ทดลองอ่าน สะดุดใจลงเอยรัก บทที่ 2

บทที่ 2

อดีตรักสุดติสต์

เช้าวันจันทร์ของสัปดาห์ต่อมา เรมิตาบอกสองสาวหุ้นส่วนว่าหล่อนหาทำเลทองสำหรับเปิดไฮเฮลตี้ (Hi Healthy) ร้านอาหารออร์แกนิกของทั้งสามคนได้เรียบร้อยแล้ว เป็นคอมมิวนิตี้มอลล์ย่านออฟฟิศคนกรุง อยู่ใกล้รถไฟฟ้า เดินทางสะดวก แถมยังมีสถานออกกำลังกายชื่อดังแห่งยุคอยู่บนชั้นสองของตึกเดียวกัน ซึ่งส่งผลดีต่อร้านของพวกเธอ เพราะเหล่าคนดูแลสุขภาพคือกลุ่มเป้าหมายหลักในแผนธุรกิจ ซ้ำโชคดีคูณสอง เนื่องจากได้ค่าเช่าพื้นที่ต่ำกว่าราคาตลาดเพราะเจ้าของสถานที่เป็นเพื่อนสนิทกับมารดาของหล่อน

ขณะที่โสตรับฟังรายละเอียดเงื่อนไขสัญญาเช่าจากเรมิตาคร่าวๆ ทว่าในสมองและหัวใจของชนาพรกลับบังเกิดความว้าวุ่นจนไม่มีสมาธิตลอดการเดินทางมายังสถานที่จริง และทันทีที่เห็นตึกดังกล่าว ดวงตาสีนิลถึงกับฉายแววตื่นตระหนก ก่อนจะหันไปสบตากับภาพฟ้าที่นั่งอยู่ข้างกัน

“ฉันให้คนไปเช็กมาแล้ว เฮลตี้เรียลเป็นฟิตเนสที่กระแสดีในโลกออนไลน์มากเลยนะ ถ้าสมมติอนาคตได้จับมือทำธุรกิจร่วมกัน บอกเลยจ้ะว่าไฮเฮลตี้ของพวกเราปังแน่!” คนมองการณ์ไกลพูดจบแล้วถึงสังเกตเห็นความผิดปกติของเพื่อนอีกสองคนได้ “เฮ้ย! เป็นไรกัน”

“เปล่า!!!” สองสาวมีพิรุธปฏิเสธโพล่งโดยพร้อมเพรียง คนหนึ่งส่ายหัวพึ่บพั่บ ส่วนอีกคนโบกมือเป็นพัลวัน

โกหก เรมิตาทันได้แค่คิดในใจ เพราะรถตู้คันหรูของคฤหาสน์ปกรณ์เกียรติหยุดล้อตรงหน้าสถานที่ที่จะเช่าเรียบร้อยแล้ว ประจวบกับจวนใกล้เวลานัดหมายกับเจ้าของพื้นที่พอดี หล่อนเลยหยุดคาดคั้นเพื่อนต่อ ได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้จนลืมไปในที่สุด

หลังจากเจรจาตกลงเซ็นสัญญาเช่าเรียบร้อย ชนาพรขอตัวเข้าห้องน้ำก่อน ในขณะที่เรมิตากับภาพฟ้าแยกกลับไปรอที่รถตู้ หลังทำธุระส่วนตัวเสร็จสรรพ ระหว่างเดินกลับไปหาเพื่อนสองคนที่รถ กลิ่นหอมจากเครื่องดื่มกระตุ้นสมองชวนให้ทาสกาแฟอย่างเธอสะดุด จึงกวาดสายตามองหาต้นตอจนเจอร้านคาเฟ่น่านั่งอยู่ตรงหัวมุมบันไดเลื่อน

มือบางผลักประตูเข้าไปในร้านเครื่องดื่ม ภายในตกแต่งสไตล์สแกนดิเนเวียน เน้นใช้สีขาวให้ลูกค้าเห็นแล้วละมุนตา ได้กลิ่นหอมกรุ่นจากการคั่วเมล็ดกาแฟสดลอยฟุ้งแตะจมูก บรรยากาศดีงาม รสชาติกาแฟมีรางวัลการันตี แถมบาริสต้ายังงานดีเลยทีเดียว เรียกว่าครบถ้วนทุกองค์ประกอบร้านกาแฟในอุดมคติจริงเชียว ชนาพรชื่นชมการเก็บรายละเอียดของเจ้าของร้านอยู่ในใจ

“แบล็กค็อฟฟี่ฮันนี่แก้วนึงค่ะ” พูดพลางชูนิ้วบอกจำนวนคนรับออเดอร์

หลังจากชำระค่าเครื่องดื่มและได้รับเงินทอนมา ชนาพรจึงถอยจากเคาน์เตอร์แคชเชียร์เพื่อให้ลูกค้าคนอื่นจ่ายเงินต่อ ทว่าในจังหวะหมุนตัวเตรียมไปนั่งรอรับกาแฟก็ชนเข้ากับร่างหนาของใครคนหนึ่งเข้า

“อุ้ย! ขอโทษค่ะ”

“…”

…ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก เพราะความเงียบ ทำให้เธอคิดว่าอีกฝ่ายคงโกรธมาก คนกำลังยัดเงินทอนใส่กระเป๋าสตางค์เลยรีบเงยหน้าขึ้นเพื่อขอโทษอีกรอบ

“…”

“…”

“พี่ภูมิน…”

ภาพความทรงจำในอดีตสมัยตอนเรียนมหาวิทยาลัยปีหนึ่งย้อนกลับเข้ามาในหัว ภูมิน หนุ่มหล่อมาดเซอร์ รุ่นพี่คณะสาขาวิชาการโฆษณา ชนาพรจำได้รางๆ ว่าแอบปิ๊งเขาในงานรับน้อง จังหวะตกหลุมรักเกิดตอนที่หนุ่มรุ่นพี่ดีดกีตาร์ร้องเพลงอยู่บนเวที หลังจากนั้นไปอีกหนึ่งปีเรมิตาได้รู้จักกับเพื่อนในแก๊งของภูมิน เพื่อนคนนั้นเลยอาสาเป็นแม่สื่อแม่ชักให้ จนเธอกับเขาคบกันเป็นแฟนอยู่ช่วงหนึ่ง แต่แล้วความติสต์แตกของอีกฝ่ายก็ทำให้ทั้งคู่เลิกรากันไป