ทดลองอ่าน สาวกี่เพ้าคนนี้เป็นของคุณ บทที่ 1-2

คนทั้งสองโต๊ะรวมตัวกัน ฉลองวันเกิดอย่างสนุกสนานครื้นเครงให้หลินเฮ่าหรานอยู่พักหนึ่งก็ต้องกลับบ้านแล้ว

จี้ชิงอิ่งและคนอื่นๆ ยังดี แต่พวกหลินเฮ่าหรานส่วนใหญ่ต้องทำงานในวันรุ่งขึ้น จำเป็นต้องรีบกลับไปพักผ่อนเร็วหน่อย

เฉินซินอวี่และจี้ชิงอิ่งก็ถือโอกาสบอกลาเพื่อนกลุ่มนั้นของเธอเช่นเดียวกันและตามออกไปจากบาร์ด้วย

หลินเฮ่าหรานและเฉินซินอวี่เวลานี้คุ้นเคยกันเรียบร้อยแล้ว เขาจึงถามอย่างสบายๆ ว่า “พวกคุณพักอยู่ที่ไหนครับ”

เฉินซินอวี่ตอบทันที “อาศัยอยู่ที่ถนนชิงเหอค่ะ”

หลินเฮ่าหรานตกตะลึง “คนสวยท่านนี้ล่ะครับ”

เฉินซินอวี่ตอบ “เธอพักกับฉันชั่วคราว อีกสองสามวันค่อยหาที่อยู่ค่ะ”

ได้ยินดังนั้นหลินเฮ่าหรานก็เลิกคิ้วขึ้น “จะหาบ้านเหรอครับ”

“ใช่ค่ะ”

“ต้องการก็บอกนะครับ”

“ได้ค่ะ”

หลินเฮ่าหรานจัดการเรียกรถแท็กซี่ส่งคนอื่นๆ กลับบ้าน

ถึงตอนสุดท้ายก็เหลือแค่พวกเขาสี่คน

“หรือไม่พวกเราสี่คนไปด้วยกันไหม” เขามองไปทางฟู่เหยียนจื้อ “เวลานี้มีคนรอรถเยอะ เบียดๆ กันเป็นไง”

เฉินซินอวี่และจี้ชิงอิ่งไม่มีความคิดเห็น ฟู่เหยียนจื้อส่งเสียง “อืม” อย่างราบเรียบไปหนึ่งคำ

ทั้งสี่คนขึ้นรถแท็กซี่ไป ฟู่เหยียนจื้อนั่งตรงที่นั่งข้างคนขับ จี้ชิงอิ่งนั่งเบาะหลังเยื้องกับเขา เมื่อช้อนตาขึ้นก็สามารถมองเห็นใบหน้าด้านข้างของชายหนุ่มได้

เธอไม่ได้เก็บอาการ จ้องมองอย่างไม่ละสายตา

เมื่อสังเกตเห็นสายตาของเธอฟู่เหยียนจื้อก็ช้อนตาขึ้น อาศัยกระจกมองหลังสายตาของทั้งสองก็สบประสานกัน

ไม่นานเขาก็หลุบตาลงไปอีกครั้ง

จี้ชิงอิ่งมองปฏิกิริยานี้ของเขาแล้วก็โค้งริมฝีปากอย่างไร้สุ้มเสียง

มาถึงที่ด้านล่างตึกของหมู่บ้าน จี้ชิงอิ่งและเฉินซินอวี่ก็ลงจากรถ

หลินเฮ่าหรานบอกลาหญิงสาวทั้งสองด้วยรอยยิ้ม “ไปแล้วนะครับ เจอกันครั้งหน้า รีบพักผ่อนนะ”

“ได้ ขอบคุณค่ะ”

“ไม่ต้องเกรงใจครับ”

ขณะมองภาพแผ่นหลังที่เดินจากไปไกลของหญิงสาวทั้งสอง หลินเฮ่าหรานก็อดไม่ได้ที่จะมองไปทางคนที่อยู่เบาะหน้าซึ่งนิ่งเงียบมาตลอดทาง

“ฟู่เหยียนจื้อ นายคิดว่าฉันหน้าตาเป็นไง”

ฟู่เหยียนจื้อ “…”

ภายในรถเงียบกริบ

คนขับรถยิ้มออกมาอย่างอดไม่ได้ หันหน้ากลับไปมองเขา “พ่อหนุ่ม ฉันคิดว่านายหน้าตาไม่เลว”

“ใช่มะ”

หลินเฮ่าหรานส่องกระจกอย่างหลงตัวเอง “งั้นพี่ชาย พี่คิดว่าผมจะจีบคนที่สวยที่สุดเมื่อกี้นี้ติดไหม”

คนขับรถเลิกคิ้ว “คนที่ใส่ชุดกี่เพ้าเหรอ”

“ใช่”

ได้ยินดังนั้นคนขับรถก็ประหลาดใจ “นายไม่ได้คุยกันถูกคอกับอีกคนหนึ่งเหรอ”

“เธอมีแฟนแล้ว อีกอย่างระหว่างพวกเราน่ะเป็นมิตรภาพของพี่น้องที่สนิทสนมกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรก ผมอยากจีบคนที่ใส่ชุดกี่เพ้า”

“…”

คนขับรถยังไม่ทันได้พูด จู่ๆ ฟู่เหยียนจื้อก็หันหน้าไปมองเขาและแสดงความเห็นอย่างจริงจังว่า “ไม่มีหวัง”

“ทำไมล่ะ”

“หน้าตาน่าเกลียดเกินไป”

หลินเฮ่าหราน “…”

เขากำลังคิดจะด่าคน คนขับรถก็ปลอบใจเขาอยู่ข้างๆ “ไม่ใช่น่าเกลียด แค่สำหรับพวกนายสองคนแล้ว เขาค่อนข้างมีความหวังมากกว่า”

คนขับรถชี้ไปที่ฟู่เหยียนจื้อ

หลินเฮ่าหราน “???”

ติดตามตอนต่อไปวันที่ 26 ม.ค. 68