนั่งมองดวงไฟจราจรสีแดงด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ทว่าเพียงชั่วครู่อีกฝ่ายก็หันมาถามเธอที่นั่งอยู่ข้างกาย ทำเอาหญิงสาวสะดุ้งโหยง รีบเบนสายตากลับมามองเหล่ารถร่วมชะตากรรมแทบไม่ทัน

“คุณฟ้าหิวรึเปล่าครับ”

“ก็นิดนึงค่ะ”

ความจริงแล้วภาพฟ้าไม่ได้รู้สึกหิวแต่อย่างใด เพราะเธอทำไอเอฟ* กินอาหารแค่แปดชั่วโมงต่อวันเป็นประจำอยู่แล้ว แต่เพราะรู้ว่าอีกฝ่ายกำลังหิวเธอเลยเลือกจะตอบออกไปแบบนั้น อีกอย่างถ้าเทพบุตรอยากจะหาอะไรกินก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้ถือโอกาสลงไปยืดเส้นยืดสายด้วยเลย

“อยากทานอะไรครับ”

“อะไรก็ได้ค่ะ”

ภาพฟ้าหันมองหาร้านอาหารข้างทาง ก่อนจะเจอเข้ากับร้านข้าวมันไก่ตอนริมถนนเจ้าหนึ่งที่ตั้งขายอยู่ตรงบันไดรถไฟลอยฟ้าไม่ใกล้ไม่ไกลจากตรงที่พวกเธอรถติดกันอยู่ หญิงสาวสังเกตดูคนรอคิวแล้วไม่เยอะมากเลยชี้เป้า

“ร้านนั้นก็ได้นะคะ”

“ร้านนั้น…คุณฟ้าทานได้แน่เหรอครับ”

“ทำไมจะทานไม่ได้เหรอคะ น่าอร่อยออก” ภาพฟ้าพูดตามสัตย์จริง ทว่าพอหันไปเห็นอีกฝ่ายแสดงสีหน้าอึ้งๆ อยู่ เธอเลยฉุกคิดขึ้นได้ว่ามหาเศรษฐีแบบเทพบุตรไม่น่าจะเหมาะกับการนั่งกินข้าวมันไก่ตอนข้างทางเท่าไหร่ “เอ…หรือเราจะไปหาร้านอาหารตรงนู้นดูก่อน บางทีคุณเทพอาจจะอยากกินอย่างอื่น”

“ผมหิวแล้ว กินร้านนี้เลยก็ได้ครับ”